ຄວາມສັກສິດຂອງພຣະເຈົ້າ (III)

ຫົວຂໍ້ທີ່ພວກເຮົາສົນທະນາກັນຄັ້ງກ່ອນແມ່ນກ່ຽວກັບຄວາມບໍລິສຸດຂອງພຣະເຈົ້າ. ຄວາມບໍລິສຸດຂອງພຣະເຈົ້າແມ່ນກ່ຽວຂ້ອງກັບລັກສະນະໃດແດ່ຂອງພຣະເຈົ້າ? ມັນກ່ຽວຂ້ອງກັບແກ່ນແທ້ຂອງພຣະເຈົ້າບໍ? (ແມ່ນແລ້ວ.) ແລ້ວແມ່ນຫຍັງຄືລັກສະນະຫຼັກຂອງແກ່ນແທ້ຂອງພຣະເຈົ້າທີ່ພວກເຮົາກ່າວເຖິງໃນການສົນທະນາຂອງພວກເຮົາ? ມັນແມ່ນຄວາມບໍລິສຸດຂອງພຣະເຈົ້າບໍ? ຄວາມບໍລິສຸດຂອງພຣະເຈົ້າແມ່ນແກ່ນແທ້ທີ່ເປັນເອກະລັກຂອງພຣະເຈົ້າ. ແມ່ນຫຍັງຄືເນື້ອຫາຫຼັກຂອງການສົນທະນາຂອງພວກເຮົາຄັ້ງກ່ອນ? (ການແຍກແຍະຄວາມຊົ່ວຮ້າຍຂອງຊາຕານ. ນັ້ນກໍຄື ວິທີທີ່ຊາຕານເຮັດໃຫ້ມະນຸດຊາດເສື່ອມຊາມໂດຍໃຊ້ຄວາມຮູ້, ວິທະຍາສາດ, ວັດທະນະທຳດັ້ງເດີມ, ຄວາມເຊື່ອງົມງວາຍ ແລະ ຄວາມນິຍົມຂອງສັງຄົມ.) ນີ້ແມ່ນຫົວຂໍ້ຫຼັກທີ່ພວກເຮົາສົນທະນາກັນຄັ້ງກ່ອນ. ຊາຕານໃຊ້ຄວາມຮູ້, ວິທະຍາສາດ, ຄວາມເຊື່ອງົມງວາຍ, ວັດທະນະທຳດັ້ງເດີມ ແລະ ຄວາມນິຍົມຂອງສັງຄົມເພື່ອເຮັດໃຫ້ມະນຸດເສື່ອມຊາມ; ສິ່ງເຫຼົ່ານີ້ແມ່ນວິທີການທີ່ຊາຕານເຮັດໃຫ້ມະນຸດເສື່ອມຊາມ ເຊິ່ງມີທັງໝົດຫ້າວິທີ. ວິທີການໃດໃນບັນດາວິທີການເຫຼົ່ານີ້ທີ່ພວກເຈົ້າຄິດວ່າຊາຕານນໍາໃຊ້ເພື່ອເຮັດໃຫ້ມະນຸດເສື່ອມຊາມຫຼາຍທີ່ສຸດ? ວິທີການໃດທີ່ຖືກນໍາໃຊ້ເພື່ອເຮັດໃຫ້ຜູ້ຄົນເສື່ອມຊາມຢ່າງຮຸນແຮງທີ່ສຸດ? (ວັດທະນະທຳດັ້ງເດີມ. ນີ້ກໍຍ້ອນປັດຊະຍາທີ່ຊົ່ວຮ້າຍ ເຊັ່ນຄຳສັ່ງສອນຂອງຂົງຈື້ ແລະ ເມິງຈື້ ໄດ້ຝັງແໜ້ນຢ່າງເລິກເຊິ່ງໃນຄວາມຄິດຂອງພວກຂ້ານ້ອຍ.) ສະນັ້ນ ອ້າຍເອື້ອຍນ້ອງບາງຄົນຈຶ່ງຄິດວ່າຄຳຕອບແມ່ນ “ວັດທະນະທຳດັ້ງເດີມ”. ຜູ້ໃດມີຄຳຕອບທີ່ແຕກຕ່າງບໍ່? (ຄວາມຮູ້. ຄວາມຮູ້ຈະບໍ່ຍອມໃຫ້ພວກຂ້ານ້ອຍນະມັດສະການພຣະເຈົ້າຈັກເທື່ອ. ມັນປະຕິເສດການເປັນຢູ່ຂອງພຣະເຈົ້າ ແລະ ປະຕິເສດກົດລະບຽບຂອງພຣະເຈົ້າ. ນັ້ນໝາຍຄວາມວ່າ ຊາຕານບອກພວກຂ້ານ້ອຍໃຫ້ເລີ່ມຕົ້ນສຶກສາຕັ້ງແຕ່ອາຍຸຍັງນ້ອຍ ແລະ ມີພຽງແຕ່ການສຶກສາ ແລະ ການຮັບເອົາຄວາມຮູ້ເທົ່ານັ້ນ, ພວກຂ້ານ້ອຍຈຶ່ງຈະມີໂອກາດທີ່ສົດໃສສຳລັບອະນາຄົດຂອງພວກຂ້ານ້ອຍ ແລະ ໂຊກຊະຕາທີ່ມີຄວາມສຸກ.) ຊາຕານໃຊ້ຄວາມຮູ້ເພື່ອຄວບຄຸມອະນາຄົດ ແລະ ໂຊກຊະຕາຂອງເຈົ້າ ແລະ ຫຼັງຈາກນັ້ນ ມັນກໍຈູງດັງຂອງເຈົ້າໄປ; ນີ້ແມ່ນວິທີທີ່ເຈົ້າຄິດວ່າຊາຕານເຮັດໃຫ້ມະນຸດເສື່ອມຊາມຢ່າງຮຸນແຮງທີ່ສຸດ. ແລ້ວພວກເຈົ້າສ່ວນໃຫຍ່ກໍຄິດວ່າມັນເປັນຄວາມຮູ້ທີ່ຊາຕານນໍາໃຊ້ເພື່ອເຮັດໃຫ້ມະນຸດເສື່ອມຊາມຢ່າງຮຸນແຮງທີ່ສຸດ. ຜູ້ໃດມີຄຳຄິດເຫັນທີ່ແຕກຕ່າງບໍ? ຕົວຢ່າງຄືວິທະຍາສາດ ຫຼື ຄວາມນິຍົມຂອງສັງຄົມເດ? ຄົນຈະວ່າສິ່ງເຫຼົ່ານີ້ເປັນຄຳຕອບບໍ? (ແມ່ນແລ້ວ.) ມື້ນີ້, ເຮົາຈະສົນທະນາກັນອີກຄັ້ງກ່ຽວກັບຫ້າວິທີການທີ່ຊາຕານເຮັດໃຫ້ມະນຸດເສື່ອມຊາມ ແລະ ຫຼັງຈາກທີ່ເຮົາເວົ້າແລ້ວ, ເຮົາກໍຈະຖາມພວກເຈົ້າບາງຄຳຖາມເພີ່ມເຕີມ, ເພື່ອພວກເຮົາຈະສາມາດເຫັນໄດ້ຢ່າງແທ້ຈິງວ່າ ໃນບັນດາວິທີການເຫຼົ່ານີ້ແມ່ນວິທີການໃດທີ່ຊາຕານນໍາໃຊ້ເພື່ອເຮັດໃຫ້ມະນຸດເສື່ອມຊາມຢ່າງຮຸນແຮງທີ່ສຸດ.

ຫ້າວິທີທີ່ຊາຕານເຮັດໃຫ້ມະນຸດເສື່ອມຊາມ

ກ. ຊາຕານໃຊ້ຄວາມຮູ້ເພື່ອເຮັດໃຫ້ມະນຸດເສື່ອມຊາມ ແລະ ມັນໃຊ້ຊື່ສຽງ ແລະ ຜົນປະໂຫຍດເພື່ອຄວບຄຸມພຣະອົງ

ໃນບັນດາຫ້າວິທີການທີ່ຊາຕານເຮັດໃຫ້ມະນຸດເສື່ອມຊາມ, ວິທີການທຳອິດທີ່ພວກເຮົາກ່າວເຖິງແມ່ນຄວາມຮູ້, ສະນັ້ນ ໃຫ້ພວກເຮົາເອົາຄວາມຮູ້ເປັນຫົວຂໍ້ທຳອິດຂອງພວກເຮົາສຳລັບການສົນທະນາ. ຊາຕານໃຊ້ຄວາມຮູ້ເປັນເບັດ. ຈົ່ງຟັງຢ່າງຕັ້ງໃຈ: ຄວາມຮູ້ເປັນພຽງແຕ່ເບັດປະເພດໜຶ່ງເທົ່ານັ້ນ. ຜູ້ຄົນຖືກລໍ້ລວງໃຫ້ສຶກສາຢ່າງໜັກ ແລະ ປັບປຸງພວກເຂົາເອງໃນແຕ່ລະມື້, ເພື່ອເຮັດໃຫ້ຄວາມຮູ້ກາຍເປັນອາວຸດ ແລະ ປະກອບຄວາມຮູ້ເຫຼົ່ານັ້ນເພື່ອປົກປ້ອງພວກເຂົາເອງ ແລະ ຫຼັງຈາກນັ້ນກໍນໍາໃຊ້ຄວາມຮູ້ເພື່ອເປີດປະຕູສູ່ວິທະຍາສາດ; ເວົ້າອີກຢ່າງໜຶ່ງກໍຄື ຍິ່ງເຈົ້າໄດ້ຮັບຄວາມຮູ້ຫຼາຍສໍ່າໃດ, ເຈົ້າຍິ່ງຈະເຂົ້າໃຈຫຼາຍສໍ່ານັ້ນ. ຊາຕານບອກທຸກສິ່ງເຫຼົ່ານີ້ແກ່ຜູ້ຄົນ; ມັນບອກໃຫ້ຜູ້ຄົນສົ່ງເສີມອຸດົມການທີ່ສູງສົ່ງໃນຂະນະທີ່ພວກເຂົາກຳລັງສຶກສາເອົາຄວາມຮູ້, ສັ່ງສອນພວກເຂົາໃຫ້ສ້າງຄວາມຝັນ ແລະ ມີຄວາມທະເຍີທະຍານ. ຊາຕານຖ່າຍທອດຫຼາຍຂໍ້ຄວາມແບບນີ້ໂດຍທີ່ມະນຸດບໍ່ຮູ້ຕົວ, ເຮັດໃຫ້ຜູ້ຄົນຮູ້ສຶກໂດຍບໍ່ມີສະຕິວ່າສິ່ງເຫຼົ່ານີ້ຖືກຕ້ອງ ຫຼື ເປັນປະໂຫຍດ. ຜູ້ຄົນກ້າວເຂົ້າສູ່ເສັ້ນທາງນີ້ໂດຍບໍ່ຮູ້ຕົວ, ຖືກນໍາພາໄປທາງໜ້າດ້ວຍອຸດົມການ ແລະ ຄວາມທະເຍີທະຍານຂອງພວກເຂົາເອງໂດຍບໍ່ຮູ້ຕົວ. ເທື່ອລະກ້າວ, ພວກເຂົາຮຽນຮູ້ຈາກຄວາມຮູ້ທີ່ຊາຕານມອບໃຫ້ໂດຍບໍ່ຮູ້ຕົວ ເຊິ່ງເປັນວິທີການທີ່ຜູ້ຄົນຍິ່ງໃຫຍ່ ຫຼື ມີຊື່ສຽງຄິດ. ພວກເຂົາຍັງຮຽນຮູ້ບາງສິ່ງຈາກການກະທຳຂອງຜູ້ຄົນທີ່ຖືວ່າເປັນວິລະບຸລຸດ. ແມ່ນຫຍັງຄືສິ່ງທີ່ຊາຕານສະໜັບສະໜູນມະນຸດໃນການກະທຳຂອງວິລະບຸລຸດເຫຼົ່ານີ້? ມັນຕ້ອງການປູກຝັງຫຍັງໃນມະນຸດ? ການທີ່ໃຫ້ມະນຸດຕ້ອງມີຄວາມຮັກຊາດ, ມີຄວາມຊື່ສັດຕໍ່ຊາດ ແລະ ມີຈິດວິນຍານຂອງວິລະບຸລຸດ. ມະນຸດໄດ້ຮຽນຮູ້ຫຍັງຈາກເລື່ອງລາວໃນປະຫວັດສາດ ຫຼື ຊີວະປະຫວັດຂອງບຸກຄົນທີ່ເປັນວິລະບຸລຸດ? ການມີຄວາມຮູ້ສຶກຈົງຮັກພັກດີເປັນການສ່ວນຕົວ, ການກຽມພ້ອມເພື່ອເຮັດສິ່ງໃດກໍຕາມສຳລັບໝູ່ເພື່ອນ ແລະ ອ້າຍນ້ອງຂອງຄົນໆໜຶ່ງ. ພາຍໃນຄວາມຮູ້ນີ້ຂອງຊາຕານ, ມະນຸດຮຽນຮູ້ຫຼາຍສິ່ງໂດຍບໍ່ຮູ້ຕົວ ເຊິ່ງມັນບໍ່ແມ່ນສິ່ງທີ່ດີເລີຍ. ໃນທ່າມກາງຄວາມບໍ່ຮູ້ຂອງມະນຸດ, ແກ່ນພືດທີ່ຊາຕານຈັດກຽມໄວ້ແມ່ນໄດ້ຖືກຝັງຢູ່ໃນຄວາມຄິດທີ່ຍັງບໍ່ເຕີບໂຕຂອງຜູ້ຄົນ. ແກ່ນພືດເຫຼົ່ານີ້ຈະເຮັດໃຫ້ພວກເຂົາຮູ້ສຶກວ່າພວກເຂົາຄວນເປັນຜູ້ຄົນທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່, ຄວນມີຊື່ສຽງ, ຄວນເປັນວິລະບຸລຸດ, ຄວນມີຄວາມຮັກຊາດ, ເປັນຄົນທີ່ຮັກຄອບຄົວຂອງພວກເຂົາ ແລະ ເປັນຄົນທີ່ຈະເຮັດທຸກສິ່ງເພື່ອໝູ່ເພື່ອນ ແລະ ມີຄວາມຮູ້ສຶກແຫ່ງຄວາມຈົງຮັກພັກດີເປັນການສ່ວນຕົວ. ເມື່ອຖືກລໍ້ລວງໂດຍຊາຕານ, ພວກເຂົາກໍຍ່າງໃນຫົນທາງທີ່ມັນໄດ້ຈັດກຽມໃຫ້ກັບພວກເຂົາໂດຍບໍ່ຮູ້ຕົວ. ໃນຂະນະທີ່ພວກເຂົາໄປຕາມຫົນທາງນີ້, ພວກເຂົາກໍຖືກບັງຄັບໃຫ້ຍອມຮັບກົດລະບຽບແຫ່ງການດຳລົງຊີວິດຂອງຊາຕານ. ໂດຍບໍ່ຮູ້ຕົວແທ້ໆ ພວກເຂົາໄດ້ພັດທະນາກົດລະບຽບຂອງພວກເຂົາເອງທີ່ພວກເຂົາດຳລົງຊີວິດຕາມ, ແຕ່ສິ່ງເຫຼົ່ານີ້ບໍ່ໄດ້ເປັນຫຼາຍກວ່າກົດລະບຽບຂອງຊາຕານ ເຊິ່ງມັນໄດ້ປູກຝັງຢູ່ໃນພວກເຂົາຢ່າງໜັກແໜ້ນ. ຊາຕານສ້າງພວກເຂົາ, ໃນລະຫວ່າງຂະບວນການຮຽນຮູ້, ສົ່ງເສີມຈຸດປະສົງຂອງພວກເຂົາເອງ ແລະ ກຳນົດເປົ້າໝາຍຊີວິດຂອງພວກເຂົາເອງ, ກົດລະບຽບເພື່ອດຳລົງຊີວິດຕາມ ແລະ ທິດທາງໃນຊີວິດ, ໃນຂະນະດຽວກັນນັ້ນ ມັນກໍປູກຝັງສິ່ງຕ່າງໆຂອງຊາຕານໃນພວກເຂົາ ໂດຍໃຊ້ເລື່ອງລາວ, ຊີວະປະວັດ ແລະ ວິທີທາງອື່ນໆທີ່ເປັນໄປໄດ້ເພື່ອລໍ້ລວງຜູ້ຄົນ, ເທື່ອລະໜ້ອຍ, ຈົນກວ່າພວກເຂົາຈະກິນເບັດ. ໃນລັກສະນະນີ້, ໃນລະຫວ່າງຊ່ວງເວລາການຮຽນຮູ້ຂອງພວກເຂົາ, ບາງຄົນມັກວັນນະຄະດີ, ບາງຄົນມັກເສດຖະສາດ, ຄົນອື່ນມັກດາລາສາດ ຫຼື ພູມສາດ. ແລ້ວກໍມີບາງຄົນທີ່ມັກການເມືອງ, ບາງຄົນມັກຟີຊິກສາດ, ບາງຄົນມັກເຄມີສາດ ແລະ ມີບາງຄົນເຖິງກັບມັກສາສະໜາສາດ. ສິ່ງເຫຼົ່ານີ້ລ້ວນແລ້ວແຕ່ເປັນສ່ວນໜຶ່ງຂອງຄວາມຮູ້. ໃນຫົວໃຈຂອງພວກເຈົ້າ, ພວກເຈົ້າແຕ່ລະຄົນຮູ້ຈັກວ່າສິ່ງເຫຼົ່ານີ້ແມ່ນກ່ຽວກັບຫຍັງກັນແທ້; ພວກເຈົ້າແຕ່ລະຄົນໄດ້ສຳຜັດກັບສິ່ງເຫຼົ່ານີ້ມາກ່ອນແລ້ວ. ພວກເຈົ້າແຕ່ລະຄົນສາມາດເວົ້າໄປເລື້ອຍໆກ່ຽວກັບຂະແໜງໃດໜຶ່ງຂອງຄວາມຮູ້ນີ້. ແລ້ວສະນັ້ນ ມັນຈຶ່ງຊັດເຈນວ່າຄວາມຮູ້ນີ້ໄດ້ເຂົ້າສູ່ຄວາມຄິດຂອງມະນຸດຢ່າງເລິກເຊິ່ງຫຼາຍສໍ່າໃດ; ມັນແຈ່ມແຈ້ງທີ່ຈະເຫັນຕໍາແໜ່ງທີ່ຄວາມຮູ້ນີ້ໄດ້ຍຶດຄອງໃນຄວາມຄິດຂອງຜູ້ຄົນ ແລະ ມັນມີຜົນກະທົບຢ່າງເລິກເຊິ່ງໃນພວກເຂົາຫຼາຍສໍ່າໃດ. ຫຼັງຈາກທີ່ບາງຄົນມີຄວາມຮັກມັກສຳລັບຄວາມຮູ້ດ້ານໃດໜຶ່ງ, ເມື່ອບຸກຄົນໜຶ່ງຕົກຂຸມຮັກກັບສິ່ງນັ້ນຫຼາຍ, ແລ້ວພວກເຂົາກໍຈະມີຄວາມທະເຍີທະຍານໂດຍບໍ່ຮູ້ຕົວ: ບາງຄົນຕ້ອງການເປັນນັກຂຽນ, ບາງຄົນຕ້ອງການເປັນນັກປະພັນວັນນະຄະດີ, ບາງຄົນຕ້ອງການມີອາຊີບກ່ຽວກັບການເມືອງ ແລະ ບາງຄົນຕ້ອງການມີສ່ວນຮ່ວມໃນເສດຖະສາດ ແລະ ກາຍມາເປັນນັກທຸລະກິດ. ແລ້ວມີຄົນກຸ່ມໜຶ່ງທີ່ຕ້ອງການເປັນວິລະບຸລຸດ, ຕ້ອງການເປັນໃຫຍ່ ຫຼື ມີຊື່ສຽງ. ບໍ່ວ່າບາງຄົນຕ້ອງການເປັນຄົນປະເພດໃດກໍຕາມ, ເປົ້າໝາຍຂອງພວກເຂົາກໍຄືການນໍາເອົາວິທີການສຶກສາຄວາມຮູ້ນີ້ ແລະ ນໍາໃຊ້ມັນເພື່ອປະໂຫຍດຂອງພວກເຂົາເອງ, ເພື່ອເຮັດໃຫ້ຄວາມປາຖະໜາຂອງພວກເຂົາເອງ, ຄວາມທະເຍີທະຍານຂອງພວກເຂົາເປັນຈິງ. ບໍ່ວ່າມັນຈະຟັງຄືດີສໍ່າໃດກໍຕາມ, ບໍ່ວ່າພວກເຂົາຕ້ອງການບັນລຸຄວາມຝັນຂອງພວກເຂົາ, ບໍ່ເສຍຖິ້ມຊີວິດຂອງພວກເຂົາ ຫຼື ມີອາຊີບບາງຢ່າງ, ພວກເຂົາກໍຈະສົ່ງເສີມອຸດົມຄະຕິ ແລະ ຄວາມທະເຍີທະຍານທີ່ສູງສົ່ງເຫຼົ່ານີ້, ແຕ່ທຸກສິ່ງນັ້ນຈຳເປັນສຳລັບຫຍັງ? ພວກເຈົ້າເຄີຍພິຈາລະນາຄຳຖາມນີ້ມາກ່ອນຢູ່ບໍ? ເປັນຫຍັງຊາຕານຈຶ່ງປະພຶດໃນລັກສະນະນີ້? ແມ່ນຫຍັງຄືເປົ້າໝາຍຂອງຊາຕານໃນການປູກຝັງສິ່ງເຫຼົ່ານີ້ໃນມະນຸດ? ຫົວໃຈຂອງພວກເຈົ້າຕ້ອງຊັດເຈນໃນຄຳຖາມນີ້.

ບັດນີ້ໃຫ້ພວກເຮົາສົນທະນາກ່ຽວກັບວິທີການທີ່ຊາຕານນໍາໃຊ້ຄວາມຮູ້ເພື່ອເຮັດໃຫ້ມະນຸດເສື່ອມຊາມ. ກ່ອນອື່ນ ພວກເຮົາຕ້ອງມີຄວາມເຂົ້າໃຈທີ່ຊັດເຈນກ່ຽວກັບສິ່ງເຫຼົ່ານີ້: ດ້ວຍຄວາມຮູ້, ຊາຕານຕ້ອງການມອບຫຍັງໃຫ້ແກ່ມະນຸດ? ມັນຕ້ອງການນໍາພາມະນຸດໄປໃນທາງແບບໃດ? (ທາງແຫ່ງການຕໍ່ຕ້ານພຣະເຈົ້າ.) ແມ່ນແລ້ວ, ມັນເປັນແບບນັ້ນແທ້ໆ, ເພື່ອຕໍ່ຕ້ານພຣະເຈົ້າ. ແລ້ວເຈົ້າກໍສາມາດເຫັນໄດ້ວ່າ ນີ້ແມ່ນຜົນຕາມມາຫຼັງຈາກທີ່ຜູ້ຄົນຮັບເອົາຄວາມຮູ້, ພວກເຂົາເລີ່ມຕໍ່ຕ້ານພຣະເຈົ້າ. ແລ້ວແມ່ນຫຍັງຄືແຮງຈູງໃຈອັນຊົ່ວຮ້າຍຂອງຊາຕານ? ເຈົ້າບໍ່ຊັດເຈນໃນເລື່ອງນີ້, ແມ່ນບໍ? ໃນລະຫວ່າງຂະບວນການສຶກສາເອົາຄວາມຮູ້ຂອງມະນຸດ, ຊາຕານນໍາໃຊ້ທຸກວິທີທາງ, ບໍ່ວ່າຈະເປັນການເລົ່າເລື່ອງ, ການພຽງແຕ່ມອບຄວາມຮູ້ບາງສ່ວນໃຫ້ກັບພວກເຂົາ ຫຼື ເຮັດໃຫ້ພວກເຂົາບັນລຸຕາມຄວາມປະສົງ ຫຼື ຄວາມທະເຍີທະຍານຂອງພວກເຂົາ. ຊາຕານຕ້ອງການນໍາເຈົ້າໄປສູ່ຫົນທາງແບບໃດ? ຜູ້ຄົນຄິດວ່າບໍ່ມີຫຍັງຜິດໃນການສຶກສາຄວາມຮູ້, ມັນເປັນເລື່ອງທຳມະຊາດທັງສິ້ນ. ຖ້າຈະເວົ້າໃນລັກສະນະທີ່ຟັງແລ້ວ ເປັນຕາສົນໃຈ, ການສົ່ງເສີມອຸດົມຄະຕິທີ່ສູງສົ່ງ ຫຼື ການມີຄວາມທະເຍີທະຍານກໍຄືການມີແຮງຂັບເຄື່ອນ ແລະ ສິ່ງນີ້ຄວນເປັນເສັ້ນທາງທີ່ຖືກຕ້ອງໃນຊີວິດ. ມັນບໍ່ແມ່ນຫົນທາງທີ່ສະຫງ່າງາມຫຼາຍກວ່າບໍ ທີ່ຈະໃຫ້ຜູ້ຄົນດຳລົງຊີວິດ ຖ້າພວກເຂົາສາມາດຮູ້ຈັກອຸດົມຄະຕິຂອງພວກເຂົາເອງ ຫຼື ຕັ້ງໝັ້ນອາຊີບຢ່າງປະສົບຜົນສຳເລັດ? ການເຮັດສິ່ງເຫຼົ່ານີ້, ມະນຸດບໍ່ພຽງແຕ່ໃຫ້ກຽດບັນພະບຸລຸດຂອງເຂົາເທົ່ານັ້ນ ແຕ່ຍັງມີໂອກາດທີ່ຈະສ້າງຊື່ສຽງໄວ້ໃນປະຫວັດສາດອີກດ້ວຍ, ນີ້ບໍ່ແມ່ນສິ່ງທີ່ດີບໍ? ນີ້ແມ່ນສິ່ງທີ່ດີໃນສາຍຕາຂອງຄົນທາງໂລກ ແລະ ສຳລັບພວກເຂົາແລ້ວ ມັນຈຶ່ງເໝາະສົມ ແລະ ດີ. ເຖິງຢ່າງໃດກໍຕາມ ຊາຕານພ້ອມກັບແຮງຈູງໃຈອັນຊົ່ວຮ້າຍຂອງມັນ ນໍາພາຜູ້ຄົນໄປສູ່ເສັ້ນທາງປະເພດນີ້ ແລະ ມີພຽງສໍ່ານັ້ນບໍ? ແນ່ນອນມັນບໍ່ແມ່ນແບບນັ້ນ. ໃນຄວາມຈິງແລ້ວ, ບໍ່ວ່າອຸດົມຄະຕິຂອງມະນຸດຈະສູງສົ່ງສໍ່າໃດກໍຕາມ, ບໍ່ວ່າຄວາມປາຖະໜາຂອງມະນຸດຈະເປັນຈິງຫຼາຍສໍ່າໃດກໍຕາມ ຫຼື ສິ່ງເຫຼົ່ານັ້ນຈະເໝາະສົມສໍ່າໃດກໍຕາມ, ທຸກສິ່ງທີ່ມະນຸດຕ້ອງການບັນລຸ, ທຸກສິ່ງທີ່ມະນຸດສະແຫວງຫາ ແມ່ນຖືກເຊື່ອມໂຍງກັນກັບສອງຄຳເວົ້າໂດຍຕັດຂາດອອກຈາກກັນບໍ່ໄດ້. ສອງຄຳເວົ້ານີ້ແມ່ນສຳຄັນຫຼາຍຕໍ່ຊີວິດຂອງທຸກຄົນ ແລະ ພວກມັນແມ່ນສິ່ງທີ່ຊາຕານຕັ້ງໃຈປູກຝັງໃນມະນຸດ. ສອງຄຳເຫຼົ່ານີ້ແມ່ນຫຍັງ? ພວກມັນແມ່ນ “ຊື່ສຽງ” ແລະ “ຜົນປະໂຫຍດ”. ຊາຕານໃຊ້ວິທີການທີ່ສະຫຼາດຫຼັກແຫຼມຫຼາຍ, ເປັນວິທີການທີ່ສອດຄ່ອງກັບແນວຄິດຂອງຜູ້ຄົນ ເຊິ່ງບໍ່ໄດ້ຮຸນແຮງເລີຍ ໂດຍທີ່ມັນເຮັດໃຫ້ຜູ້ຄົນຍອມຮັບເອົາວິທີການດຳລົງຊີວິດຂອງມັນ, ກົດລະບຽບຂອງມັນໃນການດຳລົງຊີວິດໂດຍບໍ່ຮູ້ຕົວ ແລະ ສ້າງເປົ້າໝາຍຊີວິດ ແລະ ທິດທາງໃນຊີວິດຂອງພວກເຂົາ ແລະ ໃນການເຮັດແບບນັ້ນ ພວກເຂົາກໍມີຄວາມທະເຍີທະຍານໃນຊີວິດໂດຍບໍ່ຮູ້ຕົວ. ບໍ່ວ່າຄວາມທະເຍີທະຍານໃນຊີວິດເຫຼົ່ານີ້ ເບິ່ງຄືກັບວ່າ ຍິ່ງໃຫຍ່ສໍ່າໃດກໍຕາມ, ພວກມັນກໍເຊື່ອມໂຍງກັບ “ຊື່ສຽງ” ແລະ “ຜົນປະໂຫຍດ” ໂດຍຕັດຂາດຈາກກັນບໍ່ໄດ້. ທຸກສິ່ງທີ່ບຸກຄົນມີອໍານາດ ຫຼື ມີຊື່ສຽງ ໂດຍທີ່ຈິງແລ້ວກໍຄືທຸກຄົນ ປະຕິບັດໃນຊີວິດແມ່ນກ່ຽວຂ້ອງກັບຄຳເວົ້າເຫຼົ່ານີ້ເທົ່ານັ້ນ: “ຊື່ສຽງ” ແລະ “ຜົນປະໂຫຍດ”. ຜູ້ຄົນຄິດວ່າ ຫຼັງຈາກທີ່ພວກເຂົາມີຊື່ສຽງ ແລະ ຜົນປະໂຫຍດ, ແລ້ວພວກເຂົາກໍໄດ້ຜົນປະໂຫຍດຈາກສິ່ງເຫຼົ່ານີ້ເພື່ອມີຄວາມສຸກກັບສະຖານະທີ່ສູງສົ່ງ ແລະ ຄວາມຮັ່ງມີທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່ ແລະ ເພື່ອມີຄວາມສຸກກັບຊີວິດ. ພວກເຂົາຄິດວ່າຊື່ສຽງ ແລະ ຜົນປະໂຫຍດເປັນທຶນປະເພດໜຶ່ງທີ່ພວກເຂົາສາມາດນໍາໃຊ້ເພື່ອຮັບເອົາຊີວິດແຫ່ງການສະແຫວງຫາຄວາມສຸກ ແລະ ເພື່ອໝົກມຸ້ນຢູ່ກັບຄວາມສຸກຝ່າຍເນື້ອໜັງ. ເພື່ອເຫັນແກ່ຊື່ສຽງ ແລະ ຜົນປະໂຫຍດນີ້ ເຊິ່ງມະນຸດຊາດປາຖະໜາຫຼາຍ, ຜູ້ຄົນຈຶ່ງເຕັມໃຈທີ່ຈະມອບຮ່າງກາຍຂອງພວກເຂົາ, ຄວາມຄິດ, ທຸກສິ່ງທີ່ພວກເຂົາມີ, ອະນາຄົດຂອງພວກເຂົາ ແລະ ໂຊກຊະຕາຂອງພວກເຂົາໃຫ້ກັບຊາຕານ ເຖິງແມ່ນຈະບໍ່ຮູ້ຕົວກໍຕາມ. ພວກເຂົາເຮັດແບບນັ້ນໂດຍບໍ່ລັງເລແມ່ນແຕ່ວິນາທີດຽວເລີຍ, ເຖິງກັບບໍ່ຮູ້ຈັກຄວາມຕ້ອງການທີ່ຈະຟື້ນຟູທຸກສິ່ງທີ່ພວກເຂົາໄດ້ມອບໃຫ້. ຜູ້ຄົນສາມາດຄວບຄຸມຕົນເອງໄດ້ບໍ ຫຼັງຈາກທີ່ພວກເຂົາໄດ້ພາກັນລີ້ໄພຢູ່ກັບຊາຕານໃນລັກສະນະແບບນີ້ ແລະ ພາກັນຈົງຮັກພັກດີກັບມັນແບບນີ້? ບໍ່ໄດ້ແນ່ນອນ. ພວກເຂົາຖືກຄວບຄຸມໂດຍຊາຕານທັງສິ້ນ ແລະ ໂດຍສິ້ນເຊີງ. ພວກເຂົາຈົມລົງສູ່ບວກຕົມທັງສິ້ນ ແລະ ໂດຍສິ້ນເຊີງ ແລະ ບໍ່ສາມາດປົດປ່ອຍຕົນເອງໃຫ້ເປັນອິດສະຫຼະໄດ້. ຫຼັງຈາກທີ່ບາງຄົນຈົມປັກຢູ່ກັບຊື່ສຽງ ແລະ ຜົນປະໂຫຍດ, ພວກເຂົາກໍຈະບໍ່ສະແຫວງສິ່ງທີ່ສົດໃສ, ສິ່ງທີ່ຊອບທຳ ຫຼື ທຸກສິ່ງທີ່ສວຍງາມ ແລະ ດີອີກຕໍ່ໄປ. ນີ້ເປັນຍ້ອນອຳນາດຈູງໃຈທີ່ຊື່ສຽງ ແລະ ຜົນປະໂຫຍດມີຕໍ່ຜູ້ຄົນແມ່ນມີຫຼາຍເກີນໄປ; ພວກມັນກາຍເປັນສິ່ງທີ່ຜູ້ຄົນໄດ້ສະແຫວງຫາຕະຫຼອດຊີວິດຂອງພວກເຂົາ ແລະ ເຖິງກັບຕະຫຼອດໄປເປັນນິດໂດຍບໍ່ມີຈຸດຈົບ. ນີ້ບໍ່ແມ່ນຄວາມຈິງບໍ? ບາງຄົນຈະເວົ້າວ່າການສຶກສາເອົາຄວາມຮູ້ບໍ່ໄດ້ເປັນຫຍັງຫຼາຍກວ່າການອ່ານໜັງສື ຫຼື ການຮຽນຮູ້ໜ້ອຍໜຶ່ງທີ່ພວກເຂົາບໍ່ທັນຮູ້ຈັກເທື່ອ ເພື່ອບໍ່ໃຫ້ຫຼ້າຫຼັງ ຫຼື ຖືກໂລກປະຖິ້ມໄວ້ຢູ່ທາງຫຼັງ. ຄວາມຮູ້ແມ່ນຖືກສຶກສາພຽງແຕ່ເພື່ອໃຫ້ພວກເຂົາສາມາດລ້ຽງຕົນເອງ, ເພື່ອອະນາຄົດຂອງພວກເຂົາ ຫຼື ເພື່ອສະໜອງຄວາມຈຳເປັນຂັ້ນພື້ນຖານ. ມີຜູ້ໃດທີ່ຈະອົດທົນຕໍ່ການສຶກສາຢ່າງໜັກເປັນເວລາທົດສະວັດເພື່ອຄວາມຈຳເປັນຂັ້ນພື້ນຖານ, ພຽງແຕ່ເພື່ອແກ້ໄຂບັນຫາຂອງອາຫານບໍ? ບໍ່ມີ, ບໍ່ມີຜູ້ໃດເປັນແບບນີ້. ແລ້ວເປັນຫຍັງບຸກຄົນໃດໜຶ່ງຈຶ່ງທົນທຸກກັບຄວາມລຳບາກເຫຼົ່ານີ້ເປັນເວລາຫຼາຍປີ? ມັນແມ່ນເພື່ອຊື່ສຽງ ແລະ ຜົນປະໂຫຍດ. ຊື່ສຽງ ແລະ ຜົນປະໂຫຍດກຳລັງລໍຖ້າພວກເຂົາຢູ່ຫ່າງໄກ, ກຳລັງກວັກມືເອີ້ນພວກເຂົາ ແລະ ພວກເຂົາເຊື່ອວ່າຜ່ານຄວາມດຸໝັ່ນ, ຄວາມລໍາບາກ ແລະ ຄວາມພະຍາຍາມຂອງພວກເຂົາເອງເທົ່ານັ້ນ, ພວກເຂົາຈຶ່ງສາມາດເດີນຕາມຫົນທາງທີ່ຈະນໍາພາພວກເຂົາໄປສູ່ການມີຊື່ສຽງ ແລະ ໄດ້ຮັບຜົນປະໂຫຍດ. ບຸກຄົນດັ່ງກ່າວຕ້ອງທົນທຸກກັບຄວາມລໍາບາກເຫຼົ່ານີ້ກັບເສັ້ນທາງໃນອະນາຄົດຂອງພວກເຂົາເອງ, ເພື່ອຄວາມສຸກໃນອະນາຄົດຂອງພວກເຂົາ ແລະ ເພື່ອໄດ້ຮັບຊີວິດທີ່ດີຂຶ້ນ. ຄວາມຮູ້ນີ້ແມ່ນຫຍັງກັນແທ້, ພວກເຈົ້າສາມາດບອກເຮົາໄດ້ບໍ? ມັນບໍ່ແມ່ນກົດລະບຽບ ແລະ ປັດຊະຍາໃນການດຳລົງຊີວິດທີ່ຊາຕານໄດ້ປູກຝັງໄວ້ໃນມະນຸດ ເຊັ່ນ: “ຮັກພັກ, ຮັກປະເທດ ແລະ ຮັກສາສະໜາຂອງເຈົ້າ” ແລະ “ຄົນທີ່ສະຫຼາດຍອມຕໍ່ສະຖານະການຕ່າງໆ” ບໍ? ມັນບໍ່ແມ່ນ “ອຸດົມຄະຕິຢ່າງສູງ” ໃນຊີວິດທີ່ຊາຕານປູກຝັງໃນມະນຸດບໍ? ຍົກຕົວຢ່າງເຊັ່ນ: ຄວາມຄິດຂອງຜູ້ຄົນທີ່ຢາກເປັນໃຫຍ່, ຄວາມຊື່ສັດຂອງຜູ້ຄົນທີ່ມີຊື່ສຽງ ຫຼື ຈິດໃຈກ້າຫານຂອງບຸກຄົນທີ່ເປັນວິລະບຸລຸດ ຫຼື ຄວາມກ້າຫານ ແລະ ຄວາມເມດຕາຂອງຕົວລະຄອນເອກສຳຄັນ ແລະ ນັກຟັນດາບໃນນິຍາຍສິລະປະປ້ອງກັນຕົວ, ສິ່ງເຫຼົ່ານີ້ບໍ່ແມ່ນລ້ວນແລ້ວແຕ່ເປັນວິທີທີ່ຊາຕານປູກຝັງອຸດົມຄະຕິບໍ? ຄວາມຄິດເຫຼົ່ານີ້ມີອິດທິພົນຕໍ່ຄົນແຕ່ລະຮຸ່ນ ແລະ ຜູ້ຄົນໃນແຕ່ລະຮຸ່ນແມ່ນຖືກເຮັດໃຫ້ຍອມຮັບເອົາຄວາມຄິດເຫຼົ່ານີ້. ພວກເຂົາດິ້ນຮົນຕະຫຼອດເພື່ອສະແຫວງຫາ “ອຸດົມຄະຕິທີ່ສູງສົ່ງ” ເຊິ່ງພວກເຂົາຈະເຖິງກັບເສຍສະຫຼະຊີວິດຂອງພວກເຂົາໃຫ້. ນີ້ຄືວິທີການ ແລະ ຮູບການທີ່ຊາຕານໃຊ້ຄວາມຮູ້ເພື່ອເຮັດໃຫ້ຜູ້ຄົນເສື່ອມຊາມ. ສະນັ້ນ ຫຼັງຈາກທີ່ຊາຕານໄດ້ນໍາພາຜູ້ຄົົນໃນເສັ້ນທາງນີ້, ພວກເຂົາຈະສາມາດເຊື່ອຟັງ ແລະ ນະມັດສະການພຣະເຈົ້າບໍ? ແລ້ວພວກເຂົາຈະສາມາດຍອມຮັບພຣະທຳຂອງພຣະເຈົ້າ ແລະ ສະແຫວງຫາຄວາມຈິງບໍ? ບໍ່ແມ່ນຢ່າງແນ່ນອນ, ເພາະພວກເຂົາຖືກພາໃຫ້ຫຼົງທາງໂດຍຊາຕານ. ໃຫ້ພວກເຮົາເບິ່ງອີກຄັ້ງທີ່ຄວາມຮູ້, ຄວາມຄິດ ແລະ ຄຳຄິດເຫັນທີ່ຖືກຊາຕານປູກຝັງໃນຜູ້ຄົນ: ສິ່ງເຫຼົ່ານີ້ປະກອບມີຄວາມຈິງຂອງການເຊື່ອຟັງພຣະເຈົ້າ ແລະ ການນະມັດສະການພຣະເຈົ້າບໍ? ມີຄວາມຈິງໃນການຢຳເກງພຣະເຈົ້າ ແລະ ການຫຼີກເວັ້ນຈາກສິ່ງຊົ່ວຮ້າຍບໍ? ມີພຣະທຳຂໍ້ໃດຂໍ້ໜຶ່ງຂອງພຣະເຈົ້າບໍ? ມີຫຍັງໃນສິ່ງເຫຼົ່ານັ້ນທີ່ກ່ຽວຂ້ອງກັບຄວາມຈິງ? ບໍ່ມີເລີຍ, ສິ່ງເຫຼົ່ານີ້ແມ່ນຂາດຫາຍໄປຢ່າງສິ້ນເຊີງ. ພວກເຈົ້າຈະສາມາດແນ່ໃຈໄດ້ບໍວ່າ ສິ່ງຕ່າງໆທີ່ຖືກຊາຕານປູກຝັງໄວ້ໃນຜູ້ຄົນບໍ່ປະກອບມີຄວາມຈິງ? ພວກເຈົ້າບໍ່ກ້າທີ່ຈະແນ່ໃຈ, ແຕ່ກໍບໍ່ໄດ້ສຳຄັນ. ຕາບໃດທີ່ເຈົ້າຮູ້ຈັກວ່າ “ຊື່ສຽງ” ແລະ “ຜົນປະໂຫຍດ” ແມ່ນຄຳເວົ້າຫຼັກໆສອງຄຳທີ່ຊາຕານໃຊ້ເພື່ອລໍ້ລວງຜູ້ຄົນໃຫ້ໄປສູ່ເສັ້ນທາງແຫ່ງຄວາມຊົ່ວຮ້າຍ, ພຽງເທົ່ານີ້ກໍພໍແລ້ວ.

ໃຫ້ພວກເຮົາໃຊ້ເວລາເລັກນ້ອຍທົບທວນຄືນກ່ຽວກັບສິ່ງທີ່ພວກເຮົາໄດ້ສົນທະນາກັນຈົນເຖິງປັດຈຸບັນ: ຊາຕານໃຊ້ຫຍັງເພື່ອເຮັດໃຫ້ມະນຸດຢູ່ພາຍໃນການຄວບຄຸມຂອງມັນຢ່າງໜຽວແໜ້ນ? (ຊື່ສຽງ ແລະ ຜົນປະໂຫຍດ.) ສະນັ້ນ ຊາຕານໃຊ້ຊື່ສຽງ ແລະ ຜົນປະໂຫຍດເພື່ອຄວບຄຸມຄວາມຄິດຂອງມະນຸດ, ຈົນສິ່ງດຽວທີ່ຜູ້ຄົນຄິດເຖິງກໍຄືຊື່ສຽງ ແລະ ຜົນປະໂຫຍດ. ພວກເຂົາດີ້ນຮົນເພື່ອຊື່ສຽງ ແລະ ຜົນປະໂຫຍດ, ທົນທຸກກັບຄວາມລໍາບາກເພື່ອຊື່ສຽງ ແລະ ຜົນປະໂຫຍດ, ອົດທົນຕໍ່ຄວາມອັບອາຍເພື່ອຊື່ສຽງ ແລະ ຜົນປະໂຫຍດ, ເສຍສະຫຼະທຸກສິ່ງທີ່ພວກເຂົາມີເພື່ອຊື່ສຽງ ແລະ ຜົນປະໂຫຍດ ແລະ ພວກເຂົາຈະຕັດສິນໃຈ ແລະ ຕັດສິນໂດຍເຫັນແກ່ຊື່ສຽງ ແລະ ຜົນປະໂຫຍດ. ໃນລັກສະນະນີ້, ຊາຕານຜູກມັດຜູ້ຄົນດ້ວຍໂສ້ທີ່ເບິ່ງບໍ່ເຫັນ ແລະ ພວກເຂົາບໍ່ມີກຳລັງ ຫຼື ຄວາມກ້າຫານທີ່ຈະໂຍນໂສ້ເຫຼົ່ານັ້ນຖິ້ມ. ພວກເຂົາແບກຫາບໂສ້ເຫຼົ່ານີ້ໂດຍບໍ່ຮູ້ຕົວ ແລະ ຍ່າງຢ່າງອິດເມື່ອຍໄປຂ້າງໜ້າດ້ວຍຄວາມຫຍຸ້ງຍາກຫຼາຍ. ຍ້ອນເຫັນແກ່ຊື່ສຽງ ແລະ ຜົນປະໂຫຍດນີ້, ມະນຸດຊາດຈຶ່ງຫຼີກເວັ້ນພຣະເຈົ້າ ແລະ ຫັກຫຼັງພຣະອົງ ແລະ ພາກັນເປັນຄົນຊົ່ວຮ້າຍໜັກຂຶ້ນເລື້ອຍໆ. ສະນັ້ນ ໃນລັກສະນະນີ້ ມະນຸດແຕ່ລະຮຸ່ນຈຶ່ງຖືກທຳລາຍໃນທ່າມກາງຊື່ສຽງ ແລະ ຜົນປະໂຫຍດຂອງຊາຕານ. ເມື່ອເບິ່ງການກະທຳຂອງຊາຕານໃນຕອນນີ້ແລ້ວ, ແຮງຈູງໃຈໃນການກະທໍາຊົ່ວຂອງມັນບໍ່ເປັນຕາລັງກຽດທີ່ສຸດບໍ? ບາງເທື່ອ ໃນປັດຈຸບັນ ພວກເຈົ້າຍັງບໍ່ສາມາດເບິ່ງອອກເຖິງແຮງຈູງໃຈອັນຊົ່ວຊ້າຂອງຊາຕານ ຍ້ອນພວກເຈົ້າຄິດວ່າມະນຸດບໍ່ສາມາດດຳລົງຊີວິດຢູ່ໄດ້ຫາກຂາດຊື່ສຽງ ແລະ ຜົນປະໂຫຍດ. ເຈົ້າຄິດວ່າ ຖ້າຜູ້ຄົນປະຖິ້ມຊື່ສຽງ ແລະ ຜົນປະໂຫຍດໄວ້ເບື້ອງຫຼັງ, ພວກເຂົາກໍຈະບໍ່ສາມາດເຫັນຫົນທາງທີ່ຢູ່ເບື້ອງໜ້າໄດ້ອີກຕໍ່ໄປ, ບໍ່ສາມາດເຫັນເປົ້າໝາຍຂອງພວກເຂົາໄດ້ອີກຕໍ່ໄປ, ອະນາຄົດຂອງພວກເຂົາກໍຈະມືດມິດ, ມືດມົວ ແລະ ເສົ້າໝອງ. ແຕ່ມື້ໜຶ່ງ ພວກເຈົ້າທຸກຄົນຈະຄ່ອຍໆເຂົ້າໃຈວ່າ ຊື່ສຽງ ແລະ ຜົນປະໂຫຍດແມ່ນໂສ້ແຫ່ງວິບັດທີ່ຊາຕານໃຊ້ເພື່ອຜູກມັດມະນຸດ. ເມື່ອມື້ນັ້ນມາເຖິງ, ເຈົ້າກໍຈະຕໍ່ຕ້ານການຄວບຄຸມຂອງຊາຕານຢ່າງສຸດຂີດ ແລະ ຕໍ່ຕ້ານໂສ້ທີ່ຊາຕານໃຊ້ເພື່ອຜູກມັດເຈົ້າຈົນເຖິງທີ່ສຸດ. ເມື່ອເຖິງເວລາທີ່ເຈົ້າຕ້ອງການໂຍນທຸກສິ່ງທີ່ຊາຕານໄດ້ປູກຝັງໃນຕົວເຈົ້ານັ້ນອອກໄປ, ເຈົ້າກໍຈະຕັດຂາດຈາກຊາຕານຢ່າງສົມບູນ ແລະ ເຈົ້າຈະກຽດຊັງທຸກສິ່ງທີ່ຊາຕານນໍາມາໃຫ້ເຈົ້າຢ່າງແທ້ຈິງ. ພຽງແຕ່ເມື່ອນັ້ນ ມະນຸດຊາດຈຶ່ງຈະມີຄວາມຮັກ ແລະ ປາຖະໜາພຣະເຈົ້າຢ່າງແທ້ຈິງ.

ຂ. ຊາຕານໃຊ້ວິທະຍາສາດເພື່ອເຮັດໃຫ້ມະນຸດເສື່ອມຊາມ

ພວກເຮົາຫາກໍ່ລົມກັນກ່ຽວກັບວິທີການທີ່ຊາຕານໃຊ້ຄວາມຮູ້ເພື່ອເຮັດໃຫ້ມະນຸດເສື່ອມຊາມ, ຕໍ່ໄປ ພວກເຮົາຈະສົນທະນາກ່ຽວກັບວິທີທີ່ຊາຕານໃຊ້ວິທະຍາສາດເພື່ອເຮັດໃຫ້ມະນຸດເສື່ອມຊາມ. ກ່ອນອື່ນ ຊາຕານໃຊ້ຊື່ວິທະຍາສາດເພື່ອສະໜອງຄວາມຢາກຮູ້ຢາກເຫັນຂອງມະນຸດ, ຄວາມປາຖະໜາຂອງມະນຸດໃນການຄົ້ນຄວ້າວິທະຍາສາດ ແລະ ຄົ້ນຫາຄວາມເລິກລັບ. ດ້ວຍຊື່ວິທະຍາສາດ, ຊາຕານສະໜອງຄວາມຕ້ອງການດ້ານວັດຖຸຂອງມະນຸດ ແລະ ຄວາມຮຽກຮ້ອງຂອງມະນຸດໃນການປັບປຸງຄຸນນະພາບຊີວິດຂອງພວກເຂົາຢ່າງຕໍ່ເນື່ອງ. ສະນັ້ນ ມັນແມ່ນດ້ວຍຂໍ້ອ້າງນີ້ທີ່ເຮັດໃຫ້ຊາຕານໃຊ້ວິທະຍາສາດເພື່ອເຮັດໃຫ້ມະນຸດເສື່ອມຊາມ. ມັນເປັນພຽງຄວາມຄິດຂອງມະນຸດ ຫຼື ຈິດໃຈຂອງມະນຸດເທົ່ານັ້ນບໍ ທີ່ຊາຕານເຮັດໃຫ້ເສື່ອມຊາມໂດຍໃຊ້ວິທະຍາສາດໃນລັກສະນະນີ້? ໃນບັນດາຜູ້ຄົນ, ເຫດການ ແລະ ສິ່ງຕ່າງໆທີ່ຢູ່ໃນແວດລ້ອມຂອງພວກເຮົາທີ່ພວກເຮົາສາມາດເຫັນໄດ້ ແລະ ທີ່ພວກເຮົາພົບພໍ້, ມີຫຍັງອີກແດ່ໃນບັນດາສິ່ງເຫຼົ່ານີ້ທີ່ຊາຕານເຮັດໃຫ້ເສື່ອມຊາມດ້ວຍວິທະຍາສາດ? (ສິ່ງແວດລ້ອມທາງທຳມະຊາດ.) ຖືກຕ້ອງ. ມັນເບິ່ງຄືກັບວ່າພວກເຈົ້າຖືກທຳຮ້າຍໂດຍສິ່ງນີ້ຢ່າງຮຸນແຮງ ແລະ ໄດ້ຮັບຜົນກະທົບຢ່າງຮຸນແຮງ. ນອກຈາກຈະໃຊ້ການຄົ້ນພົບຕ່າງໆ ແລະ ຂໍ້ສະຫຼຸບທາງວິທະຍາສາດເພື່ອລໍ້ລວງມະນຸດແລ້ວ, ຊາຕານຍັງໃຊ້ວິທະຍາສາດເພື່ອທຳລາຍຢ່າງໂຫດຮ້າຍ ແລະ ເພື່ອສະແຫວງຫາຜົນປະໂຫຍດຈາກສະພາບແວດລ້ອມແຫ່ງການດຳລົງຊີວິດທີ່ພຣະເຈົ້າໄດ້ມອບໃຫ້ກັບມະນຸດ. ມັນເຮັດແບບນີ້ພາຍໃຕ້ຂໍ້ອ້າງທີ່ວ່າ ຖ້າມະນຸດດຳເນີນການຄົ້ນຄວ້າທາງວິທະຍາສາດ, ແລ້ວສະພາບແວດລ້ອມໃນການດຳລົງຊີວິດຂອງມະນຸດ ແລະ ຄຸນນະພາບຂອງຊີວິດກໍຈະຖືກປັບປຸງຢ່າງຕໍ່ເນື່ອງ ແລະ ຍິ່ງໄປກວ່ານັ້ນ ຈຸດປະສົງຂອງການພັດທະນາດ້ານວິທະຍາສາດແມ່ນເພື່ອສະໜອງຄວາມຕ້ອງການດ້ານວັດຖຸທີ່ເພີ່ມຂຶ້ນໃນແຕ່ລະມື້ຂອງຜູ້ຄົນ ແລະ ຄວາມຕ້ອງການຂອງພວກເຂົາໃນການປັບປຸງຄຸນນະພາບຊີວິດຂອງພວກເຂົາຢ່າງຕໍ່ເນື່ອງ. ນີ້ແມ່ນພື້ນຖານທາງທິດສະດີໃນການພັດທະນາວິທະຍາສາດຂອງຊາຕານ. ເຖິງຢ່າງໃດກໍຕາມ ວິທະຍາສາດໄດ້ນໍາຫຍັງມາສູ່ມະນຸດຊາດແດ່? ສະພາບແວດລ້ອມການດຳລົງຊີວິດຂອງພວກເຮົາ ແລະ ສະພາບແວດລ້ອມການດຳລົງຊີວິດຂອງມະນຸດຊາດທັງປວງບໍ່ໄດ້ຖືກເຮັດໃຫ້ປົນເປື້ອນບໍ? ອາກາດທີ່ມະນຸດຫາຍໃຈເຂົ້າບໍ່ໄດ້ຖືກເຮັດໃຫ້ປົນເປື້ອນບໍ? ນໍ້າທີ່ພວກເຮົາດື່ມບໍ່ໄດ້ຖືກເຮັດໃຫ້ປົນເປື້ອນບໍ? ອາຫານທີ່ພວກເຮົາກິນຍັງປອດສານພິດ ແລະ ເປັນທຳມະຊາດບໍ? ເມັດເຂົ້າ ແລະ ຜັກສ່ວນໃຫຍ່ກໍຖືກດັດແກ້ທາງພັນທຸກຳ, ພວກມັນໃຫຍ່ມາດ້ວຍປຸ໋ຍ ແລະ ບາງຈຳພວກກໍເປັນສາຍພັນທີ່ຖືກສ້າງຂຶ້ນມາໂດຍວິທະຍາສາດ. ຜັກ ແລະ ໝາກໄມ້ທີ່ພວກເຮົາກິນກໍບໍ່ທຳມະຊາດອີກແລ້ວ. ແມ່ນແຕ່ໄຂ່ທຳມະຊາດກໍຫາຍາກ ແລະ ໄຂ່ກໍບໍ່ມີລົດຊາດຄືແຕ່ກ່ອນ ຍ້ອນຖືກດັດແປງໂດຍວິທະຍາສາດດັ່ງກ່າວຂອງຊາຕານ. ເມື່ອເບິ່ງພາບລວມແລ້ວ, ບັນຍາກາດທັງໝົດແມ່ນຖືກທຳລາຍ ແລະ ມີມົນລະພິດ; ພູເຂົາ, ທະເລສາບ, ປ່າໄມ້, ແມ່ນໍ້າ, ມະຫາສະໝຸດ ແລະ ທຸກສິ່ງທີ່ຢູ່ເທິງ ແລະ ຢູ່ລຸ່ມພື້ນດິນ ແມ່ນລ້ວນແລ້ວແຕ່ຖືກທຳລາຍດ້ວຍສິ່ງທີ່ເອີ້ນວ່າ ຄວາມສຳເລັດດ້ານວິທະຍາສາດ. ສະຫຼຸບກໍຄື ສະພາບແວດລ້ອມທາງທຳມະຊາດທັງປວງ, ສະພາບແວດລ້ອມແຫ່ງການດຳລົງຊີວິດທີ່ພຣະເຈົ້າມອບໃຫ້ແກ່ມະນຸດຊາດ ແມ່ນຖືກທຳລາຍ ແລະ ພັງພິນາດໂດຍສິ່ງທີ່ເອີ້ນວ່າ ວິທະຍາສາດ. ເຖິງແມ່ນມີຫຼາຍຄົນໄດ້ຮັບສິ່ງທີ່ພວກເຂົາຄາດຫວັງ ໃນດ້ານຄຸນນະພາບຊີວິດທີ່ພວກເຂົາສະແຫວງຫາ, ພໍໃຈກັບຄວາມປາຖະໜາຂອງພວກເຂົາ ແລະ ເນື້ອໜັງຂອງພວກເຂົາ, ແຕ່ສະພາບແວດລ້ອມທີ່ມະນຸດດຳລົງຊີວິດຢູ່ແມ່ນຖືກທຳລາຍ ແລະ ເຮັດໃຫ້ພິນາດຢ່າງຮ້າຍແຮງໂດຍຫຼາກຫຼາຍ “ຜົນສຳເລັດ” ທີ່ມາຈາກວິທະຍາສາດ. ບັດນີ້ ພວກເຮົາບໍ່ມີສິດຫາຍໃຈດ້ວຍອາກາດທີ່ສະອາດແມ່ນແຕ່ລົມຫາຍໃຈດຽວອີກຕໍ່ໄປ. ນີ້ບໍ່ແມ່ນຄວາມໂສກເສົ້າຂອງມະນຸດຊາດບໍ? ສຳລັບມະນຸດແລ້ວ ຍັງມີຄວາມສຸກເຫຼືອໄວ້ໃຫ້ເວົ້າເຖິງຢູ່ບໍ ເມື່ອພວກເຂົາຕ້ອງໄດ້ດຳລົງຊີວິດຢູ່ໃນພື້ນທີ່ແບບນີ້? ພື້ນທີ່ ແລະ ສະພາບແວດລ້ອມແຫ່ງການດຳລົງຊີວິດນີ້ທີ່ມະນຸດອາໄສຢູ່ ແມ່ນຖືກສ້າງຂຶ້ນໂດຍພຣະເຈົ້າໃຫ້ແກ່ມະນຸດຕັ້ງແຕ່ຕອນເລີ່ມຕົ້ນ. ນໍ້າທີ່ຜູ້ຄົນດື່ມ, ອາກາດທີ່ຜູ້ຄົນຫາຍໃຈ, ອາຫານຫຼາກຫຼາຍປະເພດທີ່ຜູ້ຄົນກິນ ພ້ອມທັງພືດ ແລະ ສິ່ງມີຊີວິດ ແລະ ແມ່ນແຕ່ພູເຂົາ, ທະເລສາບ ແລະ ມະຫາສະໝຸດ, ທຸກສ່ວນຂອງສະພາບແວດລ້ອມແຫ່ງການດຳລົງຊີວິດນີ້ແມ່ນຖືກມອບໃຫ້ແກ່ມະນຸດໂດຍພຣະເຈົ້າ; ມັນເປັນທຳມະຊາດ ແລະ ດຳເນີນການຕາມກົດເກນທຳມະຊາດທີ່ພຣະເຈົ້າວາງອອກ. ຖ້າບໍ່ມີວິທະຍາສາດ, ຜູ້ຄົນກໍຍັງປະຕິບັດຕາມວິທີການທີ່ພຣະເຈົ້າໄດ້ປະທານໃຫ້ແກ່ພວກເຂົາ, ພວກເຂົາຈະສາມາດເພີດເພີນກັບທຸກສິ່ງທີ່ບໍລິສຸດ ແລະ ເປັນທຳມະຊາດ ແລະ ພວກເຂົາຈະມີຄວາມສຸກ. ເຖິງຢ່າງໃດກໍຕາມ ໃນຕອນນີ້ ທຸກສິ່ງນີ້ແມ່ນຖືກທຳລາຍ ແລະ ພັງພິນາດໂດຍຊາຕານ; ພື້ນທີ່ແຫ່ງພື້ນຖານການດຳລົງຊີວິດຂອງມະນຸດແມ່ນບໍ່ບໍລິສຸດອີກຕໍ່ໄປ. ແຕ່ບໍ່ມີຜູ້ໃດສາມາດຮູ້ໄດ້ວ່າແມ່ນຫຍັງຄືຕົ້ນເຫດຂອງສິ່ງນີ້ ຫຼື ສິ່ງນີ້ເກີດຂຶ້ນໄດ້ແນວໃດ ແລະ ມີຫຼາຍຄົນທີ່ເຫັນວິທະຍາສາດ ແລະ ເຂົ້າໃຈມັນຜ່ານທາງຄວາມຄິດທີ່ຊາຕານໄດ້ປູກຝັງໃນພວກເຂົາ. ນີ້ບໍ່ແມ່ນສິ່ງທີ່ເປັນຕາລັງກຽດ ແລະ ເປັນຕາສົມເພດທີ່ສຸດບໍ? ບັດນີ້ ຊາຕານໄດ້ຍຶດພື້ນທີ່ຂອງຜູ້ຄົນ, ພ້ອມກັບສະພາບແວດລ້ອມແຫ່ງການດຳລົງຊີວິດຂອງພວກເຂົາ ແລະ ເຮັດໃຫ້ພວກເຂົາເສື່ອມຊາມໃນສະພາບນີ້ ແລະ ກັບການມະນຸດຊາດສືບຕໍ່ພັດທະນາໃນລັກສະນະນີ້, ແລ້ວມີຄວາມຈຳເປັນຫຍັງທີ່ຈະໃຫ້ພຣະເຈົ້າທຳລາຍຜູ້ຄົນເຫຼົ່ານີ້ເປັນການສ່ວນຕົວ? ຖ້າຜູ້ຄົນສືບຕໍ່ພັດທະນາໃນລັກສະນະນີ້, ພວກເຂົາຈະເດີນໄປໃນທິດທາງໃດ? (ພວກເຂົາຈະຖືກທໍາລາຍ.) ພວກເຂົາຈະຖືກທໍາລາຍໄດ້ຢ່າງໃດ? ນອກຈາກການຄົ້ນຫາຢ່າງໂລບມາກຂອງຜູ້ຄົນເພື່ອຊື່ສຽງ ແລະ ຜົນປະໂຫຍດແລ້ວ, ພວກເຂົາຍັງດຳເນີນການສໍາຫຼວດທາງວິທະຍາສາດຢ່າງຕໍ່ເນື່ອງ ແລະ ລົງເລິກເຂົ້າໃນການຄົ້ນຄວ້າ ແລະ ຫຼັງຈາກນັ້ນກໍປະພຶດໃນລັກສະນະດັ່ງກ່າວເພື່ອສະໜອງຄວາມຕ້ອງການດ້ານວັດຖຸ ແລະ ຄວາມປາຖະໜາຂອງພວກເຂົາເອງໂດຍບໍ່ສິ້ນສຸດ; ແລ້ວແມ່ນຫຍັງຄືຜົນຮັບຂອງມະນຸດ? ກ່ອນອື່ນໝົດ, ຄວາມສົມດຸນຂອງລະບົບນິເວດຖືກທຳລາຍ ແລະ ເມື່ອສິ່ງນີ້ເກີດຂຶ້ນ, ຮ່າງກາຍຂອງຜູ້ຄົນ, ອະໄວຍະວະພາຍໃນຂອງພວກເຂົາ ກໍຖືກເຮັດໃຫ້ເປິເປື້ອນ ແລະ ທຳລາຍໂດຍສະພາບແວດລ້ອມທີ່ບໍ່ສົມດຸນນີ້ ແລະ ໂລກຕິດຕໍ່ ແລະ ໂລກລະບາດຕ່າງໆຈຶ່ງແຜ່ກະຈາຍໄປທົ່ວໂລກ. ມັນບໍ່ແມ່ນຄວາມຈິງບໍທີ່ວ່າ ໃນປັດຈຸບັນ ນີ້ແມ່ນສະຖານະການທີ່ມະນຸດບໍ່ສາມາດຄວບຄຸມໄດ້? ບັດນີ້ ເມື່ອພວກເຈົ້າເຂົ້າໃຈສິ່ງນີ້ແລ້ວ, ຖ້າມະນຸດຊາດບໍ່ຕິດຕາມພຣະເຈົ້າ, ແຕ່ຕິດຕາມຊາຕານໃນລັກສະນະນີ້ຢູ່ສະເໝີ ໂດຍໃຊ້ຄວາມຮູ້ເພື່ອເພີ່ມພູນໃຫ້ກັບຕົນເອງຢ່າງຕໍ່ເນື່ອງ, ໂດຍໃຊ້ວິທະຍາສາດເພື່ອຄົ້ນຫາອະນາຄົດຂອງຊີວິດມະນຸດໂດຍບໍ່ຢຸດຢັ້ງ, ໂດຍໃຊ້ວິທີການແບບນີ້ເພື່ອສືບຕໍ່ດຳລົງຊີວິດ, ເຈົ້າຮູ້ບໍວ່າ ມະນຸດຊາດຈະຈົບລົງດ້ວຍວິທີໃດ? ໂດຍທຳມະຊາດແລ້ວ, ມະນຸດຊາດຈະສູນພັນ: ມະນຸດຊາດຈະກ້າວສູ່ຄວາມຫາຍະນະ, ສູ່ຄວາມຫາຍະນະຂອງພວກເຂົາເອງເທື່ອລະກ້າວ! ນີ້ບໍ່ແມ່ນການນໍາຄວາມຫາຍະນະມາສູ່ພວກເຂົາເອງບໍ? ແລ້ວມັນບໍ່ແມ່ນຜົນຕາມມາຈາກຄວາມກ້າວໜ້າທາງວິທະຍາສາດບໍ? ຕອນນີ້ ມັນເບິ່ງຄືກັບວ່າ ວິທະຍາສາດເປັນຢາວິເສດປະເພດໜຶ່ງທີ່ຊາຕານໄດ້ຈັດກຽມສຳລັບມະນຸດ, ເພື່ອວ່າເມື່ອພວກເຈົ້າພະຍາຍາມແຍກແຍະສິ່ງຕ່າງໆ ພວກເຈົ້າກໍຈະເຮັດຄືກັບວ່າຢູ່ໃນໝອກທີ່ມືດມົວ; ບໍ່ວ່າພວກເຈົ້າຈະຊອກຫາຢ່າງລຳບາກສໍ່າໃດກໍຕາມ, ພວກເຈົ້າກໍບໍ່ສາມາດເຫັນສິ່ງຕ່າງໆໄດ້ຢ່າງຊັດເຈນ ແລະ ບໍ່ວ່າພວກເຈົ້າຈະພະຍາຍາມຢ່າງໜັກສໍ່າໃດກໍຕາມ ພວກເຈົ້າກໍບໍ່ສາມາດເບິ່ງສິ່ງເຫຼົ່ານັ້ນອອກໄດ້. ເຖິງຢ່າງໃດກໍຕາມ, ຊາຕານໃຊ້ຊື່ວິທະຍາສາດເພື່ອກະຕຸ້ນຄວາມຢາກຂອງເຈົ້າ ແລະ ເພື່ອຈູງດັງເຈົ້າ ກ້າວໄປເທື່ອລະກ້າວສູ່ເຫວເລິກ ແລະ ສູ່ຄວາມຕາຍ. ແລ້ວເມື່ອເປັນແບບນີ້, ຜູ້ຄົນກໍຈະເຫັນໄດ້ຢ່າງຊັດເຈນວ່າ ໃນຄວາມເປັນຈິງແລ້ວ ຄວາມຫາຍະນະຂອງມະນຸດແມ່ນເກີດມາຈາກມືຂອງຊາຕານ ນັ້ນກໍຄື ຊາຕານເປັນຜູ້ນໍາຝູງ. ມັນບໍ່ໄດ້ເປັນແບບນີ້ບໍ? (ແມ່ນແລ້ວ.) ນີ້ແມ່ນວິທີການທີ່ສອງທີ່ຊາຕານເຮັດໃຫ້ມະນຸດຊາດເສື່ອມຊາມ.

ຄ. ຊາຕານໃຊ້ວັດທະນະທຳດັ່ງເດີມເພື່ອເຮັດໃຫ້ມະນຸດເສື່ອມຊາມ

ວັດທະນະທຳດັ້ງເດີມແມ່ນວິທີການທີສາມທີ່ຊາຕານເຮັດໃຫ້ມະນຸດເສື່ອມຊາມ. ມີຄວາມຄ້າຍຄືກັນຫຼາຍລະຫວ່າງວັດທະນະທຳດັ້ງເດີມ ແລະ ຄວາມງົມງວາຍ, ແຕ່ຄວາມແຕກຕ່າງກໍຄື ວັດທະນະທຳດັ້ງເດີມມີເລື່ອງລາວ, ຄຳອຸປະມາ ແລະ ແຫຼ່ງທີ່ມາບາງຢ່າງ. ຊາຕານໄດ້ປັ້ນແຕ່ງ ແລະ ປະດິດເລື່ອງພື້ນເມືອງ ຫຼື ເລື່ອງລາວຫຼາຍເລື່ອງທີ່ປາກົດຂຶ້ນໃນໜັງສືປະຫວັດສາດ, ປ່ອຍໃຫ້ຜູ້ຄົນປະທັບໃຈຢ່າງເລິກເຊິ່ງກ່ຽວກັບວັດທະນະທຳດັ້ງເດີມ ຫຼື ກັບບຸກຄົນງົມງວາຍ. ຕົວຢ່າງ ເຊັ່ນ: ໃນປະເທດຈີນ ມີເລື່ອງ “ຄົນອຳມະຕະແປດຄົນຂ້າມຜ່ານທະເລ”, “ການເດີນທາງສູ່ທິດຕະເວັນຕົກ”, “ຈັກກະພັດແກ້ວມໍລະກົດ”, “ເນຊາປາບກະສັດມັງກອນ” ແລະ “ການແຕ່ງຕັ້ງເທບພຣະເຈົ້າ”. ສິ່ງເຫຼົ່ານີ້ບໍ່ໄດ້ຝັງເລິກຢູ່ໃນຄວາມຄິດຂອງມະນຸດບໍ? ເຖິງແມ່ນພວກເຈົ້າບາງຄົນບໍ່ຮູ້ຈັກລາຍລະອຽດທັງໝົດ, ພວກເຈົ້າກໍຍັງຮູ້ຈັກເລື່ອງລາວທົ່ວໄປ ແລະ ມັນແມ່ນເນື້ອຫາທົ່ວໄປນີ້ທີ່ຕິດແໜ້ນຢູ່ໃນຫົວໃຈຂອງເຈົ້າ ແລະ ຄວາມຄິດຂອງເຈົ້າ ຈົນວ່າເຈົ້າບໍ່ສາມາດລືມພວກມັນໄດ້. ສິ່ງເຫຼົ່ານີ້ແມ່ນແນວຄິດ ຫຼື ເລື່ອງລືຊາຕ່າງໆທີ່ຊາຕານໄດ້ຈັດກຽມໃຫ້ກັບມະນຸດເປັນເວລາດົນນານມາແລ້ວ ແລະ ໄດ້ເຜີຍແຜ່ໃນເວລາທີ່ແຕກຕ່າງກັນ. ສິ່ງເຫຼົ່ານີ້ທຳຮ້າຍ ແລະ ກັດເຊາະວິນຍານຂອງຜູ້ຄົນໂດຍກົງ ແລະ ເຮັດໃຫ້ຫຼາຍຄົນຕົກຢູ່ພາຍໃນເວດມົນຂອງມັນ. ນັ້ນໝາຍຄວາມວ່າ ຫຼັງຈາກທີ່ເຈົ້າໄດ້ຍອມຮັບເອົາສິ່ງເຫຼົ່ານີ້ ເຊິ່ງເກີດມາຈາກວັດທະນະທຳດັ້ງເດີມດັ່ງກ່າວ, ເລື່ອງລາວ ຫຼື ສິ່ງງົມງວາຍ, ຫຼັງຈາກທີ່ພວກມັນຖືກຝັງໃນຄວາມຄິດຂອງເຈົ້າ ແລະ ຫຼັງຈາກທີ່ພວກມັນຕິດຢູ່ໃນຫົວໃຈຂອງເຈົ້າ, ແລ້ວມັນກໍເປັນຄືກັບວ່າ ເຈົ້າຖືກເວດມົນສະກົດ, ເຈົ້າເລີ່ມຕິດພັນ ແລະ ຖືກຄອບງຳໂດຍວັດທະນະທຳເຫຼົ່ານີ້ ນັ້ນກໍຄື ແນວຄິດ ແລະ ເລື່ອງລາວດັ້ງເດີມເຫຼົ່ານີ້. ພວກມັນມີອິດທິພົນໃນຊີວິດຂອງເຈົ້າ, ທັດສະນະຄະຕິກ່ຽວກັບຊີວິດຂອງເຈົ້າ ແລະ ການຕັດສິນສິ່ງຕ່າງໆຂອງເຈົ້າ. ຍິ່ງໄປກວ່ານັ້ນ ພວກມັນມີອິດທິພົນຕໍ່ການສະແຫວງຫາຂອງເຈົ້າເພື່ອເສັ້ນທາງທີ່ແທ້ຈິງແຫ່ງຊີວິດ: ນີ້ແມ່ນເວດມົນທີ່ຊົ່ວຮ້າຍແທ້ໆ. ບໍ່ວ່າເຈົ້າຈະພະຍາຍາມຫຼາຍສໍ່າໃດ, ເຈົ້າກໍບໍ່ສາມາດປົດພວກມັນອອກໄດ້; ເຈົ້າຕັດພວກມັນ ແຕ່ເຈົ້າກໍບໍ່ສາມາດຕັດພວກມັນລົງໝົດໄດ້; ເຈົ້າຕີພວກມັນ ແຕ່ເຈົ້າກໍບໍ່ສາມາດຕີພວກມັນໃຫ້ໜີໄປໄດ້. ຍິ່ງໄປກວ່ານັ້ນ ຫຼັງຈາກທີ່ຜູ້ຄົນຖືກເວດມົນສະກົດແບບນີ້ໂດຍບໍ່ຮູ້ຕົວ, ພວກເຂົາກໍຈະເລີ່ມຕົ້ນບູຊາຊາຕານໂດຍບໍ່ຮູ້ຕົວ, ເຊີດຊູພາບລັກຂອງຊາຕານໃນຫົວໃຈຂອງພວກເຂົາ. ເວົ້າອີກຢ່າງໜຶ່ງກໍຄື ພວກເຂົາສ້າງຕັ້ງໃຫ້ຊາຕານເປັນພະທຽມຂອງພວກເຂົາ, ເປັນວັດຖຸໃຫ້ພວກເຂົາບູຊາ ແລະ ແນມເບິ່ງ, ເຖິງກັບຖືວ່າ ມັນເປັນພຣະເຈົ້າ. ສິ່ງເຫຼົ່ານີ້ຢູ່ໃນຫົວໃຈຂອງຜູ້ຄົນໂດຍບໍ່ຮູ້ຕົວ, ໂດຍຄວບຄຸມຄຳເວົ້າ ແລະ ການກະທຳຂອງພວກເຂົາ. ຍິ່ງໄປກວ່ານັ້ນ, ທໍາອິດ ເຈົ້າຖືວ່າເລື່ອງລາວ ແລະ ຕໍານານເຫຼົ່ານີ້ບໍ່ແມ່ນເລື່ອງຈິງ, ແຕ່ຫຼັງຈາກນັ້ນ ເຈົ້າກໍຍອມຮັບການມີຢູ່ຈິງຂອງພວກມັນໂດຍບໍ່ຮູ້ຕົວ, ເຮັດໃຫ້ພວກມັນເປັນບຸກຄົນຈິງ ແລະ ເຮັດໃຫ້ພວກມັນກາຍເປັນວັດຖຸທີ່ແທ້ຈິງ ແລະ ມີຕົວຕົນ. ໃນຄວາມບໍ່ຮູ້ຂອງເຈົ້າ, ເຈົ້າຮັບເອົາແນວຄິດເຫຼົ່ານີ້ ແລະ ການມີຢູ່ຂອງສິ່ງເຫຼົ່ານີ້ດ້ວຍຈິດໃຕ້ສຳນຶກຂອງເຈົ້າ. ເຈົ້າຍັງຮັບເອົາມານຊົ່ວຮ້າຍ, ຊາຕານ ແລະ ພະທຽມເຂົ້າໃນເຮືອນຂອງເຈົ້າເອງ ແລະ ເຂົ້າສູ່ຫົວໃຈຂອງເຈົ້າດ້ວຍຈິດໃຕ້ສຳນຶກຂອງເຈົ້າ, ນີ້ແມ່ນເວດມົນແທ້ໆ. ພຣະທຳເຫຼົ່ານີ້ສະທ້ອນເຖິງພວກເຈົ້າບໍ່? (ແມ່ນແລ້ວ.) ໃນທ່າມກາງພວກເຈົ້າ ມີໃຜທີ່ເຄີຍຈູດທູບ ແລະ ບູຊາພະພຸດທະເຈົ້າບໍ? (ມີ.) ແລ້ວແມ່ນຫຍັງຄືຈຸດປະສົງຂອງການຈູດທູບ ແລະ ບູຊາພະພຸດທະເຈົ້າ? (ພາວະນາເພື່ອຄວາມສະຫງົບສຸກ.) ເມື່ອຄິດໄປແລ້ວ, ມັນບໍ່ແປກບໍ ທີ່ຈະອະທິຖານຫາຊາຕານເພື່ອຄວາມສະຫງົບສຸກ? ຊາຕານນໍາຄວາມສະຫງົບສຸກມາບໍ? (ບໍ່.) ແລ້ວເຈົ້າບໍ່ເຫັນບໍວ່າ ເຈົ້າໂງ່ຈ້າຫຼາຍສໍ່າໃດ? ພຶດຕິກຳແບບນັ້ນເປັນສິ່ງທີ່ແປກ, ໂງ່ຈ້າ ແລະ ໄຮ້ດຽງສາ, ບໍ່ແມ່ນບໍ? ຊາຕານພຽງແຕ່ສົນໃຈໃນການເຮັດໃຫ້ເຈົ້າເສື່ອມຊາມ. ຊາຕານບໍ່ສາມາດໃຫ້ຄວາມສັນຕິສຸກກັບເຈົ້າໄດ້, ພຽງແຕ່ໃຫ້ຄວາມສຸກຊົ່ວຄາວ. ແຕ່ເພື່ອຮັບເອົາຄວາມສຸກນີ້, ເຈົ້າຕ້ອງສາບານ ແລະ ຖ້າເຈົ້າເຮັດຜິດຄຳສັນຍາຂອງເຈົ້າ ຫຼື ຜິດຄຳສາບານທີ່ເຈົ້າໄດ້ສາບານໄວ້ກັບຊາຕານ, ເຈົ້າກໍຈະເຫັນວ່າ ມັນຈະທໍລະມານເຈົ້າແນວໃດ? ໃນການເຮັດໃຫ້ເຈົ້າສາບານ, ແທ້ຈິງແລ້ວ ມັນຕ້ອງການຄວບຄຸມເຈົ້າ. ເມື່ອພວກເຈົ້າອະທິຖານເພື່ອສັນຕິສຸກ, ພວກເຈົ້າໄດ້ຮັບເອົາສັນຕິສຸກບໍ? (ບໍ່.) ເຈົ້າບໍ່ໄດ້ຮັບເອົາສັນຕິສຸກ, ແຕ່ໃນທາງກົງກັນຂ້າມ ຄວາມພະຍາຍາມຂອງເຈົ້າໄດ້ນໍາຄວາມໂຊກຮ້າຍ ແລະ ໄພພິບັດມາສູ່ຕົນເອງຢ່າງບໍ່ສິ້ນສຸດ, ມັນເປັນມະຫາສະໝຸດແຫ່ງຄວາມຂົມຂື່ນທີ່ກວ້າງໃຫຍ່ແທ້ໆ. ສັນຕິສຸກບໍ່ໄດ້ຢູ່ພາຍໃນອິດທິພົນຂອງຊາຕານ ແລະ ນີ້ຄືຄວາມຈິງ. ນີ້ຄືຜົນຮັບທີ່ຄວາມງົມງວາຍແບບສັກດີນາ ແລະ ວັດທະນະທຳດັ້ງເດີມໄດ້ນໍາມາສູ່ມະນຸດຊາດ.

ງ. ຊາຕານໃຊ້ຄ່ານິຍົມໃນສັງຄົມເພື່ອເຮັດໃຫ້ມະນຸດເສື່ອມຊາມ

ວິທີການສຸດທ້າຍທີ່ຊາຕານເຮັດໃຫ້ມະນຸດເສື່ອມຊາມ ແລະ ຄວບຄຸມມະນຸດແມ່ນຜ່ານທາງກະແສໃນສັງຄົມ. ກະແສໃນສັງຄົມຄອບຄຸມລັກສະນະຫຼາຍຢ່າງ ເຊິ່ງລວມເຖິງຫຼາກຫຼາຍຂົງເຂດ ເຊັ່ນ: ການນະມັດສະການບຸກຄົນທີ່ມີຊື່ສຽງ ແລະ ຍິ່ງໃຫຍ່ ພ້ອມທັງດາລາຮູບເງົາ ແລະ ດົນຕີ, ການເຄົາລົບບຸກຄົນມີຊື່ສຽງ, ເກມອອນລາຍ ແລະ ອື່ນໆ, ສິ່ງເຫຼົ່ານີ້ເປັນສ່ວນທັງໝົດຂອງກະແສໃນສັງຄົມ ແລະ ບໍ່ຈຳເປັນຕ້ອງລົງລາຍລະອຽດໃນທີ່ນີ້. ພວກເຮົາພຽງແຕ່ຈະເວົ້າກ່ຽວກັບແນວຄິດທີ່ກະແສໃນສັງຄົມນໍາມາສູ່ຜູ້ຄົນ, ວິທີການທີ່ພວກມັນເຮັດໃຫ້ຜູ້ຄົນປະພຶດຕົນເອງໃນໂລກ ແລະ ເປົ້າໝາຍ ແລະ ທັດສະນະຄະຕິໃນຊີວິດທີ່ພວກມັນນໍາມາສູ່ຜູ້ຄົນ. ສິ່ງເຫຼົ່ານີ້ສຳຄັນຫຼາຍ; ພວກມັນສາມາດຄວບຄຸມ ແລະ ມີອິດທິພົນຕໍ່ຄວາມຄິດ ແລະ ຄຳຄິດເຫັນຂອງຜູ້ຄົນ. ກະແສເຫຼົ່ານີ້ເກີດຂຶ້ນຕາມໆກັນມາ ແລະ ພວກມັນທັງໝົດມີອິດທິພົນທີ່ຊົ່ວຮ້າຍ ເຊິ່ງເຮັດໃຫ້ຄຸນຄ່າຂອງມະນຸດຊາດຫຼຸດລົງຢ່າງຕໍ່ເນື່ອງ, ເຮັດໃຫ້ຜູ້ຄົນສູນເສຍຄວາມສຳນຶກ, ຄວາມເປັນມະນຸດ ແລະ ເຫດຜົນ, ເຮັດໃຫ້ສິນລະທຳຂອງພວກເຂົາ ແລະ ຄຸນນະພາບລັກສະນະຂອງພວກເຂົາອ່ອນແອຫຼາຍຂຶ້ນ ຈົນເຖິງຂັ້ນທີ່ພວກເຮົາສາມາດເວົ້າໄດ້ວ່າ ຜູ້ຄົນສ່ວນໃຫຍ່ໃນປັດຈຸບັນນີ້ບໍ່ມີຄວາມຊື່ສັດ, ບໍ່ມີຄວາມເປັນມະນຸດ ແລະ ພວກເຂົາບໍ່ມີຄວາມສຳນຶກ, ແຮງແລ້ວທີ່ພວກເຂົາຈະມີເຫດຜົນ. ແລ້ວກະແສໃນສັງຄົມເຫຼົ່ານີ້ແມ່ນຫຍັງ? ພວກມັນແມ່ນກະແສທີ່ເຈົ້າບໍ່ສາມາດເຫັນດ້ວຍຕາເປົ່າ. ເມື່ອກະແສໃໝ່ແຜ່ກະຈາຍໄປທົ່ວແຜ່ນດິນໂລກ, ບາງເທື່ອ ມີຄົນພຽງຈຳນວນໜ້ອຍທີ່ນໍາທັນກະແສ ເຮັດໜ້າທີ່ເປັນຄົນກຳນົດກະແສ. ພວກເຂົາເລີ່ມຕົ້ນດ້ວຍການເຮັດບາງສິ່ງທີ່ໃໝ່, ແລ້ວກໍຮັບເອົາຄວາມຄິດບາງປະເພດ ຫຼື ທັດສະນະບາງປະເພດ. ເຖິງຢ່າງໃດກໍຕາມ, ຄົນສ່ວນໃຫຍ່ຈະຕິດເຊື້ອ, ຖືກດຶງດູດ ແລະ ຖືກເຊື່ອມຊືມຢ່າງຕໍ່ເນື່ອງໂດຍກະແສນີ້ໃນສະພາວະທີ່ບໍ່ຮູ້ສຶກຕົວ, ຈົນພວກເຂົາທຸກຄົນຍອມຮັບມັນໂດຍບໍ່ຮູ້ຕົວ ແລະ ໂດຍບໍ່ໄດ້ຕັ້ງໃຈ ແລະ ຈົມປັກຢູ່ກັບມັນ ແລະ ຖືກມັນຄວບຄຸມ. ຄັ້ງແລ້ວຄັ້ງເລົ່າ, ກະແສດັ່ງກ່າວເຮັດໃຫ້ຜູ້ຄົນ ຜູ້ທີ່ບໍ່ມີຮ່າງກາຍ ແລະ ຈິດໃຈທີ່ແຂງແຮງ, ບໍ່ຮູ້ຈັກວ່າຄວາມຈິງແມ່ນຫຍັງ ແລະ ຜູ້ທີ່ບໍ່ສາມາດແຍກແຍະລະຫວ່າງສິ່ງທີ່ດີ ແລະ ສິ່ງທີ່ບໍ່ດີ, ຍອມຮັບພວກມັນຢ່າງມີຄວາມສຸກ ພ້ອມທັງຮັບເອົາມຸມມອງຊີວິດ ແລະ ຄຸນຄ່າທີ່ມາຈາກຊາຕານ. ພວກເຂົາຍອມຮັບສິ່ງທີ່ຊາຕານບອກພວກເຂົາກ່ຽວກັບວິທີການເຂົ້າຫາຊີວິດ ແລະ ວິທີດຳລົງຊີວິດທີ່ຊາຕານ “ປະທານ” ໃຫ້ແກ່ພວກເຂົາ ແລະ ພວກເຂົາບໍ່ມີກຳລັງ ຫຼື ຄວາມສາມາດ, ແຮງໄກທີ່ຈະມີຄວາມຮູ້ສຶກຕົວທີ່ຈະຕໍ່ຕ້ານ. ແລ້ວຈະຮູ້ຈັກກະແສດັ່ງກ່າວໄດ້ແນວໃດ? ເຮົາໄດ້ເລືອກເອົາຕົວຢ່າງງ່າຍໆເພື່ອພວກເຈົ້າຈະໄດ້ຄ່ອຍໆເຂົ້າໃຈເທື່ອລະໜ້ອຍ. ຕົວຢ່າງເຊັ່ນ: ຜູ້ຄົນໃນອະດີດດຳເນີນທຸລະກິດຂອງພວກເຂົາໂດຍບໍ່ມີຜູ້ໃດຖືກສໍ້ໂກງ; ພວກເຂົາຂາຍສິນຄ້າໃນລາຄາດຽວກັນ ບໍ່ວ່າຜູ້ໃດຈະຊື້ກໍຕາມ. ອົງປະກອບຂອງຈິດສຳນຶກທີ່ດີ ແລະ ຄວາມເປັນມະນຸດບໍ່ໄດ້ສະແດງອອກໃນທີ່ນີ້ບໍ? ເມື່ອຜູ້ຄົນດຳເນີນທຸລະກິດຂອງພວກເຂົາແບບນີ້, ດ້ວຍຄວາມສຸດຈະລິດ, ມັນສາມາດເຫັນໄດ້ວ່າພວກເຂົາຍັງມີຄວາມສຳນຶກບາງຢ່າງ ແລະ ຄວາມເປັນມະນຸດບາງຢ່າງໃນເວລານັ້ນ. ແຕ່ຍ້ອນຄວາມຕ້ອງການເງິນຂອງມະນຸດເພີ່ມຂຶ້ນເລື້ອຍໆ, ຜູ້ຄົນກໍເລີ່ມຮັກເງິນ, ຜົນປະໂຫຍດ ແລະ ຄວາມສຸກຂຶ້ນເລື້ອຍໆໂດຍບໍ່ຮູ້ຕົວ. ຜູ້ຄົນບໍ່ໄດ້ໃຫ້ຄວາມສຳຄັນກັບເງິນຫຼາຍກວ່າທີ່ພວກເຂົາເຄີຍເປັນບໍ? ເມື່ອຜູ້ຄົນເຫັນວ່າເງິນເປັນສິ່ງທີ່ສຳຄັນຫຼາຍ, ພວກເຂົາກໍເລີ່ມໃຫ້ຄວາມສຳຄັນໜ້ອຍລົງຕໍ່ຊື່ສຽງຂອງພວກເຂົາ, ຕໍ່ກຽດຕິຄຸນຂອງພວກເຂົາ, ຕໍ່ພາບພົດຂອງພວກເຂົາ ແລະ ຄວາມຊື່ສັດຂອງພວກເຂົາຢ່າງບໍ່ຮູ້ຕົວ, ບໍ່ແມ່ນບໍ? ເມື່ອເຈົ້າມີສ່ວນຮ່ວມໃນທຸລະກິດ, ເຈົ້າກໍຈະເຫັນຄົນອື່ນລວຍຂຶ້ນໂດຍການສໍ້ໂກງຜູ້ຄົນ. ເຖິງແມ່ນວ່າ ເງິນທີ່ພວກເຂົາໄດ້ມາແມ່ນມາຈາກການສໍ້ໂກງ, ພວກເຂົາກໍຮັ່ງມີຂຶ້ນເລື້ອຍໆ. ການເຫັນທຸກສິ່ງທີ່ເຮັດຄອບຄົບຂອງພວກເຂົາມີຄວາມສຸກກໍເຮັດໃຫ້ເຈົ້າອາລົມເສຍ: “ພວກເຮົາທັງສອງຄົນເຮັດທຸລະກິດ ແຕ່ພວກເຂົາລໍ້າລວຍ. ເປັນຫຍັງຂ້ອຍຈຶ່ງບໍ່ສາມາດຫາເງິນໄດ້ຫຼາຍ? ຂ້ອຍບໍ່ສາມາດຮັບສິ່ງນີ້ໄດ້, ຂ້ອຍຕ້ອງຫາວິທີຫາເງິນຫຼາຍຂຶ້ນ”. ຫຼັງຈາກນັ້ນ, ສິ່ງດຽວທີ່ເຈົ້າຄິດຫາກໍຄືວິທີການສ້າງໂຊກລາບຂອງເຈົ້າ. ຫຼັງຈາກທີ່ເຈົ້າປະຖິ້ມຄວາມເຊື່ອທີ່ວ່າ “ຄວນຫາເງິນດ້ວຍຄວາມສຳນຶກ ໂດຍບໍ່ຫຼອກລວງຜູ້ໃດ”, ແລ້ວເມື່ອຖືກຂັບເຄື່ອນດ້ວຍຜົນປະໂຫຍດຂອງເຈົ້າເອງ, ວິທີການຄິດຂອງເຈົ້າກໍປ່ຽນແປງເທື່ອລະໜ້ອຍ ເຊັ່ນດຽວກັບຫຼັກການທີ່ຢູ່ເບື້ອງຫຼັງການກະທຳຂອງເຈົ້າ. ເມື່ອເຈົ້າສໍ້ໂກງຄົນໃດໜຶ່ງເປັນຄັ້ງທຳອິດ, ເຈົ້າກໍຮູ້ສຶກວ່າມີການຕັກເຕືອນໃນສຳນຶກຂອງເຈົ້າ ແລະ ຫົວໃຈຂອງເຈົ້າກໍບອກເຈົ້າວ່າ “ຫຼັງຈາກທີ່ສິ່ງນີ້ສຳເລັດແລ້ວ, ນີ້ແມ່ນຄັ້ງສຸດທ້າຍທີ່ຂ້ອຍຈະສໍ້ໂກງຄົນໃດໜຶ່ງ. ການສໍ້ໂກງຄົນຈະກໍ່ໃຫ້ເກີດຜົນກຳຕາມສະໜອງຢູ່ສະເໝີ!” ນີ້ແມ່ນໜ້າທີ່ກ່ຽວກັບຄວາມສຳນຶກຂອງມະນຸດ ນັ້ນກໍຄື ການເຮັດໃຫ້ເຈົ້າຮູ້ສຶກລັງເລໃຈ ແລະ ຕໍານິຕົນເອງ ເພື່ອວ່າ ເຈົ້າຈະໄດ້ຮູ້ສຶກບໍ່ເປັນທຳມະຊາດເມື່ອເຈົ້າສໍ້ໂກງຄົນອື່ນ. ແຕ່ວ່າ ຫຼັງຈາກເຈົ້າໄດ້ສໍ້ໂກງຄົນອື່ນສຳເລັດ, ເຈົ້າຈະເຫັນໄດ້ວ່າ ບັດນີ້ ເຈົ້າມີເງິນຫຼາຍກວ່າເກົ່າ ແລະ ເຈົ້າຄິດວ່າວິທີນີ້ສາມາດເປັນປະໂຫຍດຕໍ່ເຈົ້າຫຼາຍ. ເຖິງແມ່ນຈະເຈັບປວດເປັນປະຈຳໃນຫົວໃຈຂອງເຈົ້າ, ເຈົ້າກໍຍັງຮູ້ສຶກຄືກັບຊົມເຊີຍຕົນເອງໃນຄວາມສຳເລັດຂອງເຈົ້າ ແລະ ເຈົ້າຮູ້ສຶກຂ້ອນຂ້າງພໍໃຈກັບຕົວເຈົ້າເອງ. ເປັນຄັ້ງທຳອິດທີ່ເຈົ້າເຫັນດີກັບພຶດຕິກຳຂອງເຈົ້າເອງ ແລະ ເຫັນດີກັບວິທີລໍ້ລວງຂອງເຈົ້າເອງ. ຫຼັງຈາກທີ່ມະນຸດຖືກເຮັດໃຫ້ເປິເປື້ອນດ້ວຍການສໍ້ໂກງນີ້, ມັນກໍຈະເປັນຄືກັບຄົນທີ່ກ່ຽວພັນກັບການພະນັນ ແລະ ສຸດທ້າຍກໍກາຍເປັນນັກພະນັນ. ໃນຄວາມບໍ່ຮູ້ສຶກຕົວຂອງເຈົ້າ, ເຈົ້າເຫັນດີກັບພຶດຕິກຳສໍ້ໂກງຂອງເຈົ້າເອງ ແລະ ຍອມຮັບມັນ. ດ້ວຍຄວາມບໍ່ຮູ້ສຶກຕົວ, ເຈົ້າຖືວ່າການສໍ້ໂກງເປັນພຶດຕິກຳທາງການຄ້າທີ່ຖືກຕ້ອງຕາມກົດໝາຍ ແລະ ເປັນຫົນທາງທີ່ມີປະໂຫຍດທີ່ສຸດເພື່ອການຢູ່ລອດ ແລະ ຄວາມເປັນຢູ່ຂອງເຈົ້າ; ເຈົ້າຄິດວ່າ ໂດຍການເຮັດແບບນີ້ ເຈົ້າຈະໄດ້ຮັ່ງມີໄວໆ. ນີ້ແມ່ນຂະບວນການ: ໃນເບື້ອງຕົ້ນ, ຜູ້ຄົນບໍ່ສາມາດຍອມຮັບພຶດຕິກຳແບບນີ້ ແລະ ພວກເຂົາດູຖູກພຶດຕິກຳ ແລະ ການກະທຳແບບນີ້. ຕໍ່ມາ ພວກເຂົາໄດ້ເລີ່ມທົດລອງກັບພຶດຕິກຳນີ້ດ້ວຍຕົວພວກເຂົາເອງ, ພະຍາຍາມເຮັດດ້ວຍວິທີຂອງພວກເຂົາເອງ ແລະ ຫົວໃຈຂອງພວກເຂົາກໍເລີ່ມປ່ຽນແປງເທື່ອລະໜ້ອຍ. ນີ້ແມ່ນການປ່ຽນແປງແບບໃດ? ມັນເປັນການເຫັນດີ ແລະ ການຍອມຮັບກະແສນີ້, ຍອມຮັບແນວຄິດທີ່ປູກຝັງໃນຕົວເຈົ້າດ້ວຍກະແສໃນສັງຄົມ. ດ້ວຍຄວາມບໍ່ຮູ້ສຶກຕົວ, ຖ້າເຈົ້າບໍ່ສໍ້ໂກງຜູ້ຄົນເມື່ອເຮັດທຸລະກິດກັບພວກເຂົາ, ເຈົ້າຮູ້ສຶກວ່າເຈົ້າຂາດທຶນ; ຖ້າເຈົ້າບໍ່ສໍ້ໂກງຜູ້ຄົນ, ເຈົ້າຮູ້ສຶກເໝືອນກັບວ່າເຈົ້າສູນເສຍບາງສິ່ງບາງຢ່າງ. ໂດຍບໍ່ຮູ້ຕົວ, ການສໍ້ໂກງນີ້ໄດ້ກາຍເປັນຈິດວິນຍານຂອງເຈົ້າ, ເປັນກະດູກສັນຫຼັງຂອງເຈົ້າ ແລະ ພຶດຕິກຳປະເພດໜຶ່ງທີ່ຂາດບໍ່ໄດ້ ເຊິ່ງເປັນຫຼັກການໃນຊີວິດຂອງເຈົ້າ. ຫຼັງຈາກທີ່ມະນຸດໄດ້ຮັບເອົາພຶດຕິກຳນີ້ ແລະ ຄວາມຄິດນີ້, ສິ່ງນີ້ບໍ່ໄດ້ເຮັດໃຫ້ຫົວໃຈຂອງພວກເຂົາເກີດການປ່ຽນແປງບໍ? ໃນເມື່ອຫົວໃຈຂອງເຈົ້າໄດ້ປ່ຽນແປງ, ຄວາມຊື່ສັດຂອງເຈົ້າຈະບໍ່ປ່ຽນແປງເຊັ່ນກັນບໍ? ຄວາມເປັນມະນຸດຂອງເຈົ້າໄດ້ປ່ຽນແປງໄປແລ້ວບໍ່? ຄວາມສຳນຶກຂອງເຈົ້າໄດ້ປ່ຽນແປງໄປແລ້ວບໍ? ການເປັນຢູ່ທັງໝົດຂອງເຈົ້າ ນັບຕັ້ງແຕ່ຫົວໃຈຂອງເຈົ້າຈົນເຖິງຄວາມຄິດຂອງເຈົ້າ, ນັບຕັ້ງແຕ່ສິ່ງທີ່ຢູ່ພາຍໃນນອອກມານອກ ແມ່ນໄດ້ປ່ຽນແປງ ແລະ ນີ້ຄືການປ່ຽນແປງດ້ານຄຸນນະພາບ. ການປ່ຽນແປງນີ້ຈະດຶງເຈົ້າອອກຫ່າງຈາກພຣະເຈົ້າເລື້ອຍໆ ແລະ ເຈົ້າກໍຍິ່ງຈະພົວພັນກັບຊາຕານຢ່າງໃກ້ຊິດຂຶ້ນເລື້ອຍໆ; ເຈົ້າຍິ່ງຈະເປັນຄືກັບຊາຕານຫຼາຍຂຶ້ນເລື້ອຍໆ ໂດຍມີຜົນຕາມທີ່ຄວາມເສື່ອມຊາມຂອງຊາຕານເຮັດໃຫ້ເຈົ້າເປັນມານຮ້າຍ.

ເມື່ອຫຼຽວເບິ່ງກະແສຂອງສັງຄົມເຫຼົ່ານີ້, ເຈົ້າຈະເວົ້າວ່າ ພວກມັນມີອິດທິພົນຢ່າງໃຫຍ່ຫຼວງຕໍ່ຜູ້ຄົນບໍ? ພວກມັນມີຜົນກະທົບທີ່ອັນຕະລາຍຢ່າງຮ້າຍແຮງຕໍ່ຜູ້ຄົນບໍ? ພວກມັນມີຜົນກະທົບອັນຕະລາຍທີ່ຮຸນແຮງຫຼາຍຕໍ່ຜູ້ຄົນ. ຊາຕານໃຊ້ກະແສແຕ່ລະຢ່າງເຫຼົ່ານີ້ເພື່ອເຮັດໃຫ້ດ້ານໃດຂອງມະນຸດເສື່ອມຊາມ? ຫຼັກໆແລ້ວ ຊາຕານເຮັດໃຫ້ຄວາມສຳນຶກ, ຄວາມຮູ້ສຶກ, ຄວາມເປັນມະນຸດ, ສິນທຳ ແລະ ທັດສະນະຄະຕິກ່ຽວກັບຊີວິດຂອງມະນຸດເສື່ອມຊາມ. ແລ້ວກະແສໃນສັງຄົມເຫຼົ່ານີ້ບໍ່ໄດ້ເຮັດໃຫ້ຜູ້ຄົນຕົກຕໍ່າ ແລະ ເສື່ອມຊາມເທື່ອລະໜ້ອຍບໍ? ຊາຕານໃຊ້ກະແສໃນສັງຄົມເຫຼົ່ານີ້ເພື່ອລໍ້ລວງຜູ້ຄົນເທື່ອລະກ້າວໃຫ້ໄປສູ່ຮັງຂອງພວກມານຮ້າຍ, ເພື່ອວ່າ ຜູ້ຄົນທີ່ຕິດກະແສຂອງສັງຄົມດັ່ງກ່າວຈະໄດ້ມີຄວາມທະເຍີທະຍານເພື່ອເງິນ ແລະ ຄວາມປາຖະໜາດ້ານວັດຖຸ, ຄວາມຊົ່ວຮ້າຍ ແລະ ຄວາມຮຸນແຮງໂດຍບໍ່ຮູ້ຕົວ. ຫຼັງຈາກທີ່ສິ່ງເຫຼົ່ານີ້ໄດ້ເຂົ້າສູ່ຫົວໃຈຂອງມະນຸດ, ແລ້ວມະນຸດຈະກາຍເປັນຫຍັງ? ມະນຸດກໍຈະກາຍເປັນຜີຮ້າຍ, ເປັນຊາຕານ! ຍ້ອນຫຍັງ? ຍ້ອນແນວໂນ້ມທາງຈິດທີ່ມີຢູ່ໃນຫົວໃຈຂອງມະນຸດບໍ? ມະນຸດເຄົາລົບຫຍັງ? ມະນຸດເລີ່ມພໍໃຈໃນຄວາມຊົ່ວຮ້າຍ ແລະ ການໃຊ້ຄວາມຮຸນແຮງ, ໂດຍບໍ່ສະແດງຄວາມຮັກຕໍ່ຄວາມສວຍງາມ ຫຼື ຄວາມດີ, ແຮງໄກທີ່ຈະສະແດງເຖິງຄວາມສັນຕິສຸກ. ຜູ້ຄົນບໍ່ເຕັມໃຈທີ່ຈະດຳລົງຊີວິດແບບຮຽບງ່າຍຂອງຄວາມເປັນມະນຸດທີ່ປົກກະຕິ, ແຕ່ກົງກັນຂ້າມ ພວກເຂົາປາຖະໜາທີ່ຈະໄດ້ຮັບສະຖານະສູງສົ່ງ ແລະ ຄວາມຮັ່ງມີຢ່າງຫຼວງຫຼາຍ, ມີຄວາມສຸກກັບເນື້ອໜັງ, ພະຍາຍາມທຸກສິ່ງເພື່ອສະໜອງເນື້ອໜັງຂອງພວກເຂົາເອງ ໂດຍບໍ່ມີຂໍ້ຈຳກັດ, ບໍ່ມີເງື່ອນໄຂທີ່ຈະຢຸດຢັ້ງພວກເຂົາໄດ້; ເວົ້າອີກຢ່າງກໍຄື ເຮັດທຸກສິ່ງຕາມທີ່ພວກເຂົາຕ້ອງການ. ສະນັ້ນ ເມື່ອມະນຸດໝົກມຸ້ນຢູ່ໃນກະແສປະເພດເຫຼົ່ານີ້, ຄວາມຮູ້ທີ່ເຈົ້າໄດ້ຮຽນຮູ້ຈະສາມາດຊ່ວຍໃຫ້ເຈົ້າປົດປ່ອຍຕົນເອງໄດ້ບໍ? ຄວາມເຂົ້າໃຈຂອງເຈົ້າກ່ຽວກັບວັດທະນະທຳດັ້ງເດີມ ແລະ ຄວາມງົມງວາຍຈະສາມາດຊ່ວຍໃຫ້ເຈົ້າຫຼົບໜີຈາກຄວາມຍາກລໍາບາກນີ້ໄດ້ບໍ? ສິນລະທຳ ແລະ ພິທີກຳດັ້ງເດີມທີ່ມະນຸດຮູ້ຈັກຈະສາມາດຊ່ວຍຜູ້ຄົນໃຫ້ຫັກຫ້າມໃຈໄດ້ບໍ? ຍົກຕົວຢ່າງເຊັ່ນ: ຫຼຸນອະວີ ແລະ ເຕົ້າເຕີຈິງ. ພວກມັນສາມາດຊ່ວຍໃຫ້ຜູ້ຄົນດຶງຕີນຂອງພວກເຂົາອອກຈາກບຶງແຫ່ງກະແສນິຍົມເຫຼົ່ານີ້ໄດ້ບໍ? ບໍ່ໄດ້ຢ່າງແນ່ນອນ. ສະນັ້ນ ມະນຸດຈຶ່ງຊົ່ວຮ້າຍ, ອວດດີ, ຈອງຫອງ, ເຫັນແກ່ຕົວ ແລະ ປະສົງຮ້າຍຫຼາຍຂຶ້ນ. ບໍ່ມີຄວາມຮັກລະຫວ່າງຜູ້ຄົນອີກຕໍ່ໄປ, ບໍ່ມີຄວາມຮັກລະຫວ່າງສະມາຊິກໃນຄອບຄົວອີກຕໍ່ໄປ, ບໍ່ມີຄວາມເຂົ້າໃຈທ່າມກາງຍາດຕິພີ່ນ້ອງ ແລະ ໝູ່ເພື່ອນອີກຕໍ່ໄປ; ຄວາມສຳພັນຂອງມະນຸດໄດ້ກາຍເປັນສັນຍາລັກຂອງຄວາມຮຸນແຮງ. ແຕ່ລະຄົນສະແຫວງຫາເພື່ອໃຊ້ວິທີການຮຸນແຮງໃນການດຳລົງຊີວິດທ່າມກາງຜູ້ຄົນ; ໃນແຕ່ລະມື້ ພວກເຂົາຍາດເຂົ້າຈີ່ກັນໂດຍໃຊ້ຄວາມຮຸນແຮງ; ພວກເຂົາຍາດຊີງເອົາຕໍາແໜ່ງ ແລະ ຮັບເອົາຜົນປະໂຫຍດຂອງພວກເຂົາໂດຍໃຊ້ຄວາມຮຸນແຮງ ແລະ ພວກເຂົາໃຊ້ວິທີການທີ່ຮຸນແຮງ ແລະ ຊົ່ວຮ້າຍເພື່ອເຮັດທຸກສິ່ງທີ່ພວກເຂົາຕ້ອງການ. ມະນຸດຊາດນີ້ບໍ່ເປັນຕາຢ້ານບໍ? ມັນເປັນແບບນັ້ນຫຼາຍແທ້ໆ: ພວກເຂົາບໍ່ພຽງແຕ່ຄຶງພຣະເຈົ້າໄວ້ເທິງໄມ້ກາງແຂນ, ແຕ່ຈະຂ້າສັງຫານທຸກຄົນທີ່ຕິດຕາມພຣະອົງອີກດ້ວຍ ເພາະມະນຸດຊົ່ວຮ້າຍເກີນໄປ. ຫຼັງຈາກທີ່ໄດ້ຍິນທຸກສິ່ງເຫຼົ່ານີ້ທີ່ເຮົາຫາກໍກ່າວ, ພວກເຈົ້າບໍ່ຄິດບໍວ່າ ມັນເປັນຕາຢ້ານທີ່ຈະດຳລົງຊີວິດໃນສະພາບແວດລ້ອມນີ້, ໃນໂລກນີ້ ແລະ ທ່າມກາງຜູ້ຄົນປະເພດເຫຼົ່ານີ້ ເຊິ່ງຊາຕານໄດ້ເຮັດໃຫ້ມະນຸດຊາດເສື່ອມຊາມຢູ່ພາຍໃນ? (ແມ່ນແລ້ວ.) ແລ້ວພວກເຈົ້າຮູ້ສຶກວ່າຕົນເປັນຕາສົມເພດບໍ? ໃນຊ່ວງເວລານີ້ ພວກເຈົ້າຕ້ອງຮູ້ສຶກເລັກນ້ອຍແລ້ວ, ບໍ່ແມ່ນບໍ? (ຂ້ານ້ອຍຮູ້ສຶກ.) ເມື່ອໄດ້ຍິນນໍ້າສຽງຂອງພວກເຈົ້າ, ມັນເບິ່ງຄືກັບວ່າ ພວກເຈົ້າກຳລັງຄິດວ່າ “ຊາຕານໄດ້ໃຊ້ຫຼາຍວິທີການທີ່ແຕກຕ່າງເພື່ອເຮັດໃຫ້ມະນຸດເສື່ອມຊາມ. ມັນຍາດເອົາທຸກໂອກາດ ແລະ ຢູ່ທຸກຫົນແຫ່ງທີ່ພວກເຮົາໄປ. ມະນຸດຍັງຈະສາມາດຖືກຊ່ວຍໃຫ້ລອດພົ້ນໄດ້ບໍ?” ມະນຸດຍັງຈະສາມາດຖືກຊ່ວຍໃຫ້ລອດພົ້ນໄດ້ບໍ່? ມະນຸດຈະສາມາດຊ່ວຍຕົນເອງໄດ້ບໍ? (ບໍ່.) ຈັກກະພັດແຫ່ງແກ້ວມໍລະກົດຈະສາມາດຊ່ວຍມະນຸດໃຫ້ລອດພົ້ນໄດ້ບໍ? ຂົງຈື້ຈະສາມາດຊ່ວຍມະນຸດໃຫ້ລອດພົ້ນໄດ້ບໍ? ກວນອິນ ໂພທິສັດຈະສາມາດຊ່ວຍມະນຸດໃຫ້ລອດພົ້ນໄດ້ບໍ? (ບໍ່.) ແລ້ວຜູ້ໃດສາມາດຊ່ວຍມະນຸດໃຫ້ລອດພົ້ນໄດ້? (ພຣະເຈົ້າ.) ເຖິງຢ່າງໃດກໍຕາມ ບາງຄົນອາດຈະຕັ້ງຄຳຖາມດັ່ງກ່າວຂຶ້ນໃນຫົວໃຈຂອງພວກເຂົາ ເຊັ່ນ: “ຊາຕານທໍາຮ້າຍພວກຂ້ານ້ອຍຢ່າງປ່າເຖື່ອນ, ສ້າງຄວາມວຸ້ນວາຍຢ່າງບ້າປ່ວງ ຈົນພວກຂ້ານ້ອຍບໍ່ມີຄວາມຫວັງທີ່ຈະດຳລົງຊີວິດຢູ່ ຫຼື ບໍ່ມີຄວາມໝັ້ນໃຈທີ່ຈະດຳລົງຊີວິດ. ພວກຂ້ານ້ອຍທຸກຄົນດຳລົງຊີວິດຢູ່ທ່າມກາງຄວາມເສື່ອມຊາມ ແລະ ທຸກຄົນກໍຕໍ່ຕ້ານພຣະເຈົ້າ ແລະ ຕອນນີ້ ຫົວໃຈຂອງພວກຂ້ານ້ອຍໄດ້ຈົມລົງເລິກສໍ່າທີ່ພວກມັນສາມາດຈົມໄດ້. ແລ້ວພຣະເຈົ້າຢູ່ໃສໃນຂະນະທີ່ຊາຕານເຮັດໃຫ້ພວກຂ້ານ້ອຍເສື່ອມຊາມ? ພຣະເຈົ້າກຳລັງເຮັດຫຍັງຢູ່? ບໍ່ວ່າພຣະເຈົ້າຈະກຳລັງເຮັດຫຍັງເພື່ອພວກຂ້ານ້ອຍກໍຕາມ, ພວກຂ້ານ້ອຍກໍບໍ່ສາມາດຮູ້ສຶກໄດ້!” ບາງຄົນຮູ້ສຶກທໍ້ຖອຍໃຈຢ່າງຫຼີກເວັ້ນບໍ່ໄດ້ ແລະ ຂ້ອນຂ້າງໝົດກຳລັງໃຈ. ສຳລັບພວກເຈົ້າແລ້ວ, ຄວາມຮູ້ສຶກນີ້ແມ່ນຮຸນແຮງຫຼາຍ ເພາະທຸກສິ່ງທີ່ເຮົາກຳລັງເວົ້າກໍແມ່ນເພື່ອເຮັດໃຫ້ຜູ້ຄົນມາເຂົ້າໃຈຢ່າງຊ້າໆ, ຈະໄດ້ຮູ້ສຶກຂຶ້ນເລື້ອຍໆວ່າພວກເຂົາບໍ່ມີຄວາມຫວັງ, ຈະໄດ້ຮູ້ສຶກຂຶ້ນເລື້ອຍໆວ່າພວກເຂົາຖືກປະຖິ້ມໂດຍພຣະເຈົ້າ. ແຕ່ບໍ່ຕ້ອງກັງວົນ. ຫົວຂໍ້ສົນທະນາຂອງພວກເຮົາສຳລັບມື້ນີ້ “ຄວາມຊົ່ວຮ້າຍຂອງຊາຕານ” ບໍ່ແມ່ນຫົວຂໍ້ທີ່ແທ້ຈິງຂອງພວກເຮົາ. ເຖິງຢ່າງໃດກໍຕາມ ການທີ່ຈະເວົ້າເຖິງແກ່ນແທ້ຂອງຄວາມບໍລິສຸດຂອງພຣະເຈົ້າ, ກ່ອນອື່ນ ພວກເຮົາກໍຕ້ອງໄດ້ສົນທະນາກ່ຽວກັບວິທີການທີ່ຊາຕານເຮັດໃຫ້ມະນຸດເສື່ອມຊາມ ແລະ ຄວາມຊົ່ວຮ້າຍຂອງຊາຕານ ເພື່ອໃຫ້ຜູ້ຄົນເຂົ້າໃຈຢ່າງຈະແຈ້ງຍິ່ງຂຶ້ນວ່າ ໃນປັດຈຸບັນນີ້ ມະນຸດແມ່ນຢູ່ໃນສະພາວະແບບໃດ. ເປົ້າໝາຍໜຶ່ງຂອງການເວົ້າກ່ຽວກັບສິ່ງນີ້ແມ່ນເພື່ອໃຫ້ຜູ້ຄົນໄດ້ຮູ້ຈັກເຖິງຄວາມຊົ່ວຮ້າຍຂອງຊາຕານ, ໃນຂະນະທີ່ເປົ້າໝາຍອື່ນໆແມ່ນເພື່ອເຮັດໃຫ້ຜູ້ຄົນເຂົ້າໃຈຢ່າງເລິກເຊິ່ງຍິ່ງຂຶ້ນວ່າ ຄວາມບໍລິສຸດທີ່ແທ້ຈິງແມ່ນຫຍັງ.

ເມື່ອທຽບໃສ່ຄັ້ງຜ່ານມາ ເຮົາບໍ່ໄດ້ເວົ້າຢ່າງລາຍລະອຽດກ່ຽວກັບສິ່ງເຫຼົ່ານີ້ທີ່ພວກເຮົາກໍາລັງສົນທະນາກັນບໍ? ແລ້ວຕອນນີ້ ຄວາມເຂົ້າໃຈຂອງພວກເຈົ້າແມ່ນເລິກເຊິ່ງຂຶ້ນໜ້ອຍໜຶ່ງແດ່ບໍ? (ແມ່ນແລ້ວ.) ເຮົາຮູ້ວ່າ ຕອນນີ້ ຫຼາຍຄົນກຳລັງຫວັງໃຫ້ເຮົາເວົ້າວ່າຄວາມບໍລິສຸດຂອງພຣະເຈົ້າແມ່ນຫຍັງກັນແທ້, ແຕ່ກ່ອນເຮົາຈະເວົ້າເຖິງຄວາມບໍລິສຸດຂອງພຣະເຈົ້າ, ເຮົາຈະເວົ້າກ່ຽວກັບການກະທຳທີ່ພຣະເຈົ້າໄດ້ເຮັດກ່ອນ. ພວກເຈົ້າທຸກຄົນຄວນຟັງຢ່າງຕັ້ງໃຈ. ຫຼັງຈາກນັ້ນ, ເຮົາຈະຖາມພວກເຈົ້າວ່າຄວາມບໍລິສຸດຂອງພຣະເຈົ້າແມ່ນຫຍັງກັນແທ້. ເຮົາຈະບໍ່ບອກພວກເຈົ້າໂດຍກົງ, ແຕ່ກົງກັນຂ້າມ ຈະໃຫ້ພວກເຈົ້າພະຍາຍາມຄິດເອງ; ເຮົາຈະໃຫ້ພື້ນທີ່ແກ່ພວກເຈົ້າໄດ້ຄິດ. ພວກເຈົ້າຄິດແນວໃດກ່ຽວກັບວິທີການນີ້? (ດີ.) ດັ່ງນັ້ນກໍຈົ່ງຟັງຢ່າງຕັ້ງໃຈເມື່ອເຮົາກຳລັງສືບຕໍ່ເວົ້າ.

ການເຂົ້າໃຈຄວາມສັກສີຂອງພຣະເຈົ້າຜ່ານສິ່ງທີ່ພຣະອົງເຮັດຕໍ່ມະນຸດ

ເມື່ອໃດກໍຕາມທີ່ຊາຕານເຮັດໃຫ້ມະນຸດເສື່ອມຊາມ ຫຼື ສ້າງຄວາມເສຍຫາຍຢ່າງຮຸນແຮງແກ່ມະນຸດ, ພຣະເຈົ້າກໍບໍ່ໄດ້ຢືນເບິ່ງຊື່ໆ ແລະ ພຣະອົງບໍ່ໄດ້ເມີນເສີຍ ຫຼື ເຮັດຄືເບິ່ງບໍ່ເຫັນຄົນທີ່ພຣະອົງໄດ້ເລືອກໄວ້ແລ້ວ. ພຣະເຈົ້າເຂົ້າໃຈຢ່າງຊັດເຈນທີ່ສຸດເຖິງທຸກສິ່ງທີ່ຊາຕານເຮັດ. ບໍ່ວ່າຊາຕານເຮັດຫຍັງກໍຕາມ, ບໍ່ວ່າມັນກໍ່ໃຫ້ເກີດກະແສຫຍັງກໍຕາມ, ພຣະເຈົ້າກໍຮູ້ທຸກສິ່ງທີ່ຊາຕານພະຍາຍາມເຮັດ ແລະ ພຣະເຈົ້າບໍ່ປະຖິ້ມຄົນທີ່ພຣະອົງໄດ້ເລືອກໄວ້. ກົງກັນຂ້າມ, ພຣະເຈົ້າເຮັດທຸກສິ່ງທີ່ຈຳເປັນຢ່າງລັບໆ ແລະ ງຽບໆ ໂດຍບໍ່ດຶງດູດຄວາມສົນໃຈ. ເມື່ອພຣະເຈົ້າເລີ່ມປະຕິບັດພາລະກິດໃນຄົນໃດໜຶ່ງ, ເມື່ອພຣະອົງໄດ້ເລືອກຄົນໃດໜຶ່ງ, ພຣະອົງບໍ່ໄດ້ປະກາດຂ່າວນີ້ຕໍ່ຜູ້ໃດຜູ້ໜຶ່ງ ຫຼື ພຣະອົງບໍ່ໄດ້ປະກາດມັນຕໍ່ຊາຕານ, ແຮງໄກທີ່ພຣະອົງຈະສະແດງທ່າທາງຢ່າງໃຫຍ່ໂຕ. ພຣະອົງພຽງແຕ່ເຮັດສິ່ງທີ່ຈຳເປັນຢ່າງງຽບຫຼາຍ ແລະ ເປັນທຳມະຊາດຫຼາຍ. ກ່ອນອື່ນ, ພຣະອົງເລືອກຄອບຄົວສຳລັບເຈົ້າ; ເບື້ອງຫຼັງຄອບຄົວຂອງເຈົ້າ, ພໍ່ແມ່ຂອງເຈົ້າ, ບັນພະລຸບຸດຂອງເຈົ້າ, ທຸກສິ່ງນີ້ແມ່ນພຣະເຈົ້າໄດ້ຕັດສິນໃຈລ່ວງໜ້າແລ້ວ. ເວົ້າອີກຢ່າງໜຶ່ງກໍຄື ພຣະເຈົ້າບໍ່ໄດ້ຕັດສິນໃຈຢ່າງກະທັນຫັນ; ກົງກັນຂ້າມ, ພຣະອົງເລີ່ມຕົ້ນພາລະກິດນີ້ດົນນານມາແລ້ວ. ຫຼັງຈາກທີ່ພຣະເຈົ້າໄດ້ເລືອກຄອບຄົວສຳລັບເຈົ້າແລ້ວ ພຣະອົງກໍເລືອກວັນທີທີ່ເຈົ້າຈະເກີດ. ຫຼັງຈາກນັ້ນ, ພຣະເຈົ້າກໍເຝົ້າເບິ່ງເຈົ້າເກີດ ແລະ ຮ້ອງໄຫ້ເຂົ້າມາໃນໂລກ. ພຣະອົງເຝົ້າເບິ່ງການເກີດຂອງເຈົ້າ, ເຝົ້າເບິ່ງເມື່ອເຈົ້າກ່າວຄຳເວົ້າທຳອິດຂອງເຈົ້າ, ເຝົ້າເບິ່ງເມື່ອເຈົ້າຍ່າງໂຊເຊ ແລະ ຍ່າງເຕາະແຕະດ້ວຍກ້າວທໍາອິດຂອງເຈົ້າເມື່ອເຈົ້າຮຽນຮູ້ວິທີຍ່າງ. ກ່ອນອື່ນ ເຈົ້າກ້າວໜຶ່ງກ້າວ ແລະ ຫຼັງຈາກນັ້ນ ເຈົ້າກໍກ້າວອີກໜຶ່ງກ້າວ. ແລະ ຕອນນີ້ ເຈົ້າກໍສາມາດແລ່ນ, ໂດດ, ເວົ້າ ແລະ ສະແດງຄວາມຮູ້ສຶກຂອງເຈົ້າ... ເມື່ອຜູ້ຄົນເຕີບໃຫຍ່ຂຶ້ນ, ຊາຕານກໍຈ້ອງເບິ່ງພວກເຂົາແຕ່ລະຄົນ, ຄືກັບເສືອທີ່ກຳລັງສັງເກດເບິ່ງເຫຍື່ອຂອງມັນ. ແຕ່ໃນການປະຕິບັດພາລະກິດຂອງພຣະອົງ, ພຣະເຈົ້າບໍ່ເຄີຍຕົກຢູ່ໃນຂໍ້ຈຳກັດໃດໆທີ່ມາຈາກຜູ້ຄົນ, ເຫດການ ຫຼື ສິ່ງຕ່າງໆ, ຈາກອາວະກາດ ຫຼື ເວລາ; ພຣະອົງເຮັດສິ່ງທີ່ພຣະອົງຄວນເຮັດ ແລະ ສິ່ງທີ່ພຣະອົງຕ້ອງເຮັດ. ໃນຂະບວນການເຕີບໃຫຍ່, ເຈົ້າອາດຜະເຊີນກັບຫຼາຍໆສິ່ງທີ່ເຈົ້າບໍ່ມັກ ເຊັ່ນ: ຄວາມເຈັບປ່ວຍ ແລະ ຄວາມຜິດຫວັງ. ແຕ່ເມື່ອເຈົ້າຍ່າງໃນເສັ້ນທາງນີ້, ຊີວິດຂອງເຈົ້າ ແລະ ອະນາຄົດຂອງເຈົ້າກໍຢູ່ພາຍໃຕ້ການດູແລຂອງພຣະເຈົ້າຢ່າງເຄັ່ງຄັດ. ພຣະເຈົ້າຮັບປະກັນກັບເຈົ້າຢ່າງແທ້ຈິງທີ່ຈະຮັກສາຊີວິດທັງໝົດຂອງເຈົ້າ, ຍ້ອນພຣະອົງຢູ່ຄຽງຂ້າງເຈົ້າ, ປົກປ້ອງເຈົ້າ ແລະ ດູແລເຈົ້າ. ເຈົ້າເຕີບໃຫຍ່ໂດຍທີ່ບໍ່ຮູ້ຈັກເຖິງສິ່ງນີ້. ເຈົ້າເລີ່ມພົບພໍ້ກັບສິ່ງໃໝ່ໆ ແລະ ເລີ່ມຮູ້ຈັກກັບໂລກນີ້ ແລະ ມະນຸດຊາດນີ້. ທຸກສິ່ງແມ່ນສົດໃສ ແລະ ໃໝ່ສຳລັບເຈົ້າ. ເຈົ້າມີບາງສິ່ງທີ່ເຈົ້າມັກເຮັດ. ເຈົ້າດຳລົງຊີວິດພາຍໃນຄວາມເປັນມະນຸດຂອງເຈົ້າເອງ, ເຈົ້າດຳລົງຊີວິດຢູ່ພາຍໃນພື້ນທີ່ຂອງເຈົ້າເອງ ແລະ ເຈົ້າບໍ່ມີຄວາມເຂົ້າໃຈແມ່ນແຕ່ໜ້ອຍດຽວກ່ຽວກັບການມີຢູ່ຂອງພຣະເຈົ້າ. ແຕ່ພຣະເຈົ້າເຝົ້າເບິ່ງເຈົ້າທຸກໆບາດກ້າວຂອງການເຕີບໃຫຍ່ຂອງເຈົ້າ ແລະ ພຣະອົງເຝົ້າເບິ່ງເຈົ້າເມື່ອເຈົ້າກ້າວເດີນໄປຂ້າງໜ້າທຸກຄັ້ງ. ເຖິງແມ່ນໃນເວລາທີ່ເຈົ້າກຳລັງຮຽນຮູ້ເອົາຄວາມຮູ້ ຫຼື ສຶກສາວິທະຍາສາດ, ພຣະເຈົ້າກໍບໍ່ເຄີຍອອກໄປຈາກຂ້າງເຈົ້າແມ່ນແຕ່ກ້າວດຽວ. ໃນຊ່ວງເວລາທີ່ເລີ່ມຮູ້ຈັກໂລກ ແລະ ພົວພັນກັບມັນ, ເຈົ້າກໍຄືກັບຄົນອື່ນໆ ຍ້ອນເຈົ້າສ້າງອຸດົມຄະຕິຂອງເຈົ້າເອງ, ເຈົ້າມີງານອະດິເຫຼກຂອງເຈົ້າເອງ, ຄວາມສົນໃຈຂອງເຈົ້າເອງ ແລະ ເຈົ້າຍັງເກີດມີຄວາມທະເຍີທະຍານຢ່າງສູງ. ເຈົ້າມັກໄຕ່ຕອງເຖິງອະນາຄົດຂອງເຈົ້າເອງຢູ່ເລື້ອຍໆ, ມັກວາດພາບເບິ່ງວ່າອະນາຄົດຂອງເຈົ້າຄວນເປັນແບບໃດ. ແຕ່ບໍ່ວ່າແມ່ນຫຍັງເກີດຂຶ້ນໃນລະຫວ່າງທາງ, ພຣະເຈົ້າເຫັນທຸກສິ່ງທີ່ເກີດຂຶ້ນຢ່າງຊັດເຈນ. ບາງເທື່ອເຈົ້າໄດ້ລືມອະດີດຂອງເຈົ້າເອງ, ແຕ່ສຳລັບພຣະເຈົ້າແລ້ວ ບໍ່ມີຜູ້ໃດສາມາດເຂົ້າໃຈເຈົ້າໄດ້ດີກວ່າພຣະອົງ. ເຈົ້າດຳລົງຊີວິດພາຍໃຕ້ການເຝົ້າເບິ່ງຂອງພຣະເຈົ້າ, ເຕີບໂຕ ແລະ ເປັນຜູ້ໃຫຍ່. ໃນລະຫວ່າງຊ່ວງເວລານີ້, ໜ້າທີ່ສຳຄັນທີ່ສຸດຂອງພຣະເຈົ້າແມ່ນສິ່ງທີ່ບໍ່ມີຜູ້ໃດສັງເກດເຫັນໄດ້, ສິ່ງທີ່ບໍ່ມີຜູ້ໃດຮູ້ໄດ້. ພຣະເຈົ້າບໍ່ບອກຜູ້ໃດກ່ຽວກັບສິ່ງນັ້ນຢ່າງແນ່ນອນ. ແລ້ວແມ່ນຫຍັງຄືສິ່ງທີ່ສຳຄັນທີ່ສຸດນີ້? ມັນສາມາດເວົ້າໄດ້ວ່າ ມັນເປັນການຮັບປະກັນທີ່ພຣະເຈົ້າຈະຊ່ວຍບຸກຄົນໃດໜຶ່ງໃຫ້ລອດພົ້ນ. ສິ່ງນີ້ໝາຍຄວາມວ່າ ຖ້າພຣະເຈົ້າຕ້ອງການຊ່ວຍບຸກຄົນນີ້ໃຫ້ລອດພົ້ນ, ພຣະອົງກໍຕ້ອງເຮັດສິ່ງນີ້. ໜ້າວຽກນີ້ເປັນສິ່ງທີ່ສຳຄັນຢ່າງຍິ່ງສຳລັບທັງມະນຸດ ແລະ ພຣະເຈົ້າ. ພວກເຈົ້າຮູ້ບໍວ່າມັນແມ່ນຫຍັງ? ມັນເບິ່ງຄືກັບວ່າພວກເຈົ້າບໍ່ມີຄວາມຮູ້ສຶກກ່ຽວກັບສິ່ງນີ້ ຫຼື ມີແນວຄິດກ່ຽວກັບມັນເລີຍ, ສະນັ້ນ ເຮົາກໍຈະບອກພວກເຈົ້າ. ນັບຕັ້ງແຕ່ເວລາທີ່ເຈົ້າເກີດຈົນມາເຖິງປັດຈຸບັນນີ້, ພຣະເຈົ້າໄດ້ປະຕິບັດພາລະກິດຫຼາຍຢ່າງໃນຕົວເຈົ້າ, ແຕ່ພຣະອົງບໍ່ໄດ້ໃຫ້ການບັນທຶກຢ່າງລະອຽດກ່ຽວກັບທຸກສິ່ງທີ່ພຣະອົງເຮັດ. ພຣະເຈົ້າບໍ່ຍອມໃຫ້ເຈົ້າຮູ້ເຖິງສິ່ງນີ້ ແລະ ພຣະອົງບໍ່ໄດ້ບອກແກ່ເຈົ້າ. ເຖິງຢ່າງໃດກໍຕາມ, ສຳລັບມະນຸດຊາດແລ້ວ, ທຸກສິ່ງທີ່ພຣະອົງເຮັດແມ່ນສຳຄັນ. ສໍາລັບພຣະເຈົ້າແລ້ວ, ມັນຄືສິ່ງທີ່ພຣະອົງຕ້ອງເຮັດ. ໃນຫົວໃຈຂອງພຣະອົງ ມີສິ່ງທີ່ພຣະອົງຕ້ອງເຮັດທີ່ສໍາຄັນເໜືອສິ່ງຕ່າງໆເຫຼົ່ານີ້. ນັ້ນກໍຄື ຈາກເວລາທີ່ບຸກຄົນໃດໜຶ່ງເກີດຂຶ້ນມາຈົນເຖິງປັດຈຸບັນນີ້, ພຣະເຈົ້າຕ້ອງຮັບປະກັນຄວາມປອດໄພຂອງພວກເຂົາ. ເມື່ອພວກເຈົ້າໄດ້ຍິນພຣະທຳເຫຼົ່ານີ້, ພວກເຈົ້າອາດຮູ້ສຶກຄືກັບວ່າ ພວກເຈົ້າບໍ່ເຂົ້າໃຈຢ່າງຄົບຖ້ວນ. ພວກເຈົ້າອາດຖາມວ່າ “ຄວາມປອດໄພນີ້ສຳຄັນຫຼາຍຂະໜາດນັ້ນບໍ?” ຄໍາຕອບກໍຄື ແລ້ວແມ່ນຫຍັງຄືຄວາມໝາຍຕາມຕົວຂອງຄໍາວ່າ “ຄວາມປອດໄພ”? ບາງເທື່ອພວກເຈົ້າເຂົ້າໃຈວ່າມັນໝາຍເຖິງສັນຕິສຸກ ຫຼື ບາງເທື່ອ ພວກເຈົ້າກໍເຂົ້າໃຈວ່າມັນໝາຍເຖິງການບໍ່ຜະເຊີນກັບຄວາມພິນາດ ຫຼື ໄພພິບັດຈັກເທື່ອ, ການມີຊີວິດທີ່ດີ, ການມີຊີວິດທີ່ປົກກະຕິ. ແຕ່ໃນຫົວໃຈຂອງພວກເຈົ້າ, ພວກເຈົ້າຕ້ອງຮູ້ວ່າມັນບໍ່ໄດ້ງ່າຍຂະໜາດນັ້ນ. ແລ້ວແມ່ນຫຍັງກັນແທ້ຄືສິ່ງນີ້ທີ່ເຮົາກຳລັງເວົ້າເຖິງ, ສິ່ງທີ່ພຣະເຈົ້າຕ້ອງເຮັດ? ຄວາມປອດໄພໝາຍຄວາມວ່າແນວໃດຕໍ່ພຣະເຈົ້າ? ມັນແມ່ນການຮັບປະກັນຄວາມໝາຍປົກກະຕິຂອງຄຳວ່າ “ຄວາມປອດໄພ” ແທ້ບໍ? ບໍ່ແມ່ນ. ແລ້ວແມ່ນຫຍັງຄືສິ່ງທີ່ພຣະເຈົ້າເຮັດ? “ຄວາມປອດໄພ” ນີ້ໝາຍຄວາມວ່າ ເຈົ້າຈະບໍ່ຖືກກືນກິນໂດຍຊາຕານ. ສິ່ງນີ້ສຳຄັນບໍ? ການບໍ່ຖືກກືນກິນໂດຍຊາຕານ, ສິ່ງນີ້ກ່ຽວກັບຄວາມປອດໄພຂອງເຈົ້າ ຫຼື ບໍ່? ແມ່ນແລ້ວ, ສິ່ງນີ້ກ່ຽວຂ້ອງກັບຄວາມປອດໄພສ່ວນຕົວຂອງເຈົ້າ ແລະ ບໍ່ສາມາດມີຫຍັງທີ່ສຳຄັນໄປກວ່ານີ້. ຫຼັງຈາກທີ່ເຈົ້າຖືກຊາຕານກືນກິນ, ວິນຍານຂອງເຈົ້າ ແລະ ເນື້ອໜັງຂອງເຈົ້າຈະບໍ່ເປັນຂອງພຣະເຈົ້າອີກຕໍ່ໄປ. ພຣະເຈົ້າຈະບໍ່ຊ່ວຍເຈົ້າໃຫ້ລອດພົ້ນອີກຕໍ່ໄປ. ພຣະເຈົ້າປະຖິ້ມວິນຍານ ແລະ ຜູ້ຄົນທີ່ຖືກຊາຕານກືນກິນ. ສະນັ້ນ ເຮົາຈຶ່ງເວົ້າວ່າ ສິ່ງທີ່ສຳຄັນທີ່ສຸດທີ່ພຣະເຈົ້າຕ້ອງເຮັດກໍຄືການຮັບປະກັນຄວາມປອດໄພນີ້ໃຫ້ແກ່ເຈົ້າ, ການຮັບປະກັນວ່າເຈົ້າຈະບໍ່ຖືກກືນກິນໂດຍຊາຕານ. ສິ່ງນີ້ສຳຄັນຫຼາຍ, ບໍ່ແມ່ນບໍ? ແລ້ວເປັນຫຍັງພວກເຈົ້າຈຶ່ງບໍ່ສາມາດຕອບໄດ້? ມັນເບິ່ງຄືກັບວ່າພວກເຈົ້າບໍ່ສາມາດຮູ້ສຶກເຖິງຄວາມເມດຕາທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່ຂອງພຣະເຈົ້າໄດ້.

ນອກຈາກຮັບປະກັນຄວາມປອດໄພຂອງຜູ້ຄົນແລ້ວ ພຣະເຈົ້າຍັງໄດ້ເຮັດຫຼາຍສິ່ງຫຼາຍຢ່າງ ໂດຍຮັບປະກັນວ່າພວກເຂົາຈະບໍ່ຖືກກືນກິນໂດຍຊາຕານ. ພຣະອົງຍັງປະຕິບັດວຽກງານການກະກຽມຢ່າງຫຼວງຫຼາຍກ່ອນທີ່ຈະເລືອກ ແລະ ຊ່ວຍຄົນໃດໜຶ່ງໃຫ້ລອດພົ້ນ. ກ່ອນອື່ນ, ພຣະເຈົ້າກະກຽມຢ່າງລະມັດລະວັງ ກ່ຽວກັບປະເພດຂອງລັກສະນະທີ່ເຈົ້າຈະມີ, ປະເພດຂອງຄອບຄົວທີ່ເຈົ້າຈະເກີດມາ, ພໍ່ແມ່ຂອງເຈົ້າຈະເປັນຜູ້ໃດ, ເຈົ້າຈະມີອ້າຍເອື້ອຍນ້ອງນໍາກັນຈັກຄົນ ແລະ ເຈົ້າຈະເກີດໃນສະຖານະພາບ, ສະຖານະທາງດ້ານເສດຖະກິດ ແລະ ສະພາບການຂອງຄອບຄົວແນວໃດ. ພວກເຈົ້າຮູ້ບໍວ່າຈຳນວນສ່ວນໃຫຍ່ຂອງຜູ້ຄົນທີ່ຖືກເລືອກຂອງພຣະເຈົ້າເກີດໃນຄອບຄົວປະເພດໃດ? ພວກເຂົາແມ່ນຄອບຄົວທີ່ມີຊື່ສຽງບໍ? ພວກເຮົາບໍ່ສາມາດເວົ້າໄດ້ຢ່າງໝັ້ນໃຈວ່າບໍ່ມີຜູ້ໃດເກີດໃນຄອບຄົວທີ່ມີຊື່ສຽງ. ອາດມີບາງຄົນ, ແຕ່ພວກເຂົາກໍມີຈຳນວນໜ້ອຍຫຼາຍ. ພວກເຂົາເກີດໃນຄອບຄົວທີ່ມີຄວາມຮັ່ງມີເປັນພິເສດ, ຄອບຄົວຂອງມະຫາເສດຖີພັນລ້ານ ຫຼື ມະຫາເສດຖີຫຼາຍລ້ານບໍ? ບໍ່ແມ່ນ, ພວກເຂົາເກືອບບໍ່ໄດ້ເກີດໃນຄອບຄົວປະເພດນີ້ເລີຍ. ແລ້ວພຣະເຈົ້າຈັດກຽມຄອບຄົວປະເພດໃດໃຫ້ກັບຄົນສ່ວນໃຫຍ່ເຫຼົ່ານີ້? (ຄອບຄົວປົກກະຕິ.) ແລ້ວຄອບຄົວແບບໃດຈຶ່ງຈະຖືວ່າເປັນ “ຄອບຄົວປົກກະຕິ”? ພວກມັນລວມມີຄອບຄົວໃຊ້ແຮງງານ ເຊິ່ງກໍຄື ຜູ້ທີ່ອາໄສເງິນເດືອນເພື່ອຢູ່ລອດ, ສາມາດພໍໃຊ້ຈ່າຍໃນຄວາມຈຳເປັນພື້ນຖານ ແລະ ບໍ່ໄດ້ຮັ່ງມີຫຼາຍເກີນໄປ; ພວກມັນຍັງລວມມີຄອບຄົວຊາວນາ. ຊາວນາອາໄສການປູກພືດໃຫ້ເປັນອາຫານຂອງພວກເຂົາ, ມີເມັດເຂົ້າໃຫ້ກິນ ແລະ ເສື້ອຜ້າໃຫ້ນຸ່ງ ແລະ ບໍ່ຫິວໂຫຍ ຫຼື ແຂງໂຕ. ແລ້ວມີບາງຄອບຄົວທີ່ດຳເນີນທຸລະກິດຂະໜາດນ້ອຍ ແລະ ບາງຄອບຄົວທີ່ພໍ່ແມ່ເປັນປັນຍາຊົນ ແລະ ຄອບຄົວເຫຼົ່ານີ້ຍັງສາມາດນັບວ່າເປັນຄອບຄົວປົກກະຕິ. ຍັງມີພໍ່ແມ່ບາງຄົນທີ່ເປັນພະນັກງານຫ້ອງການ ຫຼື ລັດຖະກອນຜູ້ນ້ອຍ, ຜູ້ເຊິ່ງບໍ່ສາມາດຖືໄດ້ວ່າຢູ່ໃນຄອບຄົວທີ່ມີຊື່ສຽງ. ຄົນສ່ວນໃຫຍ່ແມ່ນເກີດໃນຄອບຄົວປົກກະຕິ ແລະ ທຸກສິ່ງນີ້ກໍຖືກຈັດກຽມໂດຍພຣະເຈົ້າ. ນັ້ນໝາຍຄວາມວ່າ ກ່ອນອື່ນໝົດ ສະພາບແວດລ້ອມນີ້ທີ່ເຈົ້າດຳລົງຊີວິດຢູ່ບໍ່ແມ່ນຄອບຄົວທີ່ມີຊັບສິນຫຼວງຫຼາຍດັ່ງທີ່ຜູ້ຄົນອາດຈິນຕະນາການ ແລະ ນີ້ແມ່ນຄອບຄົວທີ່ພຣະເຈົ້າໄດ້ເລືອກໃຫ້ກັບເຈົ້າ ແລະ ຄົນສ່ວນໃຫຍ່ຈະດຳລົງຊີວິດພາຍໃນຂໍ້ຈຳກັດຂອງຄອບຄົວປະເພດນີ້. ແລ້ວສະຖານະທາງສັງຄົມເດ? ສະພາບການດ້ານເສດຖະກິດຂອງພໍ່ແມ່ສ່ວນໃຫຍ່ແມ່ນປົກກະຕິ ແລະ ພວກເຂົາບໍ່ມີສະຖານະທາງສັງຄົມທີ່ສູງສົ່ງ, ສຳລັບພວກເຂົາ ມັນກໍດີພໍແລ້ວທີ່ຈະມີວຽກເຮັດ. ພວກເຂົາລວມເຖິງຜູ້ປົກຄອງບໍ? ຫຼື ປະທານປະເທດບໍ? ບໍ່, ແມ່ນບໍ? ທີ່ເປັນໄປໄດ້ຫຼາຍທີ່ສຸດກໍຄື ພວກເຂົາເປັນຄົນແບບຜູ້ຈັດການທຸລະກິດນ້ອຍໆ ຫຼື ເຈົ້າຂອງທຸລະກິດນ້ອຍໆ. ສະຖານະທາງສັງຄົມຂອງພວກເຂົາກໍປານກາງ ແລະ ສະພາບການທາງເສດຖະກິດຂອງພວກເຂົາກໍປົກກະຕິ. ອີກປັດໄຈໜຶ່ງກໍຄືສະພາບແວດລ້ອມການດຳລົງຊີວິດຂອງຄອບຄົວ. ກ່ອນອື່ນໝົດ ບໍ່ມີພໍ່ແມ່ຜູ້ໃດໃນບັນດາຄອບຄົວເຫຼົ່ານີ້ຈະຊັກຈູງໃຫ້ລູກຂອງພວກເຂົາເຂົ້າສູ່ເສັ້ນທາງແຫ່ງການທຳນາຍ ແລະ ການທຳນາຍດວງຊະຕາຢ່າງຊັດເຈນ; ຄອບຄົວເຫຼົ່ານີ້ມີຈຳນວນໜ້ອຍຫຼາຍທີ່ຈະພົວພັນກັບສິ່ງດັ່ງກ່າວ. ພໍ່ແມ່ສ່ວນໃຫຍ່ແມ່ນຂ້ອນຂ້າງທຳມະດາ. ໃນເວລາດຽວກັນ ພຣະເຈົ້າເລືອກຜູ້ຄົນ, ພຣະອົງສ້າງສະພາບແວດລ້ອມແບບນີ້ຂຶ້ນສຳລັບພວກເຂົາ, ເຊິ່ງເປັນປະໂຫຍດຢ່າງຫຼວງຫຼາຍຕໍ່ພາລະກິດຂອງພຣະອົງໃນການຊ່ວຍຜູ້ຄົນໃຫ້ລອດພົ້ນ. ໃນທາງຜິວເຜີນແລ້ວ, ມັນເບິ່ງຄືກັບວ່າພຣະເຈົ້າບໍ່ໄດ້ເຮັດຫຍັງທີ່ມີຜົນກະທົບຫຼາຍເປັນພິເສດໃຫ້ກັບມະນຸດ; ພຣະອົງພຽງແຕ່ສືບຕໍ່ເຮັດທຸກສິ່ງທີ່ພຣະອົງເຮັດຢ່າງງຽບໆ ແລະ ຢ່າງລັບໆ, ຢ່າງຖ່ອມຕົວ ແລະ ຢ່າງມິດໆ. ແຕ່ໃນຄວາມເປັນຈິງແລ້ວ ທຸກສິ່ງທີ່ພຣະເຈົ້າເຮັດ, ພຣະອົງກໍເຮັດເພື່ອວາງພື້ນຖານສຳລັບຄວາມລອດພົ້ນຂອງເຈົ້າ, ເພື່ອຈັດກຽມຫົນທາງເບື້ອງໜ້າ ແລະ ທຸກສະພາບການທີ່ຈຳເປັນສຳລັບຄວາມລອດພົ້ນຂອງເຈົ້າ. ຕໍ່ໄປ, ພຣະເຈົ້ານໍາທຸກຄົນກັບຄືນມາຢູ່ຕໍ່ໜ້າພຣະອົງ ຕາມເວລາທີ່ຖືກກໍານົດໄວ້ສຳລັບພວກເຂົາແຕ່ລະຄົນ, ເມື່ອນັ້ນ ເຈົ້າຈະໄດ້ຍິນສຽງຂອງພຣະເຈົ້າ, ເມື່ອ, ເຈົ້າຈະມາຢູ່ຕໍ່ໜ້າພຣະອົງ. ເມື່ອສິ່ງນີ້ເກີດຂຶ້ນ, ບາງຄົນກໍກາຍເປັນພໍ່ແມ່ຂອງຄົນແລ້ວ, ໃນຂະນະທີ່ບາງຄົນກໍຍັງເປັນລູກຂອງຄົນໃດຄົນໜຶ່ງ. ເວົ້າອີກຢ່າງໜຶ່ງກໍຄື ບາງຄົນແຕ່ງງານ ແລະ ມີລູກ, ໃນຂະນະທີ່ບາງຄົນກໍຍັງເປັນໂສດ, ຍັງບໍ່ເລີ່ມຕົ້ນຄອບຄົວຂອງພວກເຂົາເອງເທື່ອ. ແຕ່ບໍ່ວ່າສະຖານະການຂອງຄົນໆໜຶ່ງຈະເປັນແນວໃດກໍຕາມ, ພຣະເຈົ້າໄດ້ກຳນົດເວລາທີ່ເຈົ້າຈະຖືກເລືອກ ແລະ ເວລາເມື່ອຂ່າວປະເສີດ ແລະ ພຣະທຳຂອງພຣະອົງຈະໄປເຖິງເຈົ້າ. ພຣະເຈົ້າໄດ້ກຳນົດສະຖານະການ, ຕັດສິນຮັບບຸກຄົນໃດໜຶ່ງ ຫຼື ບໍລິບົດໃດໜຶ່ງທີ່ຂ່າວປະເສີດຈະຖືກສົ່ງໄປຫາເຈົ້າ, ເພື່ອວ່າເຈົ້າອາດຈະໄດ້ຍິນພຣະທຳຂອງພຣະເຈົ້າ. ພຣະເຈົ້າໄດ້ຈັດກຽມທຸກສະພາບການທີ່ຈຳເປັນສຳລັບເຈົ້າແລ້ວ. ໃນລັກສະນະນີ້, ເຖິງແມ່ນມະນຸດບໍ່ຮູ້ເຖິງສິ່ງທີ່ກຳລັງເກີດຂຶ້ນ, ມະນຸດກໍມາຢູ່ຕໍ່ໜ້າພຣະອົງ ແລະ ກັບຄືນສູ່ຄອບຄົວຂອງພຣະເຈົ້າ. ມະນຸດຍັງຕິດຕາມພຣະເຈົ້າຢ່າງບໍ່ຮູ້ຕົວ ແລະ ເຂົ້າສູ່ແຕ່ລະບາດກ້າວຂອງພາລະກິດຂອງພຣະອົງ, ເຂົ້າສູ່ແຕ່ລະບາດກ້າວຂອງຫົນທາງແຫ່ງພາລະກິດຂອງພຣະເຈົ້າ ເຊິ່ງພຣະອົງໄດ້ຈັດກຽມສຳລັບມະນຸດ. ພຣະເຈົ້າໃຊ້ວິທີໃດເມື່ອພຣະອົງເຮັດສິ່ງຕ່າງໆສຳລັບມະນຸດໃນເວລານີ້? ກ່ອນອື່ນ, ສິ່ງເລັກນ້ອຍທີ່ສຸດທີ່ສາມາດເປັນໄປໄດ້ແມ່ນການດູແລ ແລະ ການປົກປ້ອງທີ່ມະນຸດໄດ້ຮັບ. ນອກຈາກນີ້, ພຣະເຈົ້າກໍສົ່ງຫຼາຍຄົນ, ເຫດການ ແລະ ສິ່ງຕ່າງໆ ເພື່ອວ່າ ຜ່ານສິ່ງເຫຼົ່ານີ້ ມະນຸດອາດຈະເຫັນເຖິງການມີຢູ່ຂອງພຣະອົງ ແລະ ການກະທຳຂອງພຣະອົງ. ຕົວຢ່າງເຊັ່ນ: ມີບາງຄົນທີ່ເຊື່ອໃນພຣະເຈົ້າ ຍ້ອນບາງຄົນໃນຄອບຄົວຂອງພວກເຂົາເຈັບປ່ວຍ. ເມື່ອຄົນອື່ນເທດສະໜາຂ່າວປະເສີດແກ່ພວກເຂົາ, ພວກເຂົາກໍເລີ່ມເຊື່ອໃນພຣະເຈົ້າ ແລະ ຄວາມເຊື່ອນີ້ໃນພຣະເຈົ້າກໍເກີດຂຶ້ນຍ້ອນສະຖານະການດັ່ງກ່າວ. ແລ້ວຜູ້ໃດຈັດການສະຖານະການນີ້? (ພຣະເຈົ້າ.) ດ້ວຍວິທີການແຫ່ງຄວາມເຈັບປ່ວຍນີ້, ມີບາງຄອບຄົວທີ່ທຸກຄົນເປັນຜູ້ເຊື່ອ, ໃນຂະນະທີ່ຄອບຄົວອື່ນແມ່ນມີພຽງສອງສາມຄົນໃນຄອບຄົວທີ່ເຊື່ອ. ໃນທາງຜິວເຜີນ, ມັນອາດເບິ່ງຄືກັບວ່າບາງຄົນໃນຄອບຄົວຂອງເຈົ້າມີຄວາມເຈັບປ່ວຍ, ແຕ່ໃນຄວາມເປັນຈິງແລ້ວ ມັນແມ່ນສະພາບການທີ່ຈັດແຈງໃຫ້ແກ່ເຈົ້າເພື່ອວ່າເຈົ້າອາດມາຢູ່ຕໍ່ໜ້າພຣະເຈົ້າ, ນີ້ແມ່ນຄວາມກະລຸນາຂອງພຣະເຈົ້າ. ຍ້ອນຊີວິດຄອບຄົວລຳບາກສຳລັບບາງຄົນ ແລະ ພວກເຂົາບໍ່ພົບສັນຕິສຸກ, ໂອກາດອາດເກີດຂຶ້ນເອງ, ບາງຄົນປະກາດຂ່າວປະເສີດ ແລະ ເວົ້າວ່າ “ຈົ່ງເຊື່ອໃນພຣະເຢຊູເຈົ້າ ແລະ ເຈົ້າຈະມີສັນຕິສຸກ”. ສະນັ້ນ ໂດຍບໍ່ຮູ້ຕົວ ພວກເຂົາກໍມາເຊື່ອໃນພຣະເຈົ້າ ພາຍໃຕ້ສະຖານະການທີ່ທຳມະຊາດຫຼາຍ, ແລ້ວນີ້ບໍ່ແມ່ນປະເພດໃດໜຶ່ງຂອງສະພາບການບໍ? ແລ້ວຄວາມຈິງທີ່ວ່າຄອບຄົວຂອງພວກເຂົາບໍ່ມີສັນຕິສຸກບໍ່ແມ່ນຄວາມກະລຸນາທີ່ພຣະເຈົ້າມອບໃຫ້ກັບພວກເຂົາບໍ? ຍັງມີບາງຄົນທີ່ມາເພື່ອເຊື່ອໃນພຣະເຈົ້າດ້ວຍເຫດຜົນອື່ນ. ມີເຫດຜົນທີ່ແຕກຕ່າງກັນ ແລະ ຫົນທາງແຫ່ງຄວາມເຊື່ອທີ່ແຕກຕ່າງກັນ, ແຕ່ບໍ່ວ່າເຫດຜົນຫຍັງກໍຕາມທີ່ນໍາເຈົ້າມາເຊື່ອໃນພຣະອົງ, ມັນແມ່ນຖືກຈັດແຈງ ແລະ ນໍາພາໂດຍພຣະເຈົ້າແທ້ຈິງ. ໃນຕອນທໍາອິດ ພຣະເຈົ້າໃຊ້ຫຼາກຫຼາຍວິທີເພື່ອເລືອກເຈົ້າ ແລະ ນໍາເຈົ້າເຂົ້າສູ່ຄອບຄົວຂອງພຣະອົງ. ນີ້ແມ່ນຄວາມກະລຸນາທີ່ພຣະເຈົ້າມອບໃຫ້ກັບທຸກຄົນ.

ໃນຂັ້ນຕອນປັດຈຸບັນຂອງພາລະກິດຂອງພຣະເຈົ້າ ເຊິ່ງເປັນຍຸກສຸດທ້າຍ ພຣະອົງຈະບໍ່ປະທານຄວາມກະລຸນາ ແລະ ພອນໃຫ້ແກ່ມະນຸດຄືກັບທີ່ພຣະອົງເຮັດກ່ອນໜ້ານີ້ອີກຕໍ່ໄປ ຫຼື ພຣະອົງບໍ່ຊັກຊວນໃຫ້ມະນຸດກ້າວໄປຂ້າງໜ້າອີກ. ໃນລະຫວ່າງຂັ້ນຕອນນີ້ຂອງພາລະກິດ, ມະນຸດໄດ້ເຫັນຫຍັງຈາກທຸກລັກສະນະໃນພາລະກິດຂອງພຣະເຈົ້າທີ່ພວກເຂົາໄດ້ຜະເຊີນແດ່? ມະນຸດໄດ້ເຫັນເຖິງຄວາມຮັກຂອງພຣະເຈົ້າ ແລະ ການພິພາກສາ ແລະ ການຂ້ຽນຕີຂອງພຣະເຈົ້າ. ໃນລະຫວ່າງຊ່ວງເວລານີ້, ພຣະເຈົ້າໄດ້ສະໜອງ, ສົ່ງເສີມ, ໃຫ້ແສງສະຫວ່າງ ແລະ ນໍາພາມະນຸດ, ເພື່ອວ່າມະນຸດຈະມາຮູ້ຈັກເຈດຕະນາຂອງພຣະອົງເທື່ອລະໜ້ອຍ, ຮູ້ຈັກພຣະທຳທີ່ພຣະອົງກ່າວ ແລະ ຄວາມຈິງທີ່ພຣະອົງໄດ້ປະທານແກ່ມະນຸດ. ເມື່ອມະນຸດອ່ອນແອ, ເມື່ອພວກເຂົາທໍ້ໃຈ, ເມື່ອພວກເຂົາບໍ່ມີບ່ອນໃດໃຫ້ເພິ່ງພາ, ພຣະເຈົ້າຈະໃຊ້ພຣະທຳຂອງພຣະອົງເພື່ອປອບໃຈ, ແນະນຳ ແລະ ບັນດານໃຈມະນຸດ, ເພື່ອວ່າວຸດທິພາວະທີ່ຕໍ່າໆຂອງມະນຸດຈະສາມາດເຕີບໃຫຍ່ແລ້ວມີກຳລັງເທື່ອລະໜ້ອຍ, ເຕີບໂຕໃນສິ່ງດີໆ ແລະ ເຕັມໃຈທີ່ຈະຮ່ວມມືກັບພຣະເຈົ້າ. ແຕ່ເມື່ອມະນຸດບໍ່ເຊື່ອຟັງພຣະເຈົ້າ ຫຼື ຕໍ່ຕ້ານພຣະອົງ ຫຼື ເມື່ອມະນຸດເປີດເຜີນຄວາມເສື່ອມຊາມຂອງພວກເຂົາ, ພຣະເຈົ້າຈະບໍ່ສະແດງຄວາມເມດຕາໃນການຂ້ຽນຕີ ແລະ ການລົງວິໄນມະນຸດ. ເຖິງຢ່າງໃດກໍຕາມ, ພຣະເຈົ້າຈະສະແດງຄວາມອົດກັ້ນ ແລະ ຄວາມອົດທົນຕໍ່ຄວາມໂງ່ຈ້າ, ຄວາມບໍ່ຮູ້, ຄວາມອ່ອນແອ ແລະ ຄວາມເປັນເດັກນ້ອຍຂອງມະນຸດ. ໃນລັກສະນະນີ້, ຜ່ານພາລະກິດທັງໝົດທີ່ພຣະເຈົ້າໄດ້ປະຕິບັດເພື່ອມະນຸດ, ມະນຸດກໍເຕີບໂຕ, ເຕີບໃຫຍ່ ແລະ ມາຮູ້ຈັກເຈດຕະນາຂອງພຣະເຈົ້າເທື່ອລະໜ້ອຍ, ມາຮູ້ຈັກຄວາມຈິງບາງຢ່າງ, ຮູ້ຈັກສິ່ງທີ່ດີ ແລະ ສິ່ງທີ່ບໍ່ດີ, ຮູ້ຈັກວ່າຄວາມຊົ່ວຮ້າຍ ແລະ ຄວາມມືດມິດແມ່ນຫຍັງ. ພຣະເຈົ້າບໍ່ໄດ້ໃຊ້ວິທີການຂ້ຽນຕີ ແລະ ລົງວິໄນມະນຸດພຽງຢ່າງດຽວ ແລະ ພຣະອົງກໍບໍ່ໄດ້ສະແດງຄວາມອົດກັ້ນ ແລະ ຄວາມອົດທົນຢູ່ສະເໝີ. ກົງກັນຂ້າມ ພຣະອົງສະໜອງໃຫ້ແກ່ແຕ່ລະຄົນໃນລັກສະນະທີ່ແຕກຕ່າງກັນໃນຂັ້ນຕອນທີ່ແຕກຕ່າງກັນຂອງພວກເຂົາ ແລະ ຕາມວຸດທິພາວະ ແລະ ຄວາມສາມາດທີ່ແຕກຕ່າງກັນຂອງພວກເຂົາ. ພຣະອົງໄດ້ເຮັດຫຼາຍສິ່ງເພື່ອມະນຸດ ແລະ ດ້ວຍຕົ້ນທຶນທີ່ສູງ; ມະນຸດບໍ່ຮັບຮູ້ຫຍັງກ່ຽວກັບສິ່ງເຫຼົ່ານີ້ ຫຼື ກ່ຽວກັບຕົ້ນທືນນີ້, ແຕ່ໃນທາງປະຕິບັດ ທຸກສິ່ງທີ່ພຣະອົງເຮັດແມ່ນຖືກປະຕິບັດໃນແຕ່ລະຄົນຢ່າງແທ້ຈິງ. ຄວາມຮັກຂອງພຣະເຈົ້າເປັນຈິງ: ຜ່ານຄວາມກະລຸນາຂອງພຣະເຈົ້າ, ມະນຸດຫຼີກເວັ້ນໄພພິບັດຊໍ້າແລ້ວຊໍ້າເລົ່າ ແລະ ຕະຫຼອດເວລານີ້ ພຣະເຈົ້າສະແດງຄວາມອົດກັ້ນຄັ້ງແລ້ວຄັ້ງເລົ່າຕໍ່ຄວາມອ່ອນແອຂອງມະນຸດ. ການພິພາກສາ ແລະ ການຂ້ຽນຕີຂອງພຣະເຈົ້າເຮັດໃຫ້ຜູ້ຄົນມາຮູ້ຈັກຄວາມເສື່ອມຊາມຂອງມະນຸດຊາດ ແລະ ແກ່ນແທ້ທີ່ຊົ່ວຮ້າຍ. ສິ່ງທີ່ພຣະເຈົ້າສະໜອງໃຫ້, ການທີ່ພຣະອົງສ່ອງແສງສະຫວ່າງໃຫ້ແກ່ມະນຸດ ແລະ ການນໍາພາຂອງພຣະອົງລ້ວນແລ້ວແຕ່ເຮັດໃຫ້ມະນຸດຊາດຮູ້ຈັກແກ່ນແທ້ຂອງຄວາມຈິງຫຼາຍຂຶ້ນເລື້ອຍໆ ແລະ ຮູ້ຈັກສິ່ງທີ່ຜູ້ຄົນຕ້ອງການຫຼາຍຂຶ້ນ, ຫົນທາງທີ່ພວກເຂົາຄວນຍ່າງ, ສິ່ງທີ່ພວກເຂົາດຳລົງຊີວິດເພື່ອ, ຄຸນຄ່າ ແລະ ຄວາມໝາຍຂອງຊີວິດຂອງພວກເຂົາ ແລະ ວິທີການຍ່າງໃນຫົນທາງທີ່ຢູ່ເບື້ອງໜ້າ. ທຸກສິ່ງເຫຼົ່ານີ້ທີ່ພຣະເຈົ້າໄດ້ກະທຳແມ່ນບໍ່ສາມາດແຍກອອກຈາກຈຸດປະສົງເດີມຂອງພຣະອົງ. ແລ້ວແມ່ນຫຍັງຄືຈຸດປະສົງນີ້? ເປັນຫຍັງພຣະເຈົ້າຈຶ່ງໃຊ້ວິທີການຕ່າງໆເພື່ອປະຕິບັດພາລະກິດຂອງພຣະອົງໃນມະນຸດ? ພຣະອົງຕ້ອງການບັນລຸຜົນຫຍັງ? ເວົ້າອີກຢ່າງໜຶ່ງກໍຄື ພຣະອົງຕ້ອງການເຫັນຫຍັງໃນມະນຸດ? ພຣະອົງຕ້ອງການຮັບເອົາຫຍັງຈາກມະນຸດ? ສິ່ງທີ່ພຣະເຈົ້າຕ້ອງການເຫັນກໍຄືຫົວໃຈຂອງມະນຸດຈະຖືກຟື້ນຟູໃໝ່. ວິທີການເຫຼົ່ານີ້ທີ່ພຣະອົງໃຊ້ເພື່ອປະຕິບັດພາລະກິດໃນມະນຸດແມ່ນຄວາມພະຍາຍາມຢ່າງຕໍ່ເນື່ອງເພື່ອປຸກຫົວໃຈຂອງມະນຸດ, ເພື່ອປຸກວິນຍານຂອງມະນຸດ, ເພື່ອເຮັດໃຫ້ມະນຸດສາມາດເຂົ້າໃຈວ່າພວກເຂົາມາຈາກໃສ, ຜູ້ໃດກຳລັງນໍາພາ, ກຳລັງສົ່ງເສີມ ແລະ ກຳລັງສະໜອງໃຫ້ແກ່ພວກເຂົາ ແລະ ຜູ້ໃດເຮັດໃຫ້ມະນຸດດຳລົງຊີວິດຈົນເຖິງປັດຈຸບັນ; ມັນຄືວິທີການທີ່ເຮັດໃຫ້ມະນຸດສາມາດເຂົ້າໃຈໄດ້ວ່າຜູ້ໃດແມ່ນພຣະຜູ້ສ້າງ, ຜູ້ໃດທີ່ພວກເຂົາຄວນນະມັດສະການ, ພວກເຂົາຄວນຍ່າງໃນຫົນທາງແບບໃດ ແລະ ມະນຸດຄວນມາຢູ່ຕໍ່ໜ້າພຣະເຈົ້າໃນລັກສະນະໃດ; ມັນຄືຫົນທາງຟື້ນຟູຫົວໃຈຂອງມະນຸດເທື່ອລະໜ້ອຍ, ເພື່ອວ່າມະນຸດຈະຮູ້ຈັກຫົວໃຈຂອງພຣະເຈົ້າ, ເຂົ້າໃຈຫົວໃຈຂອງພຣະເຈົ້າ ແລະ ຢັ່ງເຖິງຄວາມຫ່ວງໃຍ ແລະ ຄວາມຄິດຍິ່ງໃຫຍ່ທີ່ຢູ່ເບື້ອງຫຼັງພາລະກິດຂອງພຣະອົງໃນການຊ່ວຍມະນຸດໃຫ້ລອດພົ້ນ. ເມື່ອຫົວໃຈຂອງມະນຸດໄດ້ຖືກຟື້ນຟູແລ້ວ, ມະນຸດກໍບໍ່ປາຖະໜາທີ່ຈະດຳລົງຊີວິດດ້ວຍອຸປະນິໄສທີ່ເສື່ອມລົງ ແລະ ເສື່ອມຊາມ, ແຕ່ກົງກັນຂ້າມ ເຂົາຈະປາຖະໜາສະແຫວງຫາຄວາມຈິງເພື່ອເຮັດໃຫ້ພຣະເຈົ້າພໍໃຈ. ເມື່ອຫົວໃຈຂອງມະນຸດໄດ້ຖືກປຸກຂຶ້ນ, ແລ້ວມະນຸດກໍຈະສາມາດແຍກຕົນເອງອອກຈາກຊາຕານຢ່າງສົມບູນ. ພວກເຂົາຈະບໍ່ຖືກທຳຮ້າຍໂດຍຊາຕານອີກຕໍ່ໄປ, ບໍ່ຖືກຄວບຄຸມ ຫຼື ຖືກມັນລໍ້ລວງອີກຕໍ່ໄປ. ກົງກັນຂ້າມ, ມະນຸດຈະສາມາດຮ່ວມໃນພາລະກິດຂອງພຣະເຈົ້າ ແລະ ພຣະທຳຂອງພຣະອົງຢ່າງຫ້າວຫັນ ເພື່ອເຮັດໃຫ້ພຣະເຈົ້າພໍໃຈ, ແລ້ວໃນທີ່ສຸດ ກໍບັນລຸຄວາມຢຳເກງພຣະເຈົ້າ ແລະ ຫຼີກເວັ້ນຄວາມຊົ່ວຮ້າຍ. ນີ້ແມ່ນຈຸດປະສົງເດີມຂອງພາລະກິດຂອງພຣະເຈົ້າ.

ການສົນທະນາທີ່ພວກເຮົາຫາກໍ່ໄດ້ກ່າວໄປກ່ຽວກັບຄວາມຊົ່ວຮ້າຍຂອງຊາຕານ ເຮັດໃຫ້ທຸກຄົນຮູ້ສຶກຄືກັບວ່າມະນຸດດຳລົງຊີວິດຢູ່ທ່າມກາງຄວາມທຸກໃຈທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່ ແລະ ຊີວິດຂອງມະນຸດແມ່ນຖືກອ້ອມລ້ອມໄປດ້ວຍຄວາມໂຊກຮ້າຍ. ແຕ່ບັດນີ້ ເຮົາກຳລັງເວົ້າກ່ຽວກັບຄວາມບໍລິສຸດຂອງພຣະເຈົ້າ ແລະ ພາລະກິດທີ່ພຣະອົງປະຕິບັດໃນມະນຸດ, ສິ່ງນັ້ນເຮັດໃຫ້ພວກເຈົ້າຮູ້ສຶກແນວໃດ? (ມີຄວາມສຸກຫຼາຍ.) ຕອນນີ້ ພວກເຮົາສາມາດເຫັນໄດ້ວ່າທຸກສິ່ງທີ່ພຣະເຈົ້າເຮັດ, ທຸກສິ່ງທີ່ພຣະອົງໄດ້ຈັດແຈງໃຫ້ແກ່ມະນຸດຢ່າງພຽນພະຍາຍາມ ແມ່ນປາສະຈາກມົນທິນ. ທຸກສິ່ງທີ່ພຣະເຈົ້າເຮັດແມ່ນປາສະຈາກຂໍ້ຜິດພາດ ເຊິ່ງໝາຍຄວາມວ່າ ມັນບໍ່ມີຂໍ້ບົກຜ່ອງ, ບໍ່ຈຳເປັນຕ້ອງໃຫ້ຜູ້ໃດກວດແກ້, ແນະນຳ ຫຼື ປ່ຽນແປງມັນ. ທຸກສິ່ງທີ່ພຣະເຈົ້າເຮັດສຳລັບທຸກຄົນແມ່ນຢູ່ນອກເໜືອຂໍ້ສົງໄສ; ພຣະອົງຈັບມືນໍາພາທຸກຄົນ, ເຝົ້າເບິ່ງເຈົ້າໃນທຸກຊ່ວງເວລາທີ່ຜ່ານໄປ ແລະ ບໍ່ເຄີຍຈາກຂ້າງຂອງເຈົ້າໄປແມ່ນແຕ່ຄັ້ງດຽວ. ເມື່ອຜູ້ຄົນເຕີບໃຫຍ່ໃນສະພາບແວດລ້ອມແບບນີ້ ແລະ ດ້ວຍເບື້ອງຫຼັງແບບນີ້, ພວກເຮົາສາມາດເວົ້າໄດ້ບໍວ່າ ໃນຄວາມເປັນຈິງແລ້ວ ຜູ້ຄົນເຕີບໃຫຍ່ໃນກໍາມືຂອງພຣະເຈົ້າ? (ແມ່ນແລ້ວ.) ແລ້ວບັດນີ້ ພວກເຈົ້າຍັງຮູ້ສຶກວ່າສູນເສຍຢູ່ບໍ? ມີໃຜຍັງຮູ້ສຶກທໍ້ໃຈຢູ່ບໍ? ມີໃຜຮູ້ສຶກວ່າພຣະເຈົ້າໄດ້ປະຖິ້ມມະນຸດຊາດບໍ? (ບໍ່ມີ.) ແລ້ວພຣະເຈົ້າໄດ້ເຮັດຫຍັງແທ້? (ພຣະອົງສືບຕໍ່ເຝົ້າເບິ່ງມະນຸດຊາດ.) ຄວາມຄິດ ແລະ ການດູແລຍິ່ງໃຫຍ່ທີ່ພຣະເຈົ້າໃສ່ໃນທຸກສິ່ງທີ່ພຣະອົງເຮັດແມ່ນຢູ່ເໜືອຄຳຖາມ. ຍິ່ງໄປກວ່ານັ້ນ, ໃນການປະຕິບັດພາລະກິດຂອງພຣະອົງ, ພຣະອົງໄດ້ເຮັດຢ່າງບໍ່ມີເງື່ອນໄຂສະເໝີ. ພຣະອົງບໍ່ເຄີຍຮຽກຮ້ອງໃຫ້ພວກເຈົ້າຜູ້ໃດຜູ້ໜຶ່ງຮູ້ຈັກເຖິງລາຄາທີ່ພຣະອົງໄດ້ຈ່າຍສຳລັບເຈົ້າ ເພື່ອເຮັດໃຫ້ເຈົ້າຮູ້ສຶກເປັນໜີ້ຮູ້ບຸນຄຸນຕໍ່ພຣະອົງຢ່າງເລິກເຊິ່ງ. ພຣະເຈົ້າເຄີຍຮຽກຮ້ອງສິ່ງນີ້ຈາກເຈົ້າບໍ? (ບໍ່.) ໃນຊ່ວງເວລາໄລຍະຍາວນານຂອງຊີວິດມະນຸດ, ເກືອບທຸກຄົນໄດ້ຜະເຊີນກັບສະຖານະການທີ່ອັນຕະລາຍຫຼາຍຄັ້ງ ແລະ ພົບກັບການລໍ້ລວງຫຼາຍຄັ້ງ. ນີ້ກໍເປັນຍ້ອນຊາຕານກຳລັງຢືນຢູ່ຂ້າງເຈົ້າ, ຕາຂອງມັນຈ້ອງເບິ່ງເຈົ້າຢ່າງຕໍ່ເນື່ອງ. ເມື່ອໄພພິບັດໂຈມຕີເຈົ້າ, ຊາຕານກໍດີອົກດີໃຈໃນສິ່ງນີ້; ເມື່ອໄພຮ້າຍແຮງເກີດຂຶ້ນກັບເຈົ້າ, ເມື່ອບໍ່ມີຫຍັງເປັນໄປໄດ້ດີສຳລັບເຈົ້າ, ເມື່ອເຈົ້າຕິດຢູ່ໃນໃຍຂອງຊາຕານ, ຊາຕານກໍມີຄວາມສຸກຢ່າງຍິ່ງຈາກສິ່ງເຫຼົ່ານີ້. ແຕ່ສຳລັບສິ່ງທີ່ພຣະເຈົ້າກຳລັງເຮັດ, ພຣະອົງກຳລັງປົກປ້ອງເຈົ້າໃນແຕ່ລະຊ່ວງເວລາທີ່ຜ່ານໄປ, ຊີ້ນໍາເຈົ້າຈາກຄວາມໂຊກຮ້າຍຄັ້ງແລ້ວຄັ້ງເລົ່າ ແລະ ຈາກໄພພິບັດຄັ້ງແລ້ວຄັ້ງເລົ່າ. ນີ້ຄືເຫດຜົນທີ່ວ່າເປັນຫຍັງເຮົາຈຶ່ງເວົ້າວ່າ ໃນຄວາມເປັນຈິງແລ້ວ ທຸກສິ່ງທີ່ມະນຸດມີ, ສັນຕິສຸກ ແລະ ຄວາມປິຕິຍິນດີ, ພອນ ແລະ ຄວາມປອດໄພສ່ວນຕົວລ້ວນແລ້ວແຕ່ຢູ່ພາຍໃຕ້ການຄວບຄຸມຂອງພຣະເຈົ້າ; ພຣະອົງນໍາພາ ແລະ ຕັດສິນໂຊກຊະຕາຂອງແຕ່ລະຄົນ. ແຕ່ພຣະເຈົ້າມີແນວຄິດທີ່ເກີນຄວາມຈິງກ່ຽວກັບຕໍາແໜ່ງຂອງພຣະອົງ ດັ່ງທີ່ບາງຄົນໄດ້ເວົ້າໄວ້ບໍ? ພຣະເຈົ້າປະກາດຕໍ່ເຈົ້າວ່າ “ເຮົາເປັນຜູ້ຍິ່ງໃຫຍ່ທີ່ສຸດໃນບັນດາທຸກສິ່ງ. ມັນແມ່ນເຮົານີ້ແຫຼະທີ່ດູແລພວກເຈົ້າ. ພວກເຈົ້າຕ້ອງຂໍຄວາມເມດຕາຈາກເຮົາ ແລະ ຄວາມບໍ່ເຊື່ອຟັງຈະຖືກລົງໂທດດ້ວຍຄວາມຕາຍ” ບໍ? ພຣະເຈົ້າເຄີຍຂົ່ມຂູ່ມະນຸດຊາດໃນລັກສະນະນີ້ບໍ? (ບໍ່ເຄີຍ.) ພຣະອົງເຄີຍເວົ້າວ່າ “ມະນຸດຊາດເສື່ອມຊາມ, ສະນັ້ນ ມັນບໍ່ສຳຄັນວ່າເຮົາຈະປະຕິບັດຕໍ່ພວກເຂົາແນວໃດ ແລະ ພວກເຂົາອາດຖືກປະຕິບັດໃນລັກສະນະໃດກໍໄດ້; ເຮົາບໍ່ຈຳເປັນຕ້ອງຈັດແຈງສິ່ງດີໆສຳລັບພວກເຂົາ” ບໍ? ພຣະເຈົ້າຄິດໃນລັກສະນະນີ້ບໍ? ພຣະເຈົ້າປະຕິບັດໃນລັກສະນະນີ້ບໍ? (ບໍ່ແມ່ນ.) ໃນທາງກົງກັນຂ້າມ, ການປະຕິບັດຂອງພຣະເຈົ້າຕໍ່ແຕ່ລະຄົນແມ່ນເອົາຈິງເອົາຈັງ ແລະ ມີຄວາມຮັບຜິດຊອບ. ພຣະອົງປະຕິບັດຕໍ່ເຈົ້າຢ່າງຮັບຜິດຊອບຫຼາຍກວ່າທີ່ເຈົ້າປະຕິບັດຕໍ່ຕົນເອງດ້ວຍຊໍ້າ. ມັນບໍ່ໄດ້ເປັນແບບນີ້ບໍ? ພຣະເຈົ້າບໍ່ເວົ້າລ້າໆ ແລະ ພຣະອົງບໍ່ໂອ້ອວດຕໍາແໜ່ງທີ່ສູງສົ່ງຂອງພຣະອົງ ຫຼື ລໍ້ລວງຜູ້ຄົນຢ່າງຫຼິ້ນໆ. ກົງກັນຂ້າມ, ພຣະອົງເຮັດສິ່ງຕ່າງໆທີ່ພຣະອົງຈຳເປັນຕ້ອງເຮັດຢ່າງຊື່ສັດ ແລະ ງຽບໆ. ສິ່ງເຫຼົ່ານີ້ນໍາເອົາການອວຍພອນ, ຄວາມສັນຕິສຸກ ແລະ ຄວາມປິຕິຍິນດີມາສູ່ມະນຸດ. ພວກມັນນໍາມະນຸດເຂົ້າສູ່ສາຍຕາຂອງພຣະເຈົ້າ ແລະ ເຂົ້າສູ່ຄອບຄົວຂອງພຣະອົງຢ່າງສະຫງົບສຸກ ແລະ ຢ່າງມີຄວາມສຸກ; ແລ້ວພວກເຂົາກໍດຳລົງຊີວິດຢູ່ຕໍ່ໜ້າພຣະເຈົ້າ ແລະ ຍອມຮັບເອົາຄວາມລອດພົ້ນຂອງພຣະເຈົ້າດ້ວຍເຫດຜົນ ແລະ ຄວາມຄິດທີ່ປົກກະຕິ. ແລ້ວພຣະເຈົ້າເຄີຍລໍ້ລວງມະນຸດໃນພາລະກິດຂອງພຣະອົງບໍ? ພຣະອົງເຄີຍສະແດງຄວາມເມດຕາແບບບໍ່ຈິງໃຈບໍ ໂດຍລໍ້ລວງມະນຸດດ້ວຍຄຳເວົ້າອ່ອນຫວານສອງສາມຄຳກ່ອນ ແລະ ແລ້ວກໍຫັນຫຼັງຂອງພຣະອົງໃສ່? (ບໍ່ເຄີຍ.) ພຣະເຈົ້າເຄີຍເວົ້າສິ່ງໜຶ່ງ ແລະ ຫຼັງຈາກນັ້ນກໍເຮັດອີກສິ່ງໜຶ່ງບໍ? ພຣະເຈົ້າເຄີຍເຮັດສັນຍາວ່າງເປົ່າ ແລະ ໂອ້ອວດບໍ ໂດຍບອກຜູ້ຄົນວ່າພຣະອົງສາມາດເຮັດສິ່ງນີ້ໃຫ້ກັບພວກເຂົາ ຫຼື ຊ່ວຍເຮັດນັ້ນໃຫ້ພວກເຂົາ, ແຕ່ຫຼັງຈາກນັ້ນກໍຫາຍໄປ? (ບໍ່ເຄີຍ.) ບໍ່ມີການລໍ້ລວງໃນພຣະເຈົ້າ, ບໍ່ມີຄວາມຈອມປອມ. ພຣະເຈົ້າຊື່ສັດ ແລະ ພຣະອົງເປັນຈິງໃນທຸກສິ່ງທີ່ພຣະອົງເຮັດ. ພຣະອົງເປັນພຽງຜູ້ດຽວທີ່ຜູ້ຄົນສາມາດເພິ່ງພາໄດ້; ພຣະອົງເປັນພຣະເຈົ້າທີ່ຜູ້ຄົນສາມາດຝາກຝັງຊີວິດຂອງພວກເຂົາ ແລະ ທຸກສິ່ງທີ່ພວກເຂົາມີ. ຍ້ອນບໍ່ມີການລໍ້ລວງໃນພຣະເຈົ້າ, ພວກເຮົາສາມາດເວົ້າໄດ້ບໍວ່າພຣະເຈົ້າຈິງໃຈທີ່ສຸດ? (ແມ່ນແລ້ວ.) ແນ່ນອນ, ພວກເຮົາສາມາດເວົ້າໄດ້! ເຖິງແມ່ນຄຳວ່າ “ຈິງໃຈ” ກໍເບົາບາງເກີນໄປ, ມີຄວາມເປັນມະນຸດເກີນໄປເມື່ອນໍາໃຊ້ກັບພຣະເຈົ້າ, ມີຄຳສັບໃດອີກທີ່ໃຫ້ພວກເຮົາໃຊ້ໄດ້? ສິ່ງດັ່ງກ່າວແມ່ນຂໍ້ຈຳກັດຂອງພາສາມະນຸດ. ເຖິງແມ່ນວ່າມັນຂ້ອນຂ້າງບໍ່ເໝາະສົມທີ່ຈະບອກວ່າພຣະເຈົ້າ “ຈິງໃຈ”, ເຖິງຢ່າງໃດກໍຕາມ ພວກເຮົາຈະໃຊ້ຄຳນີ້ສຳລັບຕອນນີ້. ພຣະເຈົ້າຊື່ສັດ ແລະ ຈິງໃຈ. ແລ້ວເມື່ອພວກເຮົາສົນທະນາກ່ຽວກັບລັກສະນະເຫຼົ່ານີ້, ພວກເຮົາກຳລັງໝາຍເຖິງຫຍັງ? ພວກເຮົາກຳລັງໝາຍເຖິງຄວາມແຕກຕ່າງລະຫວ່າງພຣະເຈົ້າກັບມະນຸດ ແລະ ຄວາມແຕກຕ່າງລະຫວ່າງພຣະເຈົ້າກັບຊາຕານບໍ? ແມ່ນແລ້ວ, ພວກເຮົາສາມາດເວົ້າໄດ້ແບບນັ້ນ. ນີ້ກໍຍ້ອນວ່າມະນຸດບໍ່ສາມາດເຫັນຮ່ອງຮອຍໃດໜຶ່ງຂອງອຸປະນິໄສທີ່ເສື່ອມຊາມຂອງຊາຕານຢູ່ໃນພຣະເຈົ້າ. ເຮົາເວົ້າຖືກຕ້ອງໃນສິ່ງນີ້ບໍ? ອາເມນບໍ? (ອາເມນ!) ບໍ່ມີການເປີດໃຫ້ເຫັນເຖິງອຸປະນິໄສທີ່ຊົ່ວຮ້າຍຂອງຊາຕານໃນພຣະເຈົ້າ. ທຸກສິ່ງທີ່ພຣະເຈົ້າເຮັດ ແລະ ເປີດເຜີຍກໍເປັນປະໂຫຍດ ແລະ ຊ່ວຍມະນຸດທັງໝົດ, ເຮັດເພື່ອສະໜອງໃຫ້ກັບມະນຸດທັງສິ້ນ, ແມ່ນເຕັມໄປດ້ວຍຊີວິດ ແລະ ມອບຫົນທາງໃຫ້ມະນຸດໄດ້ຕິດຕາມ ແລະ ທິດທາງໃຫ້ໄດ້ຍ່າງ. ພຣະເຈົ້າບໍ່ໄດ້ເສື່ອມຊາມ ແລະ ຍິ່ງໄປກວ່ານັ້ນ ເມື່ອຫຼຽວເບິ່ງທຸກສິ່ງທີ່ພຣະເຈົ້າເຮັດໃນຕອນນີ້, ພວກເຮົາສາມາດເວົ້າໄດ້ບໍວ່າພຣະເຈົ້າບໍລິສຸດ? ຍ້ອນພຣະເຈົ້າບໍ່ມີອຸປະນິໄສທີ່ເສື່ອມຊາມຂອງມະນຸດຊາດ ຫຼື ບໍ່ມີຫຍັງທີ່ຄ້າຍຄືກັບແກ່ນແທ້ຂອງຊາຕານໃນມະນຸດຊາດທີ່ເສື່ອມຊາມ, ຈາກມຸມມອງນີ້ ພວກເຮົາສາມາດເວົ້າໄດ້ຢ່າງສົມບູນວ່າພຣະເຈົ້າບໍລິສຸດ. ພຣະເຈົ້າບໍ່ສະແດງຄວາມເສື່ອມຊາມໃດໆ ແລະ ໃນດຽວກັນກັບທີ່ພຣະເຈົ້າເຮັດພາລະກິດ, ພຣະອົງກໍເປີດເຜີຍເຖິງແກ່ນແທ້ຂອງພຣະອົງເອງ ເຊິ່ງຢືນຢັນຢ່າງສົມບູນວ່າພຣະເຈົ້າເອງບໍລິສຸດ. ພວກເຈົ້າເຫັນສິ່ງນີ້ບໍ? ເພື່ອຮູ້ຈັກເຖິງແກ່ນແທ້ອັນບໍລິສຸດຂອງພຣະເຈົ້າ, ໃຫ້ພວກເຮົາເບິ່ງລັກສະນະສອງຢ່າງເຫຼົ່ານີ້: ສິ່ງທໍາອິດແມ່ນບໍ່ມີຮ່ອງຮອຍຂອງອຸປະນິໄສທີ່ເສື່ອມຊາມໃນພຣະເຈົ້າ ແລະ ສິ່ງທີສອງແມ່ນແກ່ນແທ້ຂອງພາລະກິດຂອງພຣະເຈົ້າໃນມະນຸດເຮັດໃຫ້ມະນຸດໄດ້ເຫັນເຖິງແກ່ນແທ້ຂອງພຣະເຈົ້າເອງ ແລະ ແກ່ນແທ້ນີ້ກໍດີທັງໝົດ. ຍ້ອນສິ່ງຕ່າງໆທີ່ທຸກສ່ວນຂອງພາລະກິດຂອງພຣະເຈົ້ານໍາມາສູ່ມະນຸດນັ້ນລ້ວນແລ້ວແຕ່ເປັນສິ່ງດີ. ກ່ອນອື່ນໝົດ, ພຣະເຈົ້າຮຽກຮ້ອງໃຫ້ມະນຸດຊື່ສັດ, ນີ້ບໍ່ແມ່ນສິ່ງທີ່ດີບໍ? ພຣະເຈົ້າມອບສະຕິປັນຍາໃຫ້ແກ່ມະນຸດ, ນີ້ບໍ່ແມ່ນສິ່ງທີ່ດີບໍ? ພຣະເຈົ້າເຮັດໃຫ້ມະນຸດສາມາດແຍກແຍະລະຫວ່າງຄວາມດີ ແລະ ຄວາມຊົ່ວຮ້າຍ, ນີ້ບໍ່ແມ່ນສິ່ງທີ່ດີບໍ? ພຣະອົງຍອມໃຫ້ມະນຸດເຂົ້າໃຈຄວາມໝາຍ ແລະ ຄຸນຄ່າຂອງຊີວິດມະນຸດ, ນີ້ບໍ່ແມ່ນສິ່ງທີ່ດີບໍ? ພຣະອົງຍອມໃຫ້ມະນຸດເຫັນເຖິງແກ່ນແທ້ຂອງຜູ້ຄົນ, ເຫດການ ແລະ ສິ່ງຕ່າງໆທີ່ສອດຄ່ອງກັບຄວາມຈິງ, ນີ້ບໍ່ແມ່ນສິ່ງທີ່ດີບໍ? ແມ່ນແລ້ວ. ແລ້ວຜົນຂອງທຸກສິ່ງນີ້ກໍຄື ມະນຸດບໍ່ຖືກລໍ້ລວງ ໂດຍຊາຕານອີກຕໍ່ໄປ, ບໍ່ຖືກສືບຕໍ່ທຳຮ້າຍ ຫຼື ຖືກຄວບຄຸມໂດຍຊາຕານອີກຕໍ່ໄປ. ເວົ້າອີກຢ່າງກໍຄື ສິ່ງເຫຼົ່ານີ້ເຮັດໃຫ້ຜູ້ຄົນປົດປ່ອຍຕົນເອງໃຫ້ເປັນອິດສະຫຼະຈາກຄວາມເສື່ອມຊາມຂອງຊາຕານຢ່າງສົມບູນ ແລະ ດ້ວຍເຫດນັ້ນກໍຍ່າງໃນເສັ້ນທາງແຫ່ງການຢຳເກງພຣະເຈົ້າ ແລະ ຫຼີກເວັ້ນຄວາມຊົ່ວຮ້າຍເທື່ອລະໜ້ອຍ. ໃນປັດຈຸບັນນີ້ ພວກເຈົ້າໄດ້ຍ່າງໄກສໍ່າໃດແລ້ວໃນເສັ້ນທາງນີ້? ມັນເວົ້າໄດ້ຍາກ, ບໍ່ແມ່ນບໍ? ແຕ່ຢ່າງໜ້ອຍທີ່ສຸດ ໃນຕອນນີ້ ພວກເຈົ້າມີຄວາມເຂົ້າໃຈໃນເບື້ອງຕົ້ນກ່ຽວກັບວິທີການທີ່ຊາຕານເຮັດໃຫ້ມະນຸດເສື່ອມຊາມ, ກ່ຽວກັບສິ່ງທີ່ຊົ່ວຮ້າຍ ແລະ ສິ່ງທີ່ບໍ່ດີບໍ? ຢ່າງໜ້ອຍທີ່ສຸດ ໃນຕອນນີ້ ພວກເຈົ້າກຳລັງຍ່າງໃນເສັ້ນທາງທີ່ຖືກຕ້ອງໃນຊີວິດ. ມັນປອດໄພບໍທີ່ຈະເວົ້າແບບນີ້? ມັນປອດໄພຢ່າງສົມບູນ.

ມີບາງສິ່ງທີ່ຕ້ອງນໍາມາໂອ້ລົມກັນກ່ຽວກັບຄວາມສັກສິດຂອງພຣະເຈົ້າ. ໂດຍອີງໃສ່ທຸກສິ່ງທີ່ພວກເຈົ້າໄດ້ຍິນ ແລະ ໄດ້ຮັບ, ຜູ້ໃດທ່າມກາງພວກເຈົ້າສາມາດເວົ້າໄດ້ວ່າຄວາມບໍລິສຸດຂອງພຣະເຈົ້າແມ່ນຫຍັງ? ຄວາມບໍລິສຸດຂອງພຣະເຈົ້າທີ່ເຮົາກ່າວເຖິງແມ່ນຫຍັງ? ໃຫ້ຄິດກ່ຽວກັບສິ່ງນັ້ນບຶດໜຶ່ງ. ຄວາມບໍລິສຸດຂອງພຣະເຈົ້າແມ່ນຄວາມຈິງໃຈຂອງພຣະອົງບໍ? ຄວາມບໍລິສຸດຂອງພຣະເຈົ້າແມ່ນຄວາມຊື່ສັດຂອງພຣະອົງບໍ? ຄວາມບໍລິສຸດຂອງພຣະເຈົ້າແມ່ນຄວາມບໍ່ເຫັນແກ່ຕົວຂອງພຣະອົງ? ມັນແມ່ນຄວາມຖ່ອມຕົວຂອງພຣະອົງບໍ? ຄວາມຮັກຂອງພຣະອົງເດ? ພຣະເຈົ້າປະທານຄວາມຈິງ ແລະ ຊີວິດໃຫ້ແກ່ມະນຸດຢ່າງໂດຍບໍ່ເສຍຄ່າຫຍັງ. ສິ່ງນີ້ແມ່ນຄວາມບໍລິສຸດຂອງພຣະອົງບໍ? ແມ່ນແລ້ວ, ພວກມັນແມ່ນທັງໝົດ. ທຸກສິ່ງເຫຼົ່ານີ້ທີ່ພຣະເຈົ້າເປີດເຜີຍເປັນເອກະລັກ ແລະ ບໍ່ມີຢູ່ພາຍໃນມະນຸດຊາດທີ່ເສື່ອມຊາມ ແລະ ບໍ່ສາມາດ ເຫັນມັນໄດ້ໃນມະນຸດຊາດ. ບໍ່ມີຮ່ອງຮອຍຂອງຄວາມບໍລິສຸດແມ່ນແຕ່ໜ້ອຍດຽວທີ່ສາມາດເຫັນໄດ້ຢູ່ໃນລະຫວ່າງຂະບວນການທີ່ຊາຕານເຮັດໃຫ້ມະນຸດເສື່ອມຊາມ ຫຼື ໃນອຸປະນິໄສທີ່ເສື່ອມຊາມຂອງຊາຕານ ຫຼື ໃນແກ່ນແທ້ ຫຼື ທຳມະຊາດຂອງຊາຕານ. ທຸກສິ່ງທີ່ພຣະເຈົ້າມີ ແລະ ເປັນເປັນເອກະລັກ; ມີພຽງແຕ່ພຣະເຈົ້າເທົ່ານັ້ນທີ່ມີ ແລະ ຄອບຄອງທາດແທ້ປະເພດນີ້. ໃນຈຸດນີ້ຂອງການສົນທະນາຂອງພວກເຮົາ, ມີໃຜທ່າມກາງພວກເຈົ້າທີ່ໄດ້ເຫັນຄົນໃດໜຶ່ງມີຄວາມບໍລິສຸດດັ່ງທີ່ເຮົາໄດ້ອະທິບາຍມານັ້ນບໍ? (ບໍ່ມີ.) ແລ້ວມີຜູ້ໃດທີ່ມີຄວາມບໍລິສຸດທ່າມກາງດາລາ, ຜູ້ມີຊື່ສຽງ ຫຼື ຜູ້ຍິ່ງໃຫຍ່ໃນບັນດາມະນຸດຊາດທີ່ພວກເຈົ້າບູຊາບໍ? (ບໍ່ມີ.) ແລ້ວເມື່ອພວກເຮົາເວົ້າວ່າ ຄວາມບໍລິສຸດຂອງພຣະເຈົ້າເປັນເອກະລັກ, ນີ້ແມ່ນການເວົ້າເກີນຄວາມຈິງບໍ? ມັນບໍ່ແມ່ນຢ່າງແນ່ນອນ. ຍິ່ງໄປກວ່ານັ້ນ, ຄວາມເປັນເອກະລັກທີ່ບໍລິສຸດຂອງພຣະເຈົ້າຍັງມີພາກປະຕິບັດຕົວຈິງອີກດ້ວຍ. ມີຄວາມບໍ່ກົງກັນລະຫວ່າງຄວາມບໍລິສຸດທີ່ເຮົາກ່າວເຖິງໃນຕອນນີ້ ແລະ ຄວາມບໍລິສຸດທີ່ພວກເຈົ້າຄິດ ແລະ ຈິນຕະນາການຫາກ່ອນໜ້ານີ້ບໍ? (ແມ່ນແລ້ວ.) ມີຄວາມບໍ່ກົງກັນຫຼາຍເຕີບ. ຜູ້ຄົນມັກໝາຍເຖິງຫຍັງເມື່ອພວກເຂົາເວົ້າເຖິງຄວາມບໍລິສຸດ? (ພຶດຕິກຳບາງຢ່າງພາຍນອກ.) ເມື່ອຜູ້ຄົນເວົ້າວ່າພຶດຕິກຳ ແລະ ບາງສິ່ງບາງຢ່າງທີ່ບໍລິສຸດ, ພວກເຂົາພຽງແຕ່ເວົ້າແບບນີ້ ຍ້ອນພວກເຂົາເຫັນວ່າມັນບໍລິສຸດ ຫຼື ຮູ້ສຶກເປັນຕາຍິນດີ. ເຖິງຢ່າງໃດກໍຕາມ, ສິ່ງເຫຼົ່ານີ້ຂາດທາດແທ້ແຫ່ງຄວາມບໍລິສຸດຢູ່ສະເໝີ, ນີ້ແມ່ນລັກສະນະໜຶ່ງຂອງຫຼັກຄໍາສອນ. ນອກຈາກສິ່ງນີ້ແລ້ວ, ແມ່ນຫຍັງຄືສິ່ງທີ່ຖືກກ່າວເຖິງໂດຍລັກສະນະຕົວຈິງຂອງຄວາມບໍລິສຸດທີ່ຜູ້ຄົນມີຢູ່ໃນຄວາມຄິດຂອງພວກເຂົາ? ສ່ວນໃຫຍ່ແລ້ວ ມັນແມ່ນສິ່ງທີ່ພວກເຂົາຈິນຕະນາການ ຫຼື ຕັດສິນໃຫ້ມັນເປັນບໍ? ຕົວຢ່າງ ເຊັ່ນ: ພຸດທະສາສະນິກກະຊົນບາງຄົນເສຍຊີວິດໃນຂະນະທີ່ກຳລັງປະຕິບັດທໍາ, ໂດຍຈາກໄປໃນຂະນະທີ່ພວກເຂົານັ່ງຫຼັບຢູ່. ບາງຄົນກໍຈະເວົ້າວ່າພວກເຂົາກາຍເປັນຄົນທີ່ບໍລິສຸດ ແລະ ບິນຂຶ້ນສູ່ສະຫວັນ. ນີ້ແມ່ນຜົນແຫ່ງການຈິນຕະນາການອີກດ້ວຍ. ມີບາງຄົນທີ່ຄິດວ່ານາງຟ້າທີ່ບິນລົງມາຈາກສະຫວັນນັ້ນບໍລິສຸດ. ແທ້ຈິງແລ້ວ, ແນວຄິດຂອງຜູ້ຄົນກ່ຽວກັບຄຳວ່າ “ບໍລິສຸດ” ເປັນພຽງແນວຄິດເພີ້ຝັນ ແລະ ທິດສະດີທີ່ບໍ່ມີຄວາມໝາຍ, ໂດຍພື້ນຖານແລ້ວແມ່ນບໍ່ມີທາດແທ້ຢ່າງແທ້ຈິງໃນສິ່ງນັ້ນເລີຍ ແລະ ຍິ່ງໄປກວ່ານັ້ນກໍຄື ບໍ່ມີຫຍັງກ່ຽວຂ້ອງກັບແກ່ນແທ້ຂອງຄວາມບໍລິສຸດ. ແກ່ນແທ້ຂອງຄວາມບໍລິສຸດແມ່ນຄວາມຮັກທີ່ແທ້ຈິງ, ແຕ່ຍິ່ງກວ່ານີ້ ມັນຄືແກ່ນແທ້ແຫ່ງຄວາມຈິງ, ຄວາມຊອບທຳ ແລະ ແສງສະຫວ່າງ. ຄຳວ່າ “ບໍລິສຸດ” ພຽງແຕ່ເໝາະສົມ ເມື່ອໃຊ້ກັບພຣະເຈົ້າເທົ່ານັ້ນ; ບໍ່ມີຫຍັງໃນການເນລະມິດສ້າງທີ່ສົມຄວນແກ່ການຖືກເອີ້ນວ່າ “ບໍລິສຸດ”. ມະນຸດຕ້ອງເຂົ້າໃຈສິ່ງນີ້. ຕັ້ງແຕ່ນີ້ເປັນຕົ້ນໄປ, ພວກເຮົາຈະໃຊ້ຄຳວ່າ “ບໍລິສຸດ” ກັບພຣະເຈົ້າເທົ່ານັ້ນ. ສິ່ງນີ້ເໝາະສົມບໍ? (ແມ່ນແລ້ວ, ມັນເໝາະສົມ.)

ກົນອຸບາຍທີ່ຊາຕານນໍາໃຊ້ເພື່ອເຮັດໃຫ້ມະນຸດເສື່ອມຊາມ

ໃຫ້ພວກເຮົາກັບຄືນໄປສົນທະນາກ່ຽວກັບວິທີການທີ່ຊາຕານໃຊ້ເພື່ອເຮັດໃຫ້ມະນຸດເສື່ອມຊາມ. ພວກເຮົາຫາກໍ່ສົນທະນາກ່ຽວກັບວິທີການຕ່າງໆທີ່ພຣະເຈົ້າປະຕິບັດພາລະກິດໃນມະນຸດ ແລະ ວິທີການໃດທີ່ພວກເຈົ້າແຕ່ລະຄົນກໍສາມາດຜະເຊີນດ້ວຍຕົນເອງ, ສະນັ້ນ ເຮົາຈະບໍ່ເວົ້າໃນລາຍລະອຽດຫຼາຍເກີນໄປ. ແຕ່ໃນຫົວໃຈຂອງພວກເຈົ້າ, ບາງເທື່ອ ມັນບໍ່ຊັດເຈນວ່າ ຊາຕານໃຊ້ກົນອຸບາຍ ແລະ ຍຸດທະສາດຫຍັງເພື່ອເຮັດໃຫ້ມະນຸດເສື່ອມຊາມ ຫຼື ຢ່າງໜ້ອຍທີ່ສຸດ ພວກເຈົ້າແມ່ນບໍ່ມີຄວາມເຂົ້າໃຈທີ່ສະເພາະກ່ຽວກັບສິ່ງເຫຼົ່ານັ້ນ. ມັນຈະເປັນປະໂຫຍດບໍຖ້າເຮົາເວົ້າກ່ຽວກັບສິ່ງນີ້ອີກຄັ້ງ? ພວກເຈົ້າຕ້ອງການຮຽນຮູ້ສິ່ງນີ້ບໍ? ບາງເທື່ອ ພວກເຈົ້າບາງຄົນຈະຖາມວ່າ “ເປັນຫຍັງຈຶ່ງເວົ້າກ່ຽວກັບຊາຕານອີກແລ້ວ? ຊ່ວງເວລາທີ່ຊາຕານຖືກກ່າວເຖິງ, ພວກເຮົາກໍໃຈຮ້າຍ ແລະ ເມື່ອພວກເຮົາໄດ້ຍິນຊື່ຂອງມັນ ພວກເຮົາກໍຮູ້ສຶກລຳຄານທີ່ສຸດ”. ບໍ່ວ່າມັນຈະເຮັດໃຫ້ເຈົ້າບໍ່ສະບາຍໃຈສໍ່າໃດກໍຕາມ, ເຈົ້າຕ້ອງຜະເຊີນກັບຂໍ້ແທ້ຈິງ. ຕ້ອງເວົ້າເຖິງສິ່ງເຫຼົ່ານີ້ຢ່າງແຈ່ມແຈ້ງ ແລະ ເຮັດໃຫ້ຊັດເຈນເພື່ອຜົນປະໂຫຍດແຫ່ງຄວາມເຂົ້າໃຈຂອງມະນຸດ; ບໍ່ດັ່ງນັ້ນ ມະນຸດຈະບໍ່ສາມາດຫຼຸດພົ້ນອອກຈາກອິດທິພົນຂອງຊາຕານໄດ້ຢ່າງແທ້ຈິງ.

ຜ່ານມາພວກເຮົາໄດ້ສົນທະນາກ່ຽວກັບຫ້າວິທີການທີ່ຊາຕານເຮັດໃຫ້ມະນຸດເສື່ອມຊາມ, ເຊິ່ງລວມເຖິງກົນອຸບາຍຂອງຊາຕານ. ວິທີການທີ່ຊາຕານເຮັດໃຫ້ມະນຸດເສື່ອມຊາມເປັນພຽງພາຍນອກເທົ່ານັ້ນ; ສິ່ງທີ່ຮ້າຍແຮງກວ່ານັ້ນແມ່ນກົນອຸບາຍທີ່ເຊື່ອງຊ້ອນຢູ່ພາຍໃນ ເຊິ່ງເຮັດໃຫ້ຊາຕານບັນລຸເປົ້າໝາຍຂອງມັນ. ກົນອຸບາຍເຫຼົ່ານີ້ແມ່ນຫຍັງ? ເລີ່ມສະຫຼຸບພວກມັນເລີຍ. (ມັນສໍ້ໂກງ, ລໍ້ລວງ ແລະ ຂູ່ເຂັນ.) ຍິ່ງເຈົ້າຍົກກົນອຸບາຍເຫຼົ່ານີ້ຂຶ້ນມາເປັນຂໍ້ໆຫຼາຍສໍ່າໃດ, ເຈົ້າຍິ່ງເຂົ້າໃກ້ຫຼາຍຂຶ້ນເທົ່ານັ້ນ. ມັນເບິ່ງຄືກັບວ່າເຈົ້າຖືກຊາຕານທຳຮ້າຍຢ່າງຮຸນແຮງ ແລະ ມີຄວາມຮູ້ສຶກຢ່າງແຮງກ້າໃນຫົວຂໍ້ນີ້. (ມັນໃຊ້ວາທະກຳທີ່ປາກຫວານກົ້ນສົ້ມ. ມັນມີອິດທິພົນ ແລະ ຄອບງຳຜູ້ຄົນດ້ວຍກໍາລັງ.) ການຄອບງຳດ້ວຍກໍາລັງ, ສິ່ງນີ້ສ້າງຄວາມປະທັບໃຈຢ່າງເລິກເຊິ່ງເປັນພິເສດ. ຜູ້ຄົນຢ້ານການຄອບງຳດ້ວຍກໍາລັງຂອງຊາຕານ. ມີກົນອຸບາຍອື່ນອີກບໍ? (ມັນທຳຮ້າຍຜູ້ຄົນຢ່າງຮຸນແຮງ, ກໍ່ເກີດໄພຄຸກຄາມ ແລະ ລໍ້ລວງດ້ວຍສິ່ງຕ່າງໆ ແລະ ມັນຂີ້ຕົວະ.) ການຂີ້ຕົວະແມ່ນໜຶ່ງສິ່ງທີ່ມັນເຮັດ. ຊາຕານຕົວະເພື່ອວ່າມັນຈະສາມາດລໍ້ລວງເຈົ້າ. ແມ່ນຫຍັງຄືທຳມະຊາດຂອງການຂີ້ຕົວະ? ການຂີ້ຕົວະບໍ່ແມ່ນສິ່ງດຽວກັນກັບການລໍ້ລວງບໍ? ໃນຄວາມເປັນຈິງແລ້ວ ເປົ້າໝາຍຂອງການເວົ້າຕົວະແມ່ນເພື່ອລໍ້ລວງເຈົ້າ. ມີກົນອຸບາຍອື່ນອີກບໍ? ບອກເຮົາກ່ຽວກັບກົນອຸບາຍທຸກຢ່າງຂອງຊາຕານທີ່ພວກເຈົ້າຮູ້. (ມັນລໍ້ໃຈ, ທຳຮ້າຍ, ເຮັດໃຫ້ຕາບອດ ແລະ ຫຼອກລວງ.) ພວກເຈົ້າສ່ວນໃຫຍ່ກໍຮູ້ສຶກແບບດຽວກັນກ່ຽວກັບການຫຼອກລວງນີ້. ມີຫຍັງອີກ? (ມັນຄວບຄຸມມະນຸດ, ຍຶດຄອງມະນຸດ, ຂົ່ມຂູ່ມະນຸດ ແລະ ຄຸມມະນຸດບໍ່ໃຫ້ເຊື່ອໃນພຣະເຈົ້າ.) ເຮົາຮູ້ຈັກຄວາມໝາຍໂດຍລວມຂອງທຸກສິ່ງທີ່ພວກເຈົ້າກຳລັງບອກເຮົາ ແລະ ນີ້ເປັນສິ່ງດີ. ພວກເຈົ້າທຸກຄົນຮູ້ຈັກບາງສິ່ງກ່ຽວກັບສິ່ງນີ້, ສະນັ້ນ ບັດນີ້ ໃຫ້ພວກເຮົາສະຫຼຸບກ່ຽວກັບກົນອຸບາຍເຫຼົ່ານີ້.

ມີກົນອຸບາຍຫຼັກຢູ່ຫົກຢ່າງທີ່ຊາຕານໃຊ້ເພື່ອເຮັດໃຫ້ມະນຸດເສື່ອມຊາມ

ຢ່າງທຳອິດແມ່ນການຄວບຄຸມ ແລະ ການຂູ່ເຂັນ. ນັ້ນກໍຄື ຊາຕານຈະເຮັດທຸກວິທີທາງເພື່ອຄວບຄຸມຫົວໃຈຂອງເຈົ້າ. “ການຂູ່ເຂັນ” ໝາຍເຖິງຫຍັງ? ມັນໝາຍເຖິງການໃຊ້ຄຳຂູ່ ແລະ ຍຸດທະວິທີດ້ວຍກໍາລັງເພື່ອເຮັດໃຫ້ເຈົ້າເຊື່ອຟັງມັນ, ໂດຍເຮັດໃຫ້ເຈົ້າຄິດເຖິງຜົນຕາມມາ ຖ້າເຈົ້າບໍ່ເຊື່ອຟັງ. ເຈົ້າກໍຢ້ານ ແລະ ບໍ່ກ້າຂັດຂືນມັນ, ສະນັ້ນ ເຈົ້າກໍຍອມຕໍ່ມັນ.

ຢ່າງທີສອງແມ່ນການສໍ້ໂກງ ແລະ ການຫຼອກລວງ. “ການສໍ້ໂກງ ແລະ ການຫຼອກລວງ” ເຮັດໃຫ້ເກີດຫຍັງຂຶ້ນ? ຊາຕານສ້າງເລື່ອງລາວ ແລະ ຄຳເວົ້າຂີ້ຕົວະບາງຢ່າງຂຶ້ນ, ໂດຍຕົວະຍົວະໃຫ້ເຈົ້າເຊື່ອໃນສິ່ງເຫຼົ່ານັ້ນ. ມັນບໍ່ເຄີຍບອກເຈົ້າວ່າມະນຸດຖືກສ້າງໂດຍພຣະເຈົ້າ, ແຕ່ມັນກໍບໍ່ໄດ້ເວົ້າໂດຍກົງວ່າເຈົ້າບໍ່ໄດ້ຖືກສ້າງໂດຍພຣະເຈົ້າ. ມັນບໍ່ໃຊ້ຄຳວ່າ “ພຣະເຈົ້າ” ເລີຍ, ແຕ່ກົງກັນຂ້າມ ມັນໃຊ້ສິ່ງອື່ນແທນ, ໃຊ້ສິ່ງນີ້ເພື່ອຫຼອກລວງເຈົ້າ ເພື່ອວ່າ ເຈົ້າຈະບໍ່ມີແນວຄິດກ່ຽວກັບການມີຢູ່ຂອງພຣະເຈົ້າເລີຍ. ແນ່ນອນ, “ການຫຼອກລວງ” ນີ້ລວມເຖິງຫຼາຍດ້ານ, ບໍ່ແມ່ນພຽງແຕ່ດ້ານນີ້ດ້ານດຽວ.

ຢ່າງທີສາມແມ່ນການສັ່ງສອນໂດຍການບັງຄັບ. ແມ່ນຫຍັງຄືສິ່ງທີ່ຜູ້ຄົນຖືກສັ່ງສອນແບບຖືກບັງຄັບ? ການສັ່ງສອນໂດຍການບັງຄັບເກີດຂຶ້ນຍ້ອນທາງເລືອກຂອງມະນຸດເອງບໍ? ມັນເກີດຂຶ້ນພ້ອມກັບການຍິນຍອມຂອງມະນຸດບໍ? ບໍ່ແມ່ນຢ່າງແນ່ນອນ. ເຖິງແມ່ນເຈົ້າບໍ່ຍິນຍອມ, ເຈົ້າກໍບໍ່ສາມາດເຮັດຫຍັງໄດ້ໃນສິ່ງນັ້ນ. ໃນຄວາມບໍ່ຮູ້ຕົວຂອງເຈົ້າ, ຊາຕານສັ່ງສອນເຈົ້າ, ປູກຝັງເຈົ້າດ້ວຍຄວາມຄິດຂອງມັນ, ກົດເກນແຫ່ງຊີວິດຂອງມັນ ແລະ ທາດແທ້ຂອງມັນ.

ຢ່າງທີສີ່ແມ່ນການຂົ່ມຂູ່ ແລະ ການລໍ້ໃຈ. ນັ້ນກໍຄື ຊາຕານໃຊ້ຫຼາກຫຼາຍກົນອຸບາຍເພື່ອເຮັດໃຫ້ເຈົ້າຍອມຮັບມັນ, ຕິດຕາມມັນ ແລະ ເຮັດວຽກຮັບໃຊ້ມັນ. ມັນຈະເຮັດທຸກສິ່ງເພື່ອບັນລຸເປົ້າໝາຍຂອງມັນ. ບາງເທື່ອ ມັນມອບຂອງຂວັນເລັກນ້ອຍໃຫ້ແກ່ເຈົ້າ, ໃນຂະນະດຽວກັນກໍຫຼອກໃຫ້ເຈົ້າເຮັດຜິດບາບ. ຖ້າເຈົ້າບໍ່ຕິດຕາມມັນ, ມັນກໍຈະເຮັດໃຫ້ເຈົ້າທົນທຸກ ແລະ ລົງໂທດເຈົ້າ ແລະ ໃຊ້ຫຼາກຫຼາຍວິທີການເພື່ອໂຈມຕີ ແລະ ວາງກົນອຸບາຍຕໍ່ເຈົ້າ.

ຢ່າງທີ່ຫ້າແມ່ນການລໍ້ລວງ ແລະ ການເຮັດໃຫ້ເປັນອຳມະພາດ. “ການລໍ້ລວງ ແລະ ການເຮັດໃຫ້ເປັນອຳມະພາດ” ແມ່ນເວລາທີ່ຊາຕານຝັງຄຳເວົ້າ ແລະ ແນວຄິດບາງຢ່າງທີ່ຟັງຄືມ່ວນຫູ ເຊິ່ງສອດຄ່ອງກັບແນວຄິດຂອງພວກເຂົາ ແລະ ເບິ່ງຄືມີເຫດຜົນ, ເພື່ອເຮັດໃຫ້ມັນເບິ່ງຄືກັບວ່າມັນກຳລັງຄຳນຶງເຖິງສະຖານະການດ້ານເນື້ອໜັງຂອງຜູ້ຄົນ, ເຖິງຊີວິດ ແລະ ອະນາຄົດຂອງພວກເຂົາ, ເມື່ອໃນຄວາມຈິງແລ້ວ ເປົ້າໝາຍດຽວຂອງມັນກໍຄືຫຼອກລວງເຈົ້າ. ແລ້ວມັນກໍເຮັດໃຫ້ເຈົ້າເປັນອຳມະພາດ ເພື່ອວ່າເຈົ້າຈະບໍ່ຮູ້ວ່າສິ່ງໃດຖືກ ແລະ ສິ່ງໃດຜິດ, ເພື່ອວ່າເຈົ້າຈະຖືກຫຼອກລວງຢ່າງບໍ່ຮູ້ຕົວ ແລະ ສຸດທ້າຍ ກໍມາຢູ່ພາຍໃຕ້ການຄວບຄຸມຂອງມັນ.

ຢ່າງທີຫົກແມ່ນການທຳລາຍຮ່າງກາຍ ແລະ ຄວາມຄິດ. ຊາຕານທຳລາຍສ່ວນໃດຂອງມະນຸດ? ຊາຕານທຳລາຍຄວາມຄິດຂອງມະນຸດ, ເຮັດໃຫ້ເຈົ້າບໍ່ມີກຳລັງຕໍ່ຕ້ານ, ໝາຍຄວາມວ່າ ຫົວໃຈຂອງພວກເຈົ້າຈະຫັນໄປຫາຊາຕານເທື່ອລະໜ້ອຍໂດຍບໍ່ສົນໃຈກັບຕົວເຈົ້າເອງ. ມັນປູກຝັງສິ່ງເຫຼົ່ານີ້ໃນຕົວເຈົ້າທຸກມື້, ໃຊ້ແນວຄິດ ແລະ ວັດທະນະທຳເຫຼົ່ານີ້ເພື່ອສ້າງອິດທິພົນ ແລະ ຝຶກຝົນເຈົ້າໃນທຸກມື້, ກໍານົດຄວາມປະສົງຂອງເຈົ້າເທື່ອລະໜ້ອຍ ເພື່ອວ່າໃນທີ່ສຸດແລ້ວ ເຈົ້າຈະບໍ່ປາຖະໜາເປັນຄົນດີອີກຕໍ່ໄປ, ເພື່ອວ່າເຈົ້າຈະບໍ່ປາຖະໜາທີ່ຈະລຸກຂຶ້ນສູ້ເພື່ອສິ່ງທີ່ເຈົ້າເອີ້ນວ່າ “ຄວາມຊອບທຳ” ອີກຕໍ່ໄປ. ໂດຍບໍ່ຮູ້ຕົວ, ເຈົ້າບໍ່ມີກຳລັງໃຈທີ່ຈະລອຍຜ່ານກະແສນໍ້າອີກຕໍ່ໄປ, ແຕ່ກົງກັນຂ້າມ ເຈົ້າຈະໄຫຼໄປຕາມນໍ້າ. “ການທຳລາຍ” ໝາຍເຖິງການທີ່ຊາຕານທໍລະມານຜູ້ຄົນຫຼາຍຈົນພວກເຂົາໄດ້ກາຍມາເປັນເງົາຂອງພວກເຂົາເອງ, ບໍ່ແມ່ນມະນຸດອີກຕໍ່ໄປ. ນີ້ແມ່ນເວລາທີ່ຊາຕານໂຈມຕີ, ຈັບກຸມ ແລະ ກືນກິນພວກເຂົາ.

ກົນອຸບາຍແຕ່ລະຢ່າງທີ່ຊາຕານໃຊ້ເພື່ອເຮັດໃຫ້ມະນຸດເສື່ອມຊາມ ກໍເຮັດໃຫ້ມະນຸດບໍ່ມີກຳລັງທີ່ຈະຕໍ່ຕ້ານ; ກົນອຸບາຍແຕ່ລະຢ່າງແມ່ນຮ້າຍກາດຕໍ່ມະນຸດ. ເວົ້າອີກຢ່າງໜຶ່ງກໍຄື ສິ່ງໃດກໍຕາມທີ່ຊາຕານເຮັດ ແລະ ກົນອຸບາຍໃດກໍຕາມທີ່ມັນໃຊ້ ແມ່ນສາມາດເຮັດໃຫ້ເຈົ້າເສື່ອມຊາມລົງ, ສາມາດນໍາເຈົ້າມາຢູ່ພາຍໃຕ້ການຄວບຄຸມຂອງຊາຕານ ແລະ ສາມາດເຮັດໃຫ້ເຈົ້າຈົມຢູ່ໃນບຶງແຫ່ງຄວາມຊົ່ວຮ້າຍ ແລະ ຄວາມຜິດບາບ. ສິ່ງດັ່ງກ່າວແມ່ນກົນອຸບາຍທີ່ຊາຕານໃຊ້ເພື່ອເຮັດໃຫ້ມະນຸດເສື່ອມຊາມ.

ພວກເຮົາສາມາດເວົ້າວ່າ ຊາຕານຊົ່ວຮ້າຍ, ແຕ່ເພື່ອຢືນຢັນສິ່ງນີ້, ພວກເຮົາຍັງຕ້ອງໄດ້ເບິ່ງວ່າແມ່ນຫຍັງຄືຜົນຕາມມາຂອງການທີ່ຊາຕານເຮັດໃຫ້ມະນຸດເສື່ອມຊາມ ແລະ ມັນນໍາເອົາອຸປະນິໄສ ແລະ ແກ່ນແທ້ດ້ານໃດມາສູ່ມະນຸດ. ພວກເຈົ້າທຸກຄົນຮູ້ຈັກກ່ຽວກັບສິ່ງນີ້, ສະນັ້ນຈົ່ງເວົ້າອອກມາ. ແມ່ນຫຍັງຄືຜົນທີ່ຕາມມາຂອງການທີ່ຊາຕານເຮັດໃຫ້ຜູ້ຄົນເສື່ອມຊາມ? ພວກເຂົາສະແດງ ແລະ ເປີດເຜີຍອຸປະນິໄສທີ່ເສື່ອມຊາມແບບໃດ? (ຄວາມອວດດີ ແລະ ຄວາມຈອງຫອງ, ຄວາມເຫັນແກ່ຕົວ ແລະ ຄວາມຊົ່ວຊ້າ, ຄວາມບໍ່ຊື່ສັດ ແລະ ຄວາມຫຼອກລວງ, ການສໍ້ໂກງ ແລະ ຄວາມຄິດຮ້າຍ ແລະ ການຂາດຄວາມເປັນມະນຸດທັງສິ້ນ.) ໂດຍລວມແລ້ວ ພວກເຮົາສາມາດເວົ້າໄດ້ວ່າ ພວກເຂົາບໍ່ມີຄວາມເປັນມະນຸດ. ບັດນີ້ ໃຫ້ອ້າຍເອື້ອຍນ້ອງຄົນອື່ນເວົ້າມາເບິ່ງ. (ຫຼັງຈາກທີ່ມະນຸດຖືກຊາຕານເຮັດໃຫ້ເສື່ອມຊາມ, ໂດຍປົກກະຕິແລ້ວ ພວກເຂົາອວດດີທີ່ສຸດ ແລະ ເຫັນວ່າຕົນເອງຊອບທຳ, ໃຫ້ຄວາມສຳຄັນຕົນເອງ ແລະ ທະນົງຕົນເອງ, ໂລບມາກ ແລະ ເຫັນແກ່ຕົວ. ຂ້ານ້ອຍຮູ້ສຶກວ່າສິ່ງເຫຼົ່ານີ້ຄືບັນຫາທີ່ຮຸນແຮງທີ່ສຸດ.) (ຫຼັງຈາກທີ່ຜູ້ຄົນຖືກຊາຕານເຮັດໃຫ້ເສື່ອມຊາມ, ພວກເຂົາກໍເຮັດທຸກວິທີທາງເພື່ອຮັບເອົາວັດຖຸສິ່ງຂອງ ແລະ ຄວາມຮັ່ງມີ. ແລ້ວພວກເຂົາເຖິງກັບເປັນປໍລະປັກຕໍ່ພຣະເຈົ້າ, ຕໍ່ຕ້ານພຣະເຈົ້າ, ບໍ່ເຊື່ອຟັງພຣະເຈົ້າ ແລະ ພວກເຂົາກໍສູນເສຍຄວາມສຳນຶກ ແລະ ເຫດຜົນທີ່ມະນຸດຄວນມີ.) ໂດຍພື້ນຖານແລ້ວ ສິ່ງທີ່ພວກເຈົ້າໄດ້ເວົ້າລ້ວນແລ້ວແຕ່ຄືກັນໝົດ, ເຖິງແມ່ນວ່າມີຄວາມແຕກຕ່າງບາງຢ່າງທີ່ເລັກນ້ອຍ; ພວກເຈົ້າບາງຄົນພຽງແຕ່ປະກອບລາຍລະອຽດເພີ່ມເຕີມເລັກນ້ອຍ. ສະຫຼຸບກໍຄື “ຄວາມອວດດີ” ທີ່ໂດດເດັ່ນທີ່ສຸດກ່ຽວກັບມະນຸດທີ່ເສື່ອມຊາມແມ່ນຄວາມອວດດີ, ຄວາມຫຼອກລວງ, ຄວາມຄິດຮ້າຍ ແລະ ຄວາມເຫັນແກ່ຕົວ. ເຖິງຢ່າງໃດກໍຕາມ, ພວກເຈົ້າທຸກຄົນເບິ່ງຂ້າມສິ່ງດຽວກັນ. ຜູ້ຄົນບໍ່ມີຄວາມສຳນຶກ, ພວກເຂົາໄດ້ສູນເສຍເຫດຜົນຂອງພວກເຂົາ ແລະ ບໍ່ມີຄວາມເປັນມະນຸດ, ແຕ່ມີອີກສິ່ງໜຶ່ງທີ່ສຳຄັນເປັນຢ່າງຍິ່ງທີ່ພວກເຈົ້າບໍ່ໄດ້ກ່າວເຖິງ ນັ້ນກໍຄື “ການທໍລະຍົດ”. ຜົນຕາມມາສຸດທ້າຍຂອງອຸປະນິໄສເຫຼົ່ານີ້ທີ່ມີຢູ່ໃນມະນຸດຄົນໃດໜຶ່ງ ຫຼັງຈາກທີ່ພວກເຂົາຖືກຊາຕານເຮັດໃຫ້ເສື່ອມຊາມ ແມ່ນການທີ່ພວກເຂົາທໍລະຍົດພຣະເຈົ້າ. ບໍ່ວ່າພຣະເຈົ້າເວົ້າຫຍັງກໍຕາມຕໍ່ຜູ້ຄົນ ຫຼື ພຣະອົງປະຕິບັດພາລະກິດຫຍັງກໍຕາມໃນພວກເຂົາ, ພວກເຂົາບໍ່ໃສ່ໃຈໃນສິ່ງທີ່ພວກເຂົາຮູ້ວ່າເປັນຄວາມຈິງ. ນັ້ນກໍຄື ພວກເຂົາບໍ່ຮັບຮູ້ພຣະເຈົ້າອີກຕໍ່ໄປ ແລະ ພວກເຂົາທໍລະຍົດພຣະອົງ; ນີ້ແມ່ນຜົນຂອງການທີ່ຊາຕານເຮັດໃຫ້ມະນຸດເສື່ອມຊາມ. ມັນເປັນແບບດຽວກັນສຳລັບອຸປະນິໄສທີ່ເສື່ອມຊາມທັງໝົດຂອງມະນຸດ. ໃນບັນດາວິທີການຕ່າງໆທີ່ຊາຕານໃຊ້ເພື່ອເຮັດໃຫ້ມະນຸດເສື່ອມຊາມ, ຄວາມຮູ້ທີ່ຜູ້ຄົນໄດ້ຮຽນຮູ້, ວິທະຍາສາດທີ່ພວກເຂົາຮູ້, ຄວາມເຂົ້າໃຈຂອງພວກເຂົາກ່ຽວກັບຄວາມງົມງວາຍ ແລະ ວັດທະນະທຳດັ້ງເດີມ ພ້ອມກັບກະແສໃນສັງຄົມ, ມີສິ່ງໃດທີ່ມະນຸດສາມາດນໍາໃຊ້ເພື່ອບອກວ່າສິ່ງໃດຊອບທຳ ແລະ ສິ່ງໃດບໍ່ຊອບທຳບໍ? ມີສິ່ງໃດທີ່ສາມາດຊ່ວຍໃຫ້ມະນຸດຮູ້ຈັກວ່າແມ່ນຫຍັງບໍລິສຸດ ແລະ ແມ່ນຫຍັງຊົ່ວຮ້າຍບໍ? ມີມາດຕະຖານໃດທີ່ຈະວັດແທກສິ່ງເຫຼົ່ານີ້ບໍ? (ບໍ່ມີ.) ບໍ່ມີມາດຕະຖານໃດ ແລະ ພື້ນຖານໃດທີ່ສາມາດຊ່ວຍມະນຸດໄດ້. ເຖິງແມ່ນຜູ້ຄົນອາດຮູ້ຈັກຄຳວ່າ “ບໍລິສຸດ”, ບໍ່ມີຜູ້ໃດຮູ້ຢ່າງແທ້ຈິງວ່າຄວາມບໍລິສຸດແມ່ນຫຍັງ. ແລ້ວສິ່ງເຫຼົ່ານີ້ທີ່ຊາຕານນໍາມາໃຫ້ມະນຸດຈະສາມາດຊ່ວຍໃຫ້ພວກເຂົາຮູ້ຈັກຄວາມຈິງໄດ້ບໍ? ພວກມັນສາມາດຊ່ວຍໃຫ້ມະນຸດດຳລົງຊີວິດດ້ວຍຄວາມເປັນມະນຸດຫຼາຍຂຶ້ນບໍ? ພວກມັນສາມາດຊ່ວຍໃຫ້ມະນຸດດຳລົງຊີວິດໃນລັກສະນະທີ່ພວກເຂົາສາມາດນະມັດສະການພຣະເຈົ້າຫຼາຍຍິ່ງຂຶ້ນບໍ? (ບໍ່.) ມັນຊັດເຈນແລ້ວວ່າ ພວກມັນບໍ່ສາມາດຊ່ວຍໃຫ້ມະນຸດນະມັດສະການພຣະເຈົ້າ ຫຼື ເຂົ້າໃຈຄວາມຈິງໄດ້ ຫຼື ພວກມັນບໍ່ສາມາດຊ່ວຍໃຫ້ມະນຸດຮູ້ວ່າຄວາມບໍລິສຸດ ແລະ ຄວາມຊົ່ວຮ້າຍແມ່ນຫຍັງ. ໃນທາງກົງກັນຂ້າມ ມະນຸດຍິ່ງເສື່ອມຊາມລົງເລື້ອຍໆ, ອອກຫ່າງຈາກພຣະເຈົ້າໄກຂຶ້ນເລື້ອຍໆ. ນີ້ຄືເຫດຜົນທີ່ວ່າເປັນຫຍັງພວກເຮົາຈຶ່ງເວົ້າວ່າຊາຕານຊົ່ວຮ້າຍ. ເມື່ອໄດ້ໄຈ້ແຍກທາດແທ້ທີ່ຊົ່ວຮ້າຍຫຼາຍຢ່າງຂອງຊາຕານ, ພວກເຈົ້າໄດ້ເຫັນອົງປະກອບໃດໜຶ່ງຂອງຄວາມບໍລິສຸດໃນຊາຕານບໍ, ບໍ່ວ່າໃນດ້ານທາດແທ້ຂອງມັນ ຫຼື ໃນຄວາມເຂົ້າໃຈຂອງພວກເຈົ້າກ່ຽວກັບແກ່ນແທ້ຂອງມັນ? (ບໍ່.) ນັ້ນແມ່ນແນ່ນອນຢູ່ແລ້ວ. ແລ້ວເຈົ້າໄດ້ເຫັນລັກສະນະໃດໜຶ່ງໃນແກ່ນແທ້ຂອງຊາຕານທີ່ມີຄວາມຄ້າຍຄືກັບພຣະເຈົ້າບໍ? (ບໍ່.) ການສະແດງອອກຂອງຊາຕານມີຄວາມຄ້າຍຄືກັບພຣະເຈົ້າບໍ? (ບໍ່.) ແລ້ວບັດນີ້ ເຮົາຕ້ອງການຖາມພວກເຈົ້າວ່າ ໂດຍໃຊ້ຄຳເວົ້າຂອງພວກເຈົ້າເອງ, ແມ່ນຫຍັງຄືຄວາມບໍລິສຸດຂອງພຣະເຈົ້າແທ້ຈິງ? ກ່ອນອື່ນໝົດ, ຄຳເວົ້າທີ່ວ່າ “ຄວາມບໍລິສຸດຂອງພຣະເຈົ້າ” ແມ່ນເວົ້າອອກໂດຍກ່ຽວກັບຫຍັງ? ພວກມັນໄດ້ເວົ້າກ່ຽວກັບແກ່ນແທ້ຂອງພຣະເຈົ້າບໍ? ຫຼື ພວກມັນໄດ້ເວົ້າກ່ຽວກັບລັກສະນະບາງຢ່າງຂອງອຸປະນິໄສຂອງພຣະອົງບໍ? (ພວກມັນໄດ້ເວົ້າກ່ຽວກັບແກ່ນແທ້ຂອງພຣະເຈົ້າ.) ພວກເຮົາຕ້ອງຮູ້ຈັກຈຸດຢືນໃນຫົວຂໍ້ທີ່ພວກເຮົາຕ້ອງການຢ່າງຊັດເຈນ. ພຣະທຳເຫຼົ່ານີ້ແມ່ນເວົ້າກ່ຽວກັບແກ່ນແທ້ຂອງພຣະເຈົ້າ. ກ່ອນອື່ນໝົດ ພວກເຮົາໄດ້ໃຊ້ຄວາມຊົ່ວຮ້າຍຂອງຊາຕານເພື່ອເປັນສິ່ງປຽບທຽບຄວາມແຕກຕ່າງຈາກແກ່ນແທ້ຂອງພຣະເຈົ້າ, ແລ້ວເຈົ້າໄດ້ເຫັນແກ່ນແທ້ໃດໜຶ່ງຂອງຊາຕານໃນພຣະເຈົ້າບໍ? ແກ່ນແທ້ຂອງມະນຸດຊາດເດ? (ບໍ່, ພວກຂ້ານ້ອຍບໍ່ເຫັນ. ພຣະເຈົ້າບໍ່ໄດ້ອວດດີ, ບໍ່ໄດ້ເຫັນແກ່ຕົວ ແລະ ບໍ່ໄດ້ທໍລະຍົດ ແລະ ຈາກສິ່ງນັ້ນ ພວກຂ້ານ້ອຍເຫັນໄດ້ວ່າແກ່ນແທ້ທີ່ບໍລິສຸດຂອງພຣະເຈົ້າໄດ້ຖືກເປີດເຜີຍອອກ.) ມີສິ່ງໃດອີກໃຫ້ເພີ່ມເຕີມບໍ? (ພຣະເຈົ້າບໍ່ມີຮ່ອງຮອຍຂອງອຸປະນິໄສທີ່ເສື່ອມຊາມຂອງຊາຕານ. ສິ່ງທີ່ຊາຕານມີນັ້ນບໍ່ດີທັງສິ້ນ, ໃນຂະນະທີ່ສິ່ງທີ່ພຣະເຈົ້າມີນັ້ນລ້ວນແລ້ວແຕ່ດີທັງໝົດ. ພວກຂ້ານ້ອຍສາມາດເຫັນໄດ້ວ່າພຣະເຈົ້າຢູ່ຂ້າງພວກຂ້ານ້ອຍສະເໝີ, ເຝົ້າເບິ່ງພວກຂ້ານ້ອຍ ແລະ ປົກປ້ອງພວກຂ້ານ້ອຍ, ນັບຕັ້ງແຕ່ເວລາທີ່ພວກຂ້ານ້ອຍຍັງນ້ອຍ ຕະຫຼອດທັງຊີວິດຂອງພວກຂ້ານ້ອຍ ແລະ ຈົນເຖິງປັດຈຸບັນ ແລະ ໂດຍສະເພາະໃນເວລາທີ່ພວກຂ້ານ້ອຍສັບສົນ ແລະ ຫຼົງທາງ. ບໍ່ມີການຫຼອກລວງໃນພຣະເຈົ້າ, ບໍ່ມີການຕົວະຍົວະ. ພຣະເຈົ້າເວົ້າຢ່າງຊັດເຈນ ແລະ ຢ່າງກົງໄປກົງມາ ແລະ ນີ້ກໍຄືແກ່ນແທ້ທີ່ແທ້ຈິງຂອງພຣະເຈົ້າເຊັ່ນກັນ.) ດີຫຼາຍ! (ພວກຂ້ານ້ອຍສາມາດເຫັນວ່າບໍ່ມີອຸປະນິໄສທີ່ເສື່ອມຊາມຂອງຊາຕານໃນພຣະເຈົ້າ, ບໍ່ມີການຫຼອກລວງ, ບໍ່ມີການໂອ້ອວດ, ບໍ່ມີສັນຍາທີ່ວ່າງເປົ່າ ແລະ ບໍ່ມີການລໍ້ລວງ. ພຣະເຈົ້າເປັນພຽງຜູ້ດຽວທີ່ມະນຸດສາມາດເຊື່ອໄດ້. ພຣະເຈົ້າຊື່ສັດ ແລະ ຈິງໃຈ. ຈາກພາລະກິດຂອງພຣະເຈົ້າ, ພວກຂ້ານ້ອຍສາມາດເຫັນໄດ້ວ່າ ພຣະເຈົ້າບອກໃຫ້ຜູ້ຄົນຊື່ສັດ, ມອບສະຕິປັນຍາໃຫ້ແກ່ພວກເຂົາ, ເຮັດໃຫ້ພວກຂ້ານ້ອຍສາມາດແຍກແຍະຄວາມດີຈາກຄວາມຊົ່ວຮ້າຍ ແລະ ມີຄວາມຢັ່ງເຖິງຫຼາກຫຼາຍຜູ້ຄົນ, ເຫດການ ແລະ ສິ່ງຕ່າງໆ. ໃນສິ່ງນີ້ ພວກຂ້ານ້ອຍສາມາດເຫັນເຖິງຄວາມບໍລິສຸດຂອງພຣະເຈົ້າ.) ພວກເຈົ້າເວົ້າຈົບແລ້ວບໍ? ພວກເຈົ້າພໍໃຈກັບສິ່ງທີ່ພວກເຈົ້າເວົ້າບໍ? ມີຄວາມເຂົ້າໃຈກ່ຽວກັບພຣະເຈົ້າຫຼາຍສໍ່າໃດໃນຫົວໃຈຂອງພວກເຈົ້າແທ້ໆ? ແລ້ວພວກເຈົ້າເຂົ້າໃຈເຖິງຄວາມບໍລິສຸດຂອງພຣະເຈົ້າໄດ້ຫຼາຍສໍ່າໃດ? ເຮົາຮູ້ວ່າພວກເຈົ້າແຕ່ລະຄົນມີຄວາມເຂົ້າໃຈທີ່ຢັ່ງຮູ້ໃນລະດັບໃດໜຶ່ງໃນຫົວໃຈຂອງພວກເຈົ້າ, ຍ້ອນທຸກຄົນສາມາດຮູ້ສຶກເຖິງພາລະກິດຂອງພຣະເຈົ້າທີ່ຢູ່ໃນພວກເຂົາ ແລະ ພວກເຂົາສາມາດຮັບເອົາຫຼາຍສິ່ງຈາກພຣະເຈົ້າໃນລະດັບທີ່ແຕກຕ່າງກັນ: ຄວາມກະລຸນາ ແລະ ພອນຕ່າງໆ, ແສງສະຫວ່າງ ແລະ ແສງເຍືອງທາງ ແລະ ການພິພາກສາ ແລະ ການຂ້ຽນຕີຂອງພຣະເຈົ້າ ແລະ ຍ້ອນສິ່ງເຫຼົ່ານີ້ ມະນຸດຈຶ່ງຮັບເອົາຄວາມເຂົ້າໃຈບາງຢ່າງທີ່ງ່າຍດາຍກ່ຽວກັບແກ່ນແທ້ຂອງພຣະເຈົ້າ.

ເຖິງແມ່ນຄວາມບໍລິສຸດຂອງພຣະເຈົ້າທີ່ພວກເຮົາກຳລັງສົນທະນາກັນໃນມື້ນີ້ອາດເບິ່ງຄືວ່າແປກສຳລັບຄົນສ່ວນຫຼາຍ, ເຖິງຢ່າງໃດກໍຕາມ, ບັດນີ້ ພວກເຮົາໄດ້ເລີ່ມຕົ້ນຫົວຂໍ້ນີ້ ແລະ ເມື່ອພວກເຈົ້າຍ່າງໃນຫົນທາງທີ່ຢູ່ເບື້ອງໜ້າ ພວກເຈົ້າກໍຈະໄດ້ຮັບຄວາມເຂົ້າໃຈທີ່ເລິກເຊິ່ງຂຶ້ນ. ມັນຮຽກຮ້ອງໃຫ້ພວກເຈົ້າຄ່ອຍໆຮູ້ສຶກ ແລະ ເຂົ້າໃຈເທື່ອລະໜ້ອຍໃນລະຫວ່າງປະສົບການຂອງພວກເຈົ້າເອງ. ສຳລັບຕອນນີ້, ຄວາມເຂົ້າໃຈທີ່ອີງໃສ່ການຮັບຮູ້ຂອງພວກເຈົ້າກ່ຽວກັບແກ່ນແທ້ຂອງພຣະເຈົ້າຍັງຕ້ອງການເວລາອັນຍາວນານເພື່ອຮຽນຮູ້, ຢືນຢັນ, ຮູ້ສຶກ ແລະ ຜະເຊີນກັບມັນ, ຈົນມື້ໜຶ່ງ ພວກເຈົ້າຈະຮູ້, ຈາກໃຈກາງຫົວໃຈຂອງພວກເຈົ້າວ່າ “ຄວາມບໍລິສຸດຂອງພຣະເຈົ້າ” ໝາຍຄວາມວ່າແກ່ນແທ້ຂອງພຣະເຈົ້າບໍ່ມີຂໍ້ບົກຜ່ອງ, ຄວາມຮັກຂອງພຣະເຈົ້າບໍ່ເຫັນແກ່ຕົວ, ທຸກສິ່ງທີ່ພຣະເຈົ້າສະໜອງໃຫ້ແກ່ມະນຸດແມ່ນສິ່ງທີ່ບໍ່ເຫັນແກ່ຕົວ ແລະ ພວກເຈົ້າຈະມາຮູ້ຈັກວ່າຄວາມບໍລິສຸດຂອງພຣະເຈົ້າບໍ່ມີມົນທິນ ແລະ ບໍ່ມີຄວາມຜິດ. ຮູບລັກສະນະແກ່ນແທ້ເຫຼົ່ານີ້ຂອງພຣະເຈົ້າບໍ່ແມ່ນພຽງຄຳເວົ້າທີ່ພຣະອົງໃຊ້ເພື່ອໂອ້ອວດເຖິງສະຖານະຂອງພຣະອົງ, ແຕ່ກົງກັນຂ້າມ ພຣະເຈົ້າໃຊ້ແກ່ນແທ້ຂອງພຣະອົງເພື່ອປະຕິບັດຕໍ່ແຕ່ລະຄົນດ້ວຍຄວາມຈິງໃຈຢ່າງງຽບໆ. ເວົ້າອີກຢ່າງໜຶ່ງກໍຄື ແກ່ນແທ້ຂອງພຣະເຈົ້າບໍ່ແມ່ນສິ່ງທີ່ວ່າງເປົ່າ ຫຼື ມັນບໍ່ແມ່ນທິດສະດີ ຫຼື ຄຳສັ່ງສອນ ແລະ ມັນບໍ່ແມ່ນຄວາມຮູ້ປະເພດໃດໜຶ່ງຢ່າງແນ່ນອນ. ມັນບໍ່ແມ່ນປະເພດໃດໜຶ່ງຂອງການສຶກສາໃດໜຶ່ງສຳລັບມະນຸດ; ກົງກັນຂ້າມ ມັນຄືການເປີດເຜີຍທີ່ແທ້ຈິງກ່ຽວກັບການກະທຳຂອງພຣະເຈົ້າເອງ ແລະ ເປີດເຜີຍເຖິງແກ່ນແທ້ຂອງສິ່ງທີ່ພຣະເຈົ້າມີ ແລະ ເປັນ. ມະນຸດຄວນຮູ້ຈັກແກ່ນແທ້ນີ້ ແລະ ເຂົ້າໃຈມັນ, ຍ້ອນທຸກສິ່ງທີ່ພຣະເຈົ້າເຮັດ ແລະ ພຣະທຳທຸກຂໍ້ທີ່ພຣະອົງກ່າວແມ່ນມີຄຸນຄ່າຫຼາຍ ແລະ ຄວາມສຳຄັນຫຼາຍຕໍ່ທຸກຄົນ. ເມື່ອເຈົ້າມາເຂົ້າໃຈເຖິງຄວາມບໍລິສຸດຂອງພຣະເຈົ້າ, ແລ້ວເຈົ້າກໍຈະສາມາດເຊື່ອໃນພຣະເຈົ້າໄດ້ຢ່າງແທ້ຈິງ; ເມື່ອເຈົ້າມາເຂົ້າໃຈຄວາມບໍລິສຸດຂອງພຣະເຈົ້າ, ແລ້ວເຈົ້າກໍຈະສາມາດເຂົ້າໃຈເຖິງຄວາມໝາຍທີ່ແທ້ຈິງຂອງພຣະທຳທີ່ວ່າ “ພຣະເຈົ້າເອງ, ທີ່ມີເອກະລັກ”. ເຈົ້າຈະບໍ່ເພີ້ຝັນອີກຕໍ່ໄປ ໂດຍຄິດວ່າມີເສັ້ນທາງອື່ນອີກນອກຈາກເສັ້ນທາງນີ້ທີ່ເຈົ້າສາມາດເລືອກຍ່າງ ແລະ ເຈົ້າຈະບໍ່ເຕັມໃຈທໍລະຍົດທຸກສິ່ງທີ່ພຣະເຈົ້າໄດ້ຈັດແຈງໄວ້ໃຫ້ກັບເຈົ້າ. ຍ້ອນແກ່ນແທ້ຂອງພຣະເຈົ້າຄືສິ່ງທີ່ບໍລິສຸດ, ນັ້ນໝາຍຄວາມວ່າ ມີແຕ່ຜ່ານທາງພຣະເຈົ້າເທົ່ານັ້ນ ເຈົ້າຈຶ່ງຈະສາມາດຍ່າງຜ່ານຊີວິດເທິງເສັ້ນທາງທີ່ຊອບທຳແຫ່ງແສງສະຫວ່າງໄດ້; ມີແຕ່ຜ່ານທາງພຣະເຈົ້າເທົ່ານັ້ນ ເຈົ້າຈຶ່ງຈະຮູ້ຈັກຄວາມໝາຍຂອງຊີວິດ; ມີແຕ່ຜ່ານທາງພຣະເຈົ້າເທົ່ານັ້ນ ເຈົ້າຈຶ່ງຈະສາມາດດຳລົງຊີວິດຕາມຄວາມເປັນມະນຸດທີ່ແທ້ຈິງ ແລະ ທັງມີ ແລະ ຮູ້ຈັກຄວາມຈິງ. ມີແຕ່ຜ່ານທາງພຣະເຈົ້າເທົ່ານັ້ນ ເຈົ້າຈຶ່ງສາມາດຮັບເອົາຊີວິດຈາກຄວາມຈິງ. ມີພຽງພຣະເຈົ້າເອງເທົ່ານັ້ນທີ່ສາມາດຊ່ວຍເຈົ້າໃຫ້ຫຼີກເວັ້ນຄວາມຊົ່ວຮ້າຍ ແລະ ຊ່ວຍເຈົ້າໃຫ້ລອດພົ້ນຈາກໄພອັນຕະລາຍ ແລະ ການຄວບຄຸມຂອງຊາຕານ. ນອກຈາກພຣະເຈົ້າແລ້ວ, ບໍ່ມີຜູ້ໃດ ແລະ ບໍ່ມີສິ່ງໃດສາມາດຊ່ວຍເຈົ້າຈາກທະເລແຫ່ງການທົນທຸກ ເພື່ອວ່າເຈົ້າຈະບໍ່ທໍລະມານອີກຕໍ່ໄປ. ສິ່ງນີ້ຖືກກຳນົດໂດຍແກ່ນແທ້ຂອງພຣະເຈົ້າ. ມີພຽງພຣະເຈົ້າເທົ່ານັ້ນທີ່ຊ່ວຍເຈົ້າໂດຍບໍ່ເຫັນແກ່ຕົວ; ມີພຽງແຕ່ພຣະເຈົ້າເທົ່ານັ້ນທີ່ຮັບຜິດຊອບອະນາຄົດຂອງເຈົ້າ, ໂຊກຊະຕາຂອງເຈົ້າ ແລະ ຊີວິດຂອງເຈົ້າຢ່າງທີ່ສຸດ ແລະ ພຣະອົງຈັດແຈງທຸກສິ່ງສຳລັບເຈົ້າ. ນີ້ແມ່ນສິ່ງທີ່ບໍ່ມີສິ່ງຖືກສ້າງ ຫຼື ບໍ່ຖືກສ້າງໃດສາມາດບັນລຸໄດ້. ເພາະວ່າ ບໍ່ມີສິ່ງຖືກສ້າງ ຫຼື ບໍ່ຖືກສ້າງໃດໆມີແກ່ນແທ້ຄືກັບແກ່ນແທ້ຂອງພຣະເຈົ້າ, ບໍ່ມີບຸກຄົນ ຫຼື ສິ່ງໃດມີຄວາມສາມາດທີ່ຈະຊ່ວຍເຈົ້າໃຫ້ລອດພົ້ນ ຫຼື ນໍາພາເຈົ້າໄດ້. ນີ້ຄືຄວາມສຳຄັນຂອງແກ່ນແທ້ຂອງພຣະເຈົ້າຕໍ່ມະນຸດ. ບາງເທື່ອ ໃນຫຼັກການແລ້ວ ພວກເຈົ້າຮູ້ສຶກວ່າ ພຣະທຳເຫຼົ່ານີ້ທີ່ເຮົາເວົ້າອາດຊ່ວຍໄດ້ເລັກນ້ອຍ. ແຕ່ຖ້າເຈົ້າສະແຫວງຫາຄວາມຈິງ, ຖ້າເຈົ້າຮັກຄວາມຈິງ, ແລ້ວເຈົ້າກໍຈະພົບວ່າ ພຣະທຳເຫຼົ່ານີ້ຈະບໍ່ພຽງປ່ຽນແປງໂຊກຊະຕາຂອງເຈົ້າເທົ່ານັ້ນ, ແຕ່ຍັງຈະນຳພາເຈົ້າໄປສູ່ເສັ້ນທາງທີ່ຖືກຕ້ອງແຫ່ງຊີວິດຂອງມະນຸດອີກດ້ວຍ. ເຈົ້າເຂົ້າໃຈສິ່ງນີ້, ແມ່ນບໍ? ແລ້ວບັດນີ້ ເຈົ້າມີຄວາມສົນໃຈບາງຢ່າງທີ່ຈະຮູ້ຈັກແກ່ນແທ້ຂອງພຣະເຈົ້າບໍ? (ແມ່ນແລ້ວ.) ມັນເປັນການດີທີ່ໄດ້ຮູ້ວ່າເຈົ້າສົນໃຈ. ສຳລັບມື້ນີ້, ນີ້ແມ່ນບ່ອນທີ່ພວກເຮົາຈະສິ້ນສຸດການສົນທະນາຂອງພວກເຮົາໃນຫົວຂໍ້ກ່ຽວກັບການຮູ້ຈັກຄວາມບໍລິສຸດຂອງພຣະເຈົ້າ.

***

ເຮົາຕ້ອງການລົມກັບພວກເຈົ້າກ່ຽວກັບບາງສິ່ງທີ່ພວກເຈົ້າເຮັດໃນຕອນເລີ່ມຕົ້ນຂອງການເຕົ້າໂຮມຂອງພວກເຮົາໃນມື້ນີ້ ເຊິ່ງເຮັດໃຫ້ເຮົາແປກປະຫຼາດໃຈ. ບາງເທື່ອ ພວກເຈົ້າບາງຄົນກຳລັງປູກຝັງຄວາມຮູ້ສຶກການມີບຸນຄຸນ, ບາງເທື່ອ ພວກເຈົ້າກຳລັງຮູ້ສຶກຂອບໃຈ ແລະ ດ້ວຍເຫດນັ້ນ ອາລົມຂອງເຈົ້າຈຶ່ງເຮັດໃຫ້ເກີດການກະທຳຢ່າງສອດຄ່ອງກັນ. ສິ່ງທີ່ເຈົ້າເຮັດບໍ່ແມ່ນສິ່ງທີ່ຈຳເປັນຕ້ອງມີການຕຳນິຕິເຕືອນ; ມັນບໍ່ແມ່ນສິ່ງທີ່ຖືກຕ້ອງ ຫຼື ຜິດ. ແຕ່ເຮົາຕ້ອງການໃຫ້ພວກເຈົ້າເຂົ້າໃຈບາງສິ່ງ. ແມ່ນຫຍັງຄືສິ່ງທີ່ເຮົາຕ້ອງການໃຫ້ພວກເຈົ້າເຂົ້າໃຈ? ກ່ອນອື່ນ, ເຮົາຕ້ອງການຖາມພວກເຈົ້າກ່ຽວກັບສິ່ງທີ່ພວກເຈົ້າເຮັດໃນຕອນນີ້. ມັນຄືການກົ້ມຫົວລົງ ຫຼື ການຄຸເຂົ່າເພື່ອນະມັດສະການບໍ? ມີຜູ້ໃດສາມາດບອກເຮົາໄດ້ບໍ? (ພວກຂ້ານ້ອຍເຊື່ອວ່າມັນເປັນການກົ້ມຫົວລົງ.) ພວກເຈົ້າເຊື່ອວ່າມັນຄືການກົ້ມຫົວລົງ, ແລ້ວຄວາມໝາຍຂອງການກົ້ມຫົວລົງແມ່ນຫຍັງ? (ການນະມັດສະການ.) ແລ້ວການຄຸເຂົ່າເພື່ອນະມັດສະການແມ່ນຫຍັງ? ທີ່ຜ່ານມາ ເຮົາບໍ່ໄດ້ສົນທະນາກັບພວກເຈົ້າກ່ຽວກັບສິ່ງນີ້, ແຕ່ມື້ນີ້ ເຮົາຮູ້ສຶກວ່າມັນຈຳເປັນທີ່ຈະຕ້ອງໄດ້ສົນທະນາກັນ. ພວກເຈົ້າກົ້ມຫົວລົງຂາບໃນການເຕົ້າໂຮມປົກກະຕິຂອງພວກເຈົ້າບໍ? (ບໍ່.) ພວກເຈົ້າກົ້ມຫົວລົງຂາບເມື່ອພວກເຈົ້າກ່າວຄຳອະທິຖານຂອງພວກເຈົ້າບໍ? (ແມ່ນແລ້ວ.) ເຈົ້າກົ້ມຫົວລົງຂາບໃນແຕ່ລະຄັ້ງທີ່ເຈົ້າອະທິຖານບໍ ເມື່ອສະຖານະການເອື້ອອຳນວຍ? (ແມ່ນແລ້ວ.) ນັ້ນຄືສິ່ງທີ່ດີ. ແຕ່ສິ່ງທີ່ເຮົາຕ້ອງການໃຫ້ພວກເຈົ້າເຂົ້າໃຈໃນມື້ນີ້ກໍຄືພຣະເຈົ້າພຽງແຕ່ຮັບເອົາການຄຸເຂົ່າຂອງຄົນສອງປະເພດ. ພວກເຮົາບໍ່ຈຳເປັນຕ້ອງຂໍຄວາມເຫັນຈາກພຣະຄຳພີ ຫຼື ການກະທຳ ແລະ ການປະພຶດຂອງບຸກຄົນຝ່າຍວິນຍານຄົນໃດໜຶ່ງ. ກົງກັນຂ້າມ ໃນທີ່ນີ້ ແລະ ໃນຕອນນີ້ ເຮົາຈະບອກພວກເຈົ້າກ່ຽວກັບບາງສິ່ງທີ່ເປັນຄວາມຈິງ. ຢ່າງທຳອິດ ການກົ້ມຫົວລົງ ແລະ ການຄຸເຂົ່າເພື່ອນະມັດສະການບໍ່ແມ່ນສິ່ງດຽວກັນ. ເປັນຫຍັງພຣະເຈົ້າຈຶ່ງຍອມຮັບເອົາການຄຸເຂົ່າຂອງຄົນທີ່ກົ້ມຫົວລົງຂາບ? ມັນເປັນຍ້ອນພຣະເຈົ້າເອີ້ນບາງຄົນເຂົ້າຫາພຣະອົງ ແລະ ຮ້ອງບຸກຄົນນີ້ໃຫ້ຍອມຮັບເອົາການຝາກຝັງຂອງພຣະເຈົ້າ, ແລ້ວພຣະເຈົ້າກໍຈະເຮັດໃຫ້ເຂົາກົ້ມຫົວຂາບລົງຕໍ່ໜ້າພຣະອົງ. ນີ້ຄືຄົນປະເພດທຳອິດ. ປະເພດທີສອງກໍຄືການຄຸເຂົ່າລົງເພື່ອນະມັດສະການຂອງຄົນທີ່ຢຳເກງພຣະເຈົ້າ ແລະ ຫຼີກເວັ້ນຄວາມຊົ່ວຮ້າຍ. ມີພຽງແຕ່ຄົນສອງປະເພດນີ້ເທົ່ານັ້ນ. ແລ້ວພວກເຈົ້າຈັດຢູ່ໃນກຸ່ມຄົນປະເພດໃດ? ພວກເຈົ້າສາມາດເວົ້າໄດ້ບໍ? ນີ້ແມ່ນຄວາມຈິງ, ເຖິງແມ່ນມັນອາດທຳຮ້າຍຄວາມຮູ້ສຶກຂອງພວກເຈົ້າເລັກນ້ອຍ. ບໍ່ມີຫຍັງໃຫ້ເວົ້າກ່ຽວກັບການຄຸເຂົ່າໃນເວລາອະທິຖານ, ນີ້ຄືສິ່ງທີ່ເໝາະສົມ ແລະ ມັນຄວນເປັນເຊັ່ນນັ້ນ, ເພາະເມື່ອຜູ້ຄົນອະທິຖານ ມັນກໍຄືການອະທິຖານເພື່ອບາງຢ່າງເປັນສ່ວນໃຫຍ່, ເປີດຫົວໃຈຂອງພວກເຂົາໃຫ້ກັບພຣະເຈົ້າ ແລະ ມາຢູ່ຊ່ອງໜ້າພຣະອົງ. ມັນຄືການສື່ສານ ແລະ ການແລກປ່ຽນ, ໃຈຕໍ່ໃຈກັບພຣະເຈົ້າ. ການນະມັດສະການດ້ວຍການຄຸເຂົ່າບໍ່ຄວນເປັນພຽງພິທິການເທົ່ານັ້ນ. ເຮົາບໍ່ໄດ້ຕັ້ງໃຈຕໍານິຕິເຕືອນພວກເຈົ້າສຳລັບສິ່ງທີ່ພວກເຈົ້າໄດ້ເຮັດໃນມື້ນີ້. ເຮົາພຽງແຕ່ຕ້ອງການເຮັດໃຫ້ມັນຊັດເຈນແກ່ພວກເຈົ້າ ເພື່ອວ່າພວກເຈົ້າຈະເຂົ້າໃຈຫຼັກການນີ້, ພວກເຈົ້າຮູ້ເຖິງສິ່ງນີ້, ແມ່ນບໍ? (ແມ່ນແລ້ວ, ພວກຂ້ານ້ອຍຮູ້.) ເຮົາກຳລັງບອກເຈົ້າເຖິງສິ່ງນີ້ ເພື່ອວ່າສິ່ງນີ້ຈະບໍ່ເກີດຂຶ້ນອີກ. ແລ້ວຜູ້ຄົນມີໂອກາດທີ່ຈະກົ້ມຫົວລົງຂາບ ແລະ ຄຸເຂົ່າຕໍ່ໜ້າພຣະເຈົ້າບໍ? ມັນບໍ່ແມ່ນວ່າຈະບໍ່ມີໂອກາດນີ້ຈັກເທື່ອ. ບໍ່ຊ້າກໍໄວ ມື້ນັ້ນກໍຈະມາເຖິງ, ແຕ່ເວລານັ້ນບໍ່ແມ່ນຕອນນີ້. ເຈົ້າເຂົ້າໃຈບໍ? ສິ່ງນີ້ເຮັດໃຫ້ພວກເຈົ້າໃຈຮ້າຍບໍ? (ບໍ່.) ດີແລ້ວ. ບາງເທື່ອ ພຣະທຳເຫຼົ່ານີ້ຈະກະຕຸ້ນ ຫຼື ດົນໃຈພວກເຈົ້າ ເພື່ອວ່າໃນຫົວໃຈຂອງພວກເຈົ້າ ພວກເຈົ້າຈະສາມາດຮູ້ຈັກສະຖານະການໃນປັດຈຸບັນລະຫວ່າງພຣະເຈົ້າ ແລະ ມະນຸດ ແລະ ຮູ້ຈັກປະເພດຂອງຄວາມສຳພັນທີ່ມີຢູ່ໃນຕອນນີ້ລະຫວ່າງພຣະເຈົ້າ ແລະ ມະນຸດ. ເຖິງແມ່ນວ່າ ພວກເຮົາຫາກໍ່ສົນທະນາກັນ ແລະ ແລກປ່ຽນກັນຫຼາຍຍິ່ງຂຶ້ນ, ຄວາມເຂົ້າໃຈຂອງມະນຸດກ່ຽວກັບພຣະເຈົ້າກໍຍັງຂາດອີກຫຼາຍ. ມະນຸດຍັງຢູ່ໄກໃນເສັ້ນທາງແຫ່ງການສະແຫວງຫາເພື່ອເຂົ້າໃຈພຣະເຈົ້າ. ມັນບໍ່ແມ່ນເຈດຕະນາຂອງເຮົາທີ່ຈະເຮັດໃຫ້ພວກເຈົ້າເຮັດໃຫ້ສິ່ງນີ້ເປັນເລື່ອງຮີບດ່ວນ ຫຼື ໃຫ້ພວກເຈົ້າຟ້າວສະແດງຄວາມປາຖະໜາ ຫຼື ຄວາມຮູ້ສຶກແບບນີ້. ສິ່ງທີ່ພວກເຈົ້າເຮັດໃນມື້ນີ້ອາດໄດ້ເປີດເຜີຍ ແລະ ສະແດງຄວາມຮູ້ສຶກທີ່ແທ້ຈິງຂອງພວກເຈົ້າ ແລະ ເຮົາກໍຮູ້ສຶກເຖິງຄວາມຮູ້ສຶກເຫຼົ່ານັ້ນ. ດັ່ງນັ້ນ ໃນຂະນະທີ່ພວກເຈົ້າກຳລັງເຮັດແບບນັ້ນ, ເຮົາຈຶ່ງພຽງແຕ່ຕ້ອງການຢືນຂຶ້ນ ແລະ ມອບຄວາມປາຖະໜາດີທຸກຢ່າງຂອງເຮົາໃຫ້ແກ່ພວກເຈົ້າ, ຍ້ອນເຮົາປາຖະໜາໃຫ້ພວກເຈົ້າທຸກຄົນສະບາຍດີ. ສະນັ້ນ ໃນພຣະທຳທຸກຂໍ້ ແລະ ການກະທຳທຸກຢ່າງຂອງເຮົາ, ເຮົາເຮັດສຸດຄວາມສາມາດເພື່ອຊ່ວຍພວກເຈົ້າ, ເພື່ອນໍາພາພວກເຈົ້າ, ເພື່ອວ່າພວກເຈົ້າຈະສາມາດມີຄວາມເຂົ້າໃຈທີ່ຖືກຕ້ອງ ແລະ ມີມຸມມອງທີ່ຖືກຕ້ອງກ່ຽວກັບທຸກສິ່ງ. ພວກເຈົ້າສາມາດເຂົ້າໃຈສິ່ງນີ້ໄດ້, ແມ່ນບໍ່? (ແມ່ນແລ້ວ.) ດີແລ້ວ. ເຖິງແມ່ນຜູ້ຄົນມີຄວາມເຂົ້າໃຈບາງຢ່າງກ່ຽວກັບອຸປະນິໄສທີ່ຫຼາກຫຼາຍຂອງພຣະເຈົ້າ, ລັກສະນະທີ່ພຣະເຈົ້າມີ ແລະ ເປັນ ແລະ ພາລະກິດທີ່ພຣະເຈົ້າປະຕິບັດ, ສ່ວນໃຫຍ່ຂອງຄວາມເຂົ້າໃຈນີ້ກໍບໍ່ໄດ້ຫຼາຍໄປກວ່າການອ່ານພຣະທຳຢູ່ໃນໜ້າເຈ້ຍ ຫຼື ການເຂົ້າໃຈພຣະທຳເຫຼົ່ານັ້ນໃນທາງທິດສະດີ ຫຼື ພຽງແຕ່ຄິດກ່ຽວກັບພຣະທຳເຫຼົ່ານັ້ນ. ສິ່ງທີ່ຜູ້ຄົນຂາດຫຼາຍທີ່ສຸດແມ່ນຄວາມເຂົ້າໃຈ ແລະ ຄວາມຮູ້ທີ່ແທ້ຈິງທີ່ມາຈາກປະສົບການຕົວຈິງ. ເຖິງແມ່ນພຣະເຈົ້າໃຊ້ຫຼາກຫຼາຍວິທີເພື່ອປຸກຫົວໃຈຂອງຜູ້ຄົນ, ມັນກໍຍັງເປັນຫົນທາງອັນຍາວໄກກ່ອນສິ່ງນີ້ຈະສາມາດຖືກເຮັດໃຫ້ສຳເລັດໄດ້. ເຮົາບໍ່ຕ້ອງການເຫັນຜູ້ໃດຮູ້ສຶກຄືກັບວ່າພຣະເຈົ້າໄດ້ປ່ອຍໃຫ້ພວກເຂົາຢູ່ໃນຄວາມສິ້ນຫວັງ, ພຣະເຈົ້າໄດ້ປະຖິ້ມພວກເຂົາ ຫຼື ຫັນຫຼັງຂອງພຣະອົງໃສ່ພວກເຂົາ. ສິ່ງທີ່ເຮົາຕ້ອງການເຫັນກໍພຽງແຕ່ໃຫ້ທຸກຄົນທີ່ຢູ່ໃນຫົນທາງສະແຫວງຫາຄວາມຈິງ ແລະ ສະແຫວງຫາເພື່ອເຂົ້າໃຈພຣະເຈົ້າ, ກ້າວໄປຂ້າງໜ້າຢ່າງກ້າຫານພ້ອມຄວາມຕັ້ງໃຈທີ່ເດັດດ່ຽວ, ບໍ່ມີຄວາມສົງໄສ ຫຼື ພາລະໃດໆ. ບໍ່ວ່າເຈົ້າໄດ້ເຮັດຜິດຫຍັງກໍຕາມ, ບໍ່ວ່າເຈົ້າໄດ້ຫຼົງທາງໄປໄກສໍ່າໃດກໍຕາມ ຫຼື ເຈົ້າໄດ້ຝ່າຝືນຢ່າງຮ້າຍແຮ້ງຫຼາຍສໍ່າໃດກໍຕາມ, ຢ່າປ່ອຍໃຫ້ສິ່ງເຫຼົ່ານີ້ກາຍມາເປັນພາລະ ຫຼື ກະເປົາສ່ວນເກີນທີ່ເຈົ້າຕ້ອງແບກກັບເຈົ້າໃນການທີ່ເຈົ້າສະແຫວງຫາຄວາມເຂົ້າໃຈກ່ຽວກັບພຣະເຈົ້າ. ໃຫ້ສືບຕໍ່ກ້າວໄປຂ້າງໜ້າ. ທຸກເວລາ, ພຣະເຈົ້າກຳຄວາມລອດພົ້ນຂອງມະນຸດໄວ້ໃນຫົວໃຈຂອງພຣະອົງ; ສິ່ງນີ້ບໍ່ເຄີຍປ່ຽນແປງຈັກເທື່ອ. ນີ້ແມ່ນສ່ວນທີ່ລໍ້າຄ່າທີ່ສຸດຂອງແກ່ນແທ້ຂອງພຣະເຈົ້າ. ຕອນນີ້ ພວກເຈົ້າຮູ້ສຶກສະບາຍໃຈຂຶ້ນເລັກນ້ອຍແລ້ວບໍ? (ແມ່ນແລ້ວ.) ເຮົາຫວັງວ່າພວກເຈົ້າຈະສາມາດເລືອກວິທີການທີ່ຖືກຕ້ອງໃນການເຂົ້າຫາທຸກສິ່ງ ແລະ ເຂົ້າຫາພຣະທຳທີ່ເຮົາໄດ້ກ່າວໄວ້. ສະນັ້ນ ຂໍໃຫ້ພວກເຮົາຈົບການສົນທະນານີ້ໄວ້ພຽງເທົ່ານີ້. ລາກ່ອນ!

ວັນທີ 11 ມັງກອນ 2014